Çaresizlik

5.Bölüm

Gamzeyle dün gece tüm planı yapmıştık. Şimdi bunu uygulama zamanını bekliyordum. Plana göre öğle arasında bahçeye çıkacaktık ikimiz ve ben Uğurun yanından ayrılıp Gamzenin yanına giderek ona çıkma teklifi edecektim.

Ve işte beklediğim an gelmişti. Asu ve Uğurla birlikte bahçede oturuyorduk. Gamzede plan gereği arkadaşıyla bizden fazla uzakta oturmamıştı. Gözüm sürekli Gamzedeydi. Başlamam gerektiğini bana o söyleyecekti.

"Kanka bahçeye çıktığımızdan beridi sürekli Gamzeye bakıyorsun. Ne iş?"

Gözünü kırparak bunu söylemesiyle ukalaca gülümsedim.

"Belki hoşlanıyorumdur, olamaz mı?"

Asu hemen elini Uğurun omzuna atarak sohbete dahil oldu.

"Gamze çok iyi bir kız. Sevgili olursanız birlikte çok eğleniriz bence."

Bunu kötü niyetle söylemediğini çok iyi biliyordum. Evet, aşık olduğum adamla birlikteydi ama bu onu kötü biri yapmazdı. Gerçekten güzel bir kalbe sahibdi. Sıcakkanlı ve çok yardımsever bir kızdı. Bu yüzden asla ona karşı kaba olamıyordum.

"Gamze mi? Onu ikna edemezsin be kanka. Boş ver bence."

Uğur resmen beni teselli ediyordu. İşte bu baya komikti. Yıllardır delicesine sevdiğim adam şu an bir kız için beni teselli ediyordu.

"O iş bende, rahat ol sen."

Uğuru taklit ederek göz kırptım ve banktan kalkarak Gamzenin yanına yaklaştım.

"Naber Gamze?"

İçten gülümsemesi yine yüzündeki yerini almıştı.

"İyilik, senden?"

"İyi. Gamze biraz konuşabilirmiyiz? Özel."

Özel kelimesini bilerek bastırarak söylemiştim. Tabi bunu anlayan Duru hemen bir bahane üretip sınıfa çıktı.

"Ne konuşacaksın bakalım?"

Dalga geçtiğini bildiğim için bende güldüm.

"Gamze sana ne kadar teşekkür etsem az. Resmen bu aptal oyundan kurtardın beni."

Eliyle kolumu okşayarak gülümsemeye devam etti.

"Ben kabul etmesem kim bilir kimin canı yanacaktı."

Böyle söylemesi açıkcası beni utandırmıştı. Kendimi baya aşağılık biri gibi hissediyordum. Bunu anlayacakki hemen konuyu değiştidi.

"Eee? Gidip Uğura anlatmayacak mısın?"

Ensemi kaşırken aynı zamanda gözümü kıstım. Bu benim mahçup olduğum zamanlarda yaptığım bir hareketti ve alışkanlık halini almıştı.

Bir kez daha teşekkür edip yanından kalktım ve meraklı gözlerle bizi izleyen Uğurların yanına gittim.

"Ne oldu kanka? Ne dedi?"

"Kabul etti mi? Çatlatmasana Efe."

Kendimden emin gülümsememi takınarak elimle susmalarını işare ettim.

"Bir durun, anlatacağım şimdi. Evet, kabul etti. Sevgiliyiz yani. Memnun oldun mu Uğur?"

Sitemkar bir şekilde söylemiştin son cümleyi.

"Hayır, olmadım. Bugün okul çıkışı hep birlikte bir şeyler yapalım. O zaman memnun olacağım."

İşte bu hiç planlamadığım bir şeydi. Ne söyleyeceğimi bilmeden öylece kalmıştım.

"Çok geçe kalmadan bir şeyler yapabiliriz. Bana uyar yani. Peki Gamze?"

Asudan onay gelince son söz bana kalmıştı. Tabiki kabul etmek gibi bir niyetim yoktu.

"İlk günden ne oluyor be? Bir durun. Bir ara çıkarız işte."

"Kanka yoksa bizi mi yiyiyorsun? Gamze kabul etmedi mi yoksa?"

Bilerek damarıma basıyordu. İstediği şeyleri her zaman böyle kabul ettiriyordu bana ve bende her seferinde bu tuzağa düşüyordum. Saçmalamayın, tabiki bu sefer düşmeyecektim.

"Tamam lan, ben Gamzeye söylerim. Gelebilirse yaparız bir şeyler."

Az önce içimden söylediklerimle yaptığım hiç uymuyordu ama ben buydum. Uğurun her istediğini yapan, ona delice aşık olan Efe.