Çaresizlik

7.Bölüm

Gamzenin söyledikleri, bakışlarındaki kırılmışlık kalbimi paramparça etmişti. Beni düşünen, anlamaya çalışan bir insanı sebebsiz bir yere incittiğim için kendime çok kızgındım. İncitmek pek bana göre bir şey değildi ama bunu istemeyerek bile olsa yapmıştım ve şu an bunun vicdan azabını çekiyordum.

Kendimi affettirmek için bir şeyler yapmam gerektiğini biliyordum ama Gamzeyle yüzleşmeye kendimi hiç hazır hissetmiyordum. Söyledikleri bir türlü aklımdan çıkmıyor, vicdanımı sızlatıyordu.

Telefonumda saate baktığımda saatin çok geç olmadığını fark ettim. Gamzeye mesaj atıp buluşmak istediğimi, okulun yakınlığındakı parka gelmesini rica ettim. Cevap olarak sadece "Tamam" yazmıştı.

Hemen telefonumu ve anahtarımı alarak evden çıkıp hızlı adımlarla parka doğru yürümeye başladım. Söyleyeceklerimi aklımda bir düzene sokmaya çalıştım ama başaramayınca boş verip, içimden geldiği gibi konuşmaya karar verdim.

Bankta 15 dakika oturup beklemenin ardından Gamzeyi görmemle ayağa kalktım. Mahçup bir şekilde gülümsediğim sırada selamlaşmadan hemen konuya girdi.

"Sadece için rahat etsin diye geldim. Merak etme kimseye bir şey söyleyecek değilim."

"Konu o değil."

"Tamam, Uğurada söylemeyeceğim. Rahat olabilirsin."

Bu şekilde konuşması bile ne kadar çok kırıldığını anlamaya yetiyordu.

Elimle bankı göstererek oturmasını işare ettiğimde bir şey söylemeden oturdu. Hemen yanına oturup lafa nasıl başlayacağımı düşündüm.

"Gamze nasıl başlayacağımı bilmiyorum. Sadece seni kırmak istemediğimi bilmeni istiyorum. Özür dilerim."

Ona baktığımda az önceki soğuk ifadeni hala yüzünde koruduğunu gördüm.

"Bitti mi?"

Derin nefes alıp yüzümü avuçlarımın içine aldım.

"Gideyim artık."

Yanımdan kalktığından kolundan tutarak tekrar yanıma oturması için yönlendirdim.

"Evet, sana karşı çok kabaydım ama kendimi kontröl edemedim o an. Bunu Uğurun duymasını göze alamazdım. Senin birilerini söyleyip, söylemeyeceğini bilmiyordum ve bu konuda kimseye güvenmedim şimdiye kadar. Sen Uğur ismini söyleyince ne yapacağımı şaşırmış durumdaydım. Anlamanı isteyemem senden ama bu konu benim için gerçekten çok önemli. Eğer bunu Uğur duyarsa ben mahv olurum. Onu tamamen kaybederim ve bu benim sonum demek oluyor. Onsuz yaşayamam, tutunamam bu hayata. O benim tek doğrum ve bu doğruyu kaybedemem. Hayatımda ailem ve ondan başka kimse yok, zaten ailemin bile pek hayatımda olduğu söylenemez. Bu yüzden her zaman çok dikkatli olmam gerekti."

Sonlara doğru sesim kısılmış, gözlerim kendimi tutmamın verdiği acıyla yanıyordu. Ellerimle yüzümü kapayıb göz yaşlarımın dökülmesine izin verdiğimde Gamze elini sırtıma koyarak bana güven verircesini okşadı.

"Seni anlıyorum. Merak etme sen, bu konuda en az senin kadar dikkatli olacağım."

Ellerimi yüzümden çekerek Gamzeye baktım. Onunda gözleri dolmuş ve hafiften burnu kızarmıştı. Derin bir nefes alıp aklımdan geçen son cümleyide dile getirdim.

"Ben onu kaybedemem Gamze."

Başını olumlu anlamda salladığında bende onu taklit ettim.

"Ama kazanmak içinde bir şey yapmıyorsun Efe."

Alayla gülümsedim. Hala anlayamamıştı beni.

"Onu kazanmak için bir şey yaptığım an kaybedeceğimi biliyorum çünki."

Ellerini göğsünde birleştirerek sol kaşını yukarı kaldırdı.

"Bunu denemeden bilemezsin, değil mi?"

Oflayarak ayağa kalktım. Daha fazla konuşmak çok anlamsız geliyordu çünki. Benim anlattıklarımı umursamadığı belliydi.

"Beni anlayamayacağını tahmin etmeliydim Gamze. Yanımda olduğun için ve kimseye bir şey söylemeyeceğin için teşekkür ederim. Bu konuyu bugün, burada kapatalım, tamam mı?"

Konuşmamı bitirmemle ayaklanan Gamzeye elimle önden gitmesini işare ettim ama o gitmek yerine gözlerime bakmaya devam ediyordu. Gitmeyeceğini anladığımda yeniden konuştum.

"Bir şey mi söyleyeceksin?"

"Ona aşık olduğuna emin misin Efe?"

Sabır istercesine yukarı baktığım sırada elini yüzüme koyarak bakışlarımı tekrar kendine döndürdü.

"Sadece emin olmak istiyorum."

Elini yüzümden çekip nefesimi dışarı verdim.

"Neden emin olmak istiyorsun? Sana bu konuyu kapatıyoruz dedim, değil mi?"

"Sana yardım edeceğim. Uğuru kazanacaksın. Sadece bana güvenmen gerekiyor."