Liegen duurt het langst

7. Machtspelletjes met kutkindjes

EERDER IN SAY CHEESE:
Hij ademt diep in en laat het dan in een zucht los. Schouderophalend haalt hij zijn handen uit zijn zakken en doet hij zijn armen over elkaar heen. Verder zwijgt Jake, maar aangezien hij nog niet is weggerend zie ik het als een teken om verder te praten.

'Kan je me vertellen wat er echt is gebeurd op dat feest?'

Aflevering 7: machtspelletjes met kutkindjes

'Jake? Kan je het me vertellen?' vraag ik nog eens.

Het is even stil, maar dan haalt Jake zijn schouders op. 'Nee,' zegt hij alleen.

Ongeloofwaardig kijk ik hem aan. 'Hoe bedoel je "nee"? Ben je nu echt zo koppig dat je het me niet eens wil vertellen?'

In verdediging heft hij zijn handen en rolt hij spottend met zijn ogen. 'Relax stresskip, ik weet het gewoon niet.'

'Jij was erbij!' roep ik gefrustreerd uit.

'Jij ook,' kaatst hij vlug terug op een wat normaler volume dan ik. Hij gebaart me rustig te worden, maar ik vind hem zo alleen nog irritanter. De enige persoon die er zeker bij was, weet er niet eens meer iets van. Een zacht, laag kreetje komt er met een diepe zucht uit. Ik zet mijn lange nagels in mijn palmen.

'Weet je, je kan het ook gewoon aan Levi...'

'Nee!' kap ik hem resoluut af. 'Nee, nee, nee, geen optie.' Ik zucht. 'Echt niks?' Ik adem nog eens diep in en uit om nog meer kalmte te vinden. 'Helemaal niks?'

'Noppes,' zegt hij onverschillig tot hij afvragend de verte in kijkt. Als een idioot draai ik me om alsof het antwoord daar staat. De gangen zijn geheel verlaten doordat de lessen al zijn begonnen. Ik zou nu al lang in het Duitslokaal moeten zitten. Twijfelend, misschien zelfs verlangend om weg te zijn van dit kind, kijk ik richting het lokaal.

'Of misschien toch...'

'Wat?' vraag ik nieuwsgierig als zijn blik iets verandert. Na mijn vraag vult zijn gezicht zich met een sluwe grijns.

'Als je mijn verhaal aanhoort,' hij zet uitdagend een stap naar voren, 'vertel ik het je.' Hij gniffelt al alsof hij het net verteld heeft.

'Je stomme verhaal boeit me niet,' zeg ik niet-begrijpend. 'Ik wil gewoon weten wat er is gebeurd.'

'Dan moet je luisteren.' Hij slaat zijn armen over elkaar. 'Je wil me toch aan het praten krijgen?'

Geïrriteerd klem ik mijn kaken op elkaar en vorm ik mijn handen tot vuisten. Ik kan mijn hersenen bijna horen kraken als ik zoek naar een andere oplossing, helaas zit mijn hoofd vol met zaagsel. 'Wees niet zo'n lul!' schreeuw ik dan gefrustreerd. 'Ik heb meer iets voor borsten.'

'Geen zorgen,' grijnst hij, 'ik ben eerder gewoon een kutkind.'

Ik moet toegeven, even tussen mijn "ik kan hem echt wurgen" gedachtes door, dat hij wel goede comebacks heeft. Uiteindelijk steek ik dan ook officieel mijn hand uit die hij twijfelend aanpakt.

'Meneer de Groot, we hebben een deal. Kom maar op met dat verhaal.'

Jake schudt zijn hoofd. 'Nee, zo makkelijk gaat het niet.' Hij legt zijn handen op mijn schouders en schudt me door elkaar. 'Ik heb je in mijn macht,' zegt hij met een diepe stem voor hij zich lachend omdraait. Nog een beetje beduusd van wat hij net deed, kan ik pas na een paar tellen antwoorden.

'Huh?' komt er uit mijn mond dat Jake vertaalt naar "wanneer krijg ik het te horen?" Het was eigenlijk meer een verbaasde kreet van wat hij net deed, maar dat terzijde.

'Morgen!' antwoordt hij iets té enthousiast voor hij wegloopt.

Dan ben ik alleen in de gangen en kan ik eindelijk hardop zeggen wat voor een vaag mens dat is. Ik betwijfel nu ook of hij überhaupt iets weet of dat hij mij (zijn woorden) gewoon in zijn macht heeft. Waarom zitten er toch van die rare mensen bij mij op school? Ik vond het al heftig om me mentaal voor te bereiden op Levi Vos, blijkt er ook een Jake de Groot te zijn.

'Dani?' Ik draai me om naar Nicole die haar vingers in die van Michaël heeft gewikkeld. Dat werd eens tijd. Misschien kom Nicole dat gekwijl van Mickey ook niet meer van haar gezicht af schrobben.

'Heb je ook jouw lesuur gespijbeld. We gaan naar de stad, ga je mee?'

Ik kijk naar Michaël die met een kinderlijk pretgezicht achter Nicole staat. Met een smekend pruillipje wenkt hij naar Nicole. Hij had dat niet hoeven doen, ik had gewoon met de hele wanhopige sfeer dat als zweet over hem heen druipt ook wel de situatie kunnen lezen. Wat zie hij toch in Nicole? Zo geweldig is ze nou ook weer niet. Misschien kijkt hij wel zo verlangend vanwege het eten, dan kan ik hem wel in ieder geval wel volgen.

'Nee, Nicole. Ik moet nog iets afmaken.'

'Oké, mooi. Wij gaan naar de mac.'

Ik knik en zwaai naar Michaël die me met een dankbare blik aan kijkt. Half lachend schud ik mijn hoofd tot de woorden van Nicole me binnen dringen. Zei ze nou "mooi"? Bitch.

'Daar ben je!' Ik draai me om naar het gezicht van een bezorgde Zinzi. Haar rode haren hangen in een zijstaart over haar schouders. Een paar plukjes hangen los en over haar ogen, maar dat geeft het juist wat extra.

'Je haar zit leuk,' zeg ik dan ook tegen haar. Er was een tijd dat Zinzi ongemakkelijk werd van complimentjes. Net nadat ik uit de kast kwam, reageerde ze heel geschrokken en verward, net alsof ik plots een ander persoon was. Uiteindelijk bleek het zo te zijn dat ze dacht dat ik haar leuk vond en met haar stond te flirten. Net alsof ik, nu ik gay ben, met elk meisje die ik zie sta te flirten. Zo wanhopig ben ik nou ook weer niet. Daarnaast is Zinzi net een zusje van me. Ik heb het niet zo van incest relaties.

'Ga nou niet het onderwerp veranderen!'

'Welk onderwerp?'

Zinzi rolt met haar ogen en houdt de stencils in haar hand met een stevige grip van. De bovenste papiertjes beginnen te kreukelen. Ik kijk naar de Duitse naamvallen op de blaadjes. Oh shit. Ik heb natuurlijk Duits met Zinzi.

'Hoe kan je Duits nou skippen! Je wordt toch geen Nicole?'

Ik haal onverschillig mijn schouders op. 'Nouja, ik wilde altijd al eens weten hoe het voelt om een bitch te zijn.'

'Geen zorgen, Daan.' Zinzi geeft me een zacht schouderklopje. 'Je bent al een bitch nu je mij alleen hebt laten zitten bij Duits.'

Afwachtend blijf Zinzi voor me staan. 'Wat nou?' Ze wenkt naar het lokaal, maar ik schud heftig mijn hoofd. 'Nog maar vijftien minuten, wat is het nut?'

'Naast mij zitten is heel nuttig.'

We geven elkaar nog een "ik wil dit argument met een frons winnen" blik tot Zinzi het dan opgeeft. 'Ik ga al,' zucht ze verslagen, terwijl ze naar het lokaal loopt. 'Ow en Dani,' zegt ze als ze de deurklink vast heeft. Ze draait zich nog een laatste keer naar me om. 'Ik wil precies weten wat er op het feest is gebeurd.'