Survival with EXO

CHAPTER 41: LOST

"Luhan!"

Mag iisang oras na kaming naghahanap at naglalakad sa ilalim ng initan pero hindi pa rin namin nakikita si Luhan. Oo, sa maniwala kayo't sa hindi, tumutulong ako ngayon sa paghahanap sa aming evil queen.

"Luhan Hyung! Eodiga?!"

Bakas kay Kyungsoo ang matinding pag aalala at kahit hindi magandang ideya tong' pagsigaw at paglibot namin sa isang parte ng syudad na mas pinupuguran ng mga zombies ay eto kami't nagbubuwis ng buhay. (Where are you?)

Fortunately, we haven't encountered a single walking corpse. Not yet. But hopefully, our paths won't cross with the herd of zombies earlier. It was only both of us who were brave enough and stupid to walk on feet here inside the ghost city. Sa sobrang pagmamadali namin kanina, nakalimutan na namin yung kotse. Wala na akong ideya kung saan namin mahahanap si Luhan, o kung may silbi pa ba tong' paghahanap namin.

Kanina ko pa gustong ng umuwi pero hindi ko alam kung paano. Dapat wala akong pake kung may mawala man sa kanila pero bakit parang naging obligasyon ko na sila ngayon. As if it was my job to keep this twelve together and alive instead of prioritizing myself.

"Nasaan na ba kasi yung baklang yon?!" pagdadabog ko. Dapat kasi wala akong pake sa malditang Luhan na to' e, pero eto ako ngayon at nag aaksaya ng oras para mahanap siya. Tangina Jana, ano bang nangyayari sayo!

After hours of walking under the heat, sneaking out from zombies, shouting one name and searching for this feeling manly named Luhan, we found nothing but triple exhaustion.

Mula kanina, hindi ako pinapansin ng kasama ko. Tuloy tuloy lang siya sa paglakad na parang hindi ako kasama hanggang sa hindi ko na talaga kaya. Nagkakaganito lang naman ako kasi hindi pa ako kumakain. Sumilong muna ako sa isang tindahan para magpahinga saglit. Paglingon ko sa paligid, wala na rin si Kyungsoo.

Sumandal ako sa pader and I stayed still for minutes. For a moment, I heard not a single sound of the dead but my only breathing. Sana ganito na lang katahimik lagi.

Literal akong napamura pagkatapos mapamulat. Nakita ko na lang siya na naka indian seat sa tabi ko't hindi man lang naramdaman yung pagdating niya dito.

"Are you alright?" tanong niya na tinugunan ko na lang ng pagtango.

Nagulat ako nang abutan naman niya ako ng puting twalya at bote ng tubig. Dala dala pala niya yung bag ko na may mga gamit kung sakaling mastranded sa labas. Bakit ngayon ko lang to' napansin? Like that, we sat next to each other for awkward minutes as we stared at nothing in particular.

"Can I ask a favor?" he mumbled all of the sudden. His eyes were only straight ahead after I glanced short at him.

"Wh-what kind of favor?" nakakailang kasama si Kyungsoo lalo na't isa siya sa mga crush ko sa dose at kahit ilang buwan na kaming magkasama sa bahay, ngayon lang talaga kami nagkasama ng kami lang.

"We all know that Luhan hyung has always been rude to you. He never acted like that before. Especially to a girl but after they..." bigla siyang napatigil sa pagkwento kaya ako napalingon sa kanya.