Çaresizlik

16.Bölüm

Tüm gece onun kokusuyla ciğerlerim bayram etmişti ve bedeninden yayılan sıcaklıkla, nefesinin sesiyle huzurlu bir uykuya dalmıştım.

Ama bu huzur pek uzun sürmemişti. Aniden kıçımda hissettiğim acıyla gözlerimi açtım ve kendimi yerde buldum. Uyku mahmurluğuyla ne olduğunu anlamadığım için salak salak etrafa bakınıyordum. Uğuru görmemle bakışlarımı onun üzerinde durdurdum. Gözlerimi ovuşturdum ve tekrar ona baktım.

"Ben neden yerdeyim?"

"Ben ittim."

Hiç tereddüt etmeden söylemesiyle kaşlarımı çattım.

"Neden?"

Cevabını bekleyerek yerden kalkmıştım.

"Neden mi? Sülük gibi yapışmıştın oğlum. Hem..."

Derin nefes alarak durdu. Cümlesini bitirmesini bekledim ama kafasını sallayarak arkasını döndü.

"Hem ne?"

Oflayarak gözlerini yumduğunda yanına gittim.

"Ne oldu oğlum? Söylesene."

"Nasıl söyleyeyim anasını satayım?"

Endişeyle yüzüne baktığımda gözlerini kaçırdı.

"İlk gecesini yaşamış liseli kızlar gibi davranmayı kes önce. Bu ne tavırlar oğlum?"

Sinirle bana baktığında hemen çenemi kapadım.

"Dagsjdlel."

Ağzını açmadan bir şey mırıldanmıştı ama anlayamamıştım.

"Ne?"

Yeniden aynı şekilde söyleyince sesimi birazcık yükselttim.

"Söylesene oğlum. Delirtme adamı."

"Dayıyordun lan. Resmen arkadan dayamıştın."

Söyledikleriyle yüzündeki ifade birleşince komik bir manzara çıkmıştı ortaya. Tabiki kendimi durduramamış ve kahkaha atmaya başlamıştım.

"Komik mi lan orospu çocuğu?"

Kızdığı belliydi ve kendimi durdurmak zorundaydım ama başaramamıştım. Kendimi sırtüstü yatağa bırakarak gülmeye devam ettim.

"Efe yemin ederim ağzını, burnunu dağıtırım senin. Gülme lan, asabımı bozma benim."

Tepkileri beni durdurmuyor, daha çok gülme isteğine neden oluyordu.

"Ne halin varsa gör sikik. Ben gidiyorum."

Kapıya gitmesiyle hemen yataktan kalkıp yanına koştum.

"Nereye lan?"

"Biraz daha burada kalırsam elimde kalıcaksın çünki."

Yüzümdeki müzip gülümsemeyle gözlerine baktım.

"Uğur şu an aynı trip atan bir sevgiliye benziyorsun."

"Sana burdan bir koyucağım şimdi, o zaman görüceksin sevgiliyi."

Gülümsemeyi yüzümden silmeden göz kırptım.

"Agresif sevgili diyorsun."

"Siktir git diyorum."

Beni iterek odadan çıktığında arkasından seslendim.

"Nereye be oğlum? Şaka yapıyorum."

"Seninle bir alakası yok, dün Asuya söz verdim. Birlikte kahvaltı edeceğiz. Gitmem gerek."

Asunun ismini duymamla içimdeki tüm neşe, yaşam sevgisi yok olup gitmişti. Yüzüm istemsizce asılmış, gözlerimi Uğurdan kaçırmıştım.

"Efe, Asu sevgilim biliyorsun, değil mi?"

Cevap vermediğimi gördüğünde yanıma geldi ve elini omuzuma koyarak sıktı.

"Arkadaşım olduğun için yardımına geldim, burada kaldım. Seninle aramızda düşündüğün gibi bir şey asla olmayacak ve Asu olmasa bile yanımda illa birisi olacak. Bunu kabullenmen gerek, Efe."

Gözlerimi yerden kaldırıp yüzünde gezdirdim. Söylediklerinin hepsini tüm ciddiyetiyle söylediyi belliydi.

"Kabullenemiyorum işte, anlamıyor musun? Kabullenebilseydim şu ana kadar kabullenirdim zaten."

Başını yukarı kaldırdı ve ofladı. İşte o ana kadar içimdeki acıyı tam olarak hissetmemiştim. Çaresizce oflamasıyla derinlerde beni acıtan yarayı fark etmiştim.

"Başka şansımız yok Efe."

"Evet, var."

Tamamlamama izin vermeden hemen cevap verdi.

"Arkadaşlığımızı bitirmek ve ben bunu istemiyorum."

"Ama Uğur..."

Yine lafımı bitirmeme izin vermemişti. Anlaşılan söyleyeceğim şeyi duymak istemiyordu.

"Aması yok Efe. Hala anlamamakta ısrar ediyorsun. Seninle olamayız. Seninle asla sevgili olmayacağım, bunu anla. Bu kadar zor mu bunu kabullenmek? Seni sevemem. Arkadaşımsın oğlum, erkeksin lan. Ben heteroyum, nasıl seviceğim seni? Israr etme artık. Bir yerde durmayı öğren artık. Hayatında bir kez olsun pes etmeyi dene."

Boğazımdaki düğüm canımı acıtıyor, konuşmama bir türlü izin vermiyordu. Zorluklada olsa yutkundum ve konuşmayı denedim.

"Uğur, ben..."

Ama başaramamıştım. Umudum, mutluluğum, hayat sevgim o düğümde bir araya gelmişti ve ben konuşmak için istemeyerek bile olsa onları vücumdan atmak zorundaydım.

Gözümden süzülen tek damla yaşla birlikte ağzımdan sadece bir cümle çıktı.

"Sensiz yapamam."