Kiss me (GxG)

Chapter 23: Operation: Walwal

(A/N): it's a bit rushed haha gusto ko lang talaga mag-upload before Christmas (literally the day before Christmas lol) dahil who knows kelan ulit ako makakapag-upload hahaha anyway here it is! also:

HAVE A MERRY CHRISTMAS AND A HAPPY HOLIDAY!

Chapter 23

Ros' POV

Ros,

Hindi aksidente ang magkakilala tayo, and for that, I am eternally grateful. Please believe that the days I've been with you were the happiest I've ever been my whole life. But you and I both know that those days were meant to end, one way or another.
I will never forget you, your smiles, your eyes, your fingertips, your voice. How could I? I wouldn't dare forget even an inch of your red hair. But I beg you, please foget about me.
There must be no contact between us, Ros, dearest, you have so much to do with your life; you are a strong, independent, gorgeous woman. You can do anything. You can even take over the world if you want to.
Sana paniwalaan mo na kahit ano gagawin ko para sa'yo. At hindi ko maatim na isipin na mapahamak ka at ang pamilya mo dahil saken, my fucked up world do not deserve you. So I do the only thing I can,

I let you go.

Yours,
Dennise

Kahit na gaano ko kadaming beses basahin, hindi maalis yung saket. Parang mas sumasaket pa kada ulit. Dahil siguro denial pa ko na hinding hindi ko na makikita si Thompson.

Ang damot niya.

Ako hindi niya makakalimutan pero siya dapat kong kalimutan?

Putangama kahit kalian hindi ko kayang gawin yon.

"Ros," narinig kong tawag sakin ni Mama Butterfly, "OK ka lang? Masama ba yung pakiramdam mo?" tanong niya.

"Oo nga friend, ilang araw ka ng ganyan ah?" sabi ni Diane at hinagod ang likod ko.

"Don't tell me dahil yan sa break up niyo ng Thompson mo," pabirong sabi ni Sylvie. Napatingin naman ako kay Mama Butterfly bigla, dahil against sa rules ang magka-feelings para sa kleyente, lalo na kapag nakipag-kita sa kleyente in secret.

"Hindi ah," suminghot ako, "sinisipon lang ako, Thompson? Pshh sino yun? Artista ba yon?" todo deny ko pero sa totoo lang gusto ko ng umiyak at maglupasay sa sahig pagkatapos kong bigkasin yung pangalan ni Thompson.

Napansin kong tinigtignan lang ako ni Mama Butterfly na parang nanghihinala saken. Buti na lang nagtawanan lang lahat sila at bumalik na sa kanya-kanya nilang mga bisyo. Pero malakas pa rin ang kutob ko na hindi maganda ang sitwasyon ko kay Mama Butterfly; alam kong sa isang tingin pa lang alam na niya na nagsisinungaling yung isang tao.

At shet, ako pa ba na hindi magaling magsinungaling maloloko siya?

Wala na naman akong naging kleyente ngayong araw. Hindi ko alam kung bakit. Paalis n asana ako papuntang bar ng tawagin ako ng Mama Butterfly.
Heto na nga ba sinasabi ko, paktay na tayo. Goodbye world na aketch nito.