Chapter 7: Iyakin

5.1K 151 8
                                    

Chapter 7

Dennise's POV

    "HUWAAAT?!" Danica and Jeanne exclaimed. I mentally rolled my eyes.
    "Yes. You both heard me right," I lazily replied. Legal holiday ngayon kaya nasa bahay 'tong mga 'to at ini-interview nanaman ako. Kinuwento ko kase sa kanila yung tungkol kay Richard. From abs to I-hope-you-get-what-you-want-next-time-ms.-Thompson.
    "A-Ano nga ba ulit nangyare, Milly?" Danica asked for the TENTH TIME. Literally.
  "Nothing happened, I repeat NOTHING HAPPENED, for crying out loud, Danny," I said with an undertone of peevish displeasure. 
    "HUWAAAAT?!" yep. The same reaction. Once again, I rolled my eyes. I literally thought I saw a glimpse of my brain during the process.
    "Alam mo Milly, sa mga panahon ngayon, dapat specific ang mga sinasabi mo," Jeanne said and took a drink of her juice. "Like, sana sinabi mo specifically na si Ros yung gusto mo," she followed. 
    "Ok, I get that. But I'm not going to do it again," I replied.
    "What do you mean, you're not going to do it again?" pumakunot ng noo si Danica sa akin.
    "What I meant was, I'm going to stop this," I said firmly. Kinuha ko ang phone ko sa table. Akmang buburahin ko na ang contact na Service Business nang biglang hablutin ni Danica ang phone ko.
    "Hey!" I exclaimed. Akmang kukunin ko ang phone ko nang tumayo siya palayo sa akin.
    "Hello? Yes, hello. I just want to request an appointment for Ms. Thompson, Yes. Tomorrow at six o'clock. with Ros? Ros, yes. Yes thank you," at binaba ang phone. kumunot ang noo ko. 
    "What did you just do?" I said coldly. Ibinigay niya sa akin ang phone ko like nothing happened.
    "Look, Milly. We want to help you," Jeanne said.
    "Hindi ako pupunta diyan bukas," I said coldly.
    "Milly. Pumunta ka bukas. Just take this as a gift from us," Danica said with a smile.
    "Danny," I said; begging.
    "Gusto ka naming tulungan, Milly," Jeanne followed. "As your friends, napansin kasi namin na wala ka ng time para sa sarili mo. So let us at least help you with the fun part," ramdam ko ang concern nila sa akin. Alam kong puro gimik lang ang alam nila but I feel their care and concern for me. 
    "Promise, pagkatapos nito hinding-hindi ka na namin guguluhin," Danica swore. I gave her an ows-weh-di-nga expression. 
     "I guess impossible yun," she followed. And we all laughed.
    "Ok, ok. Pupunta na ako," I nodded for their pleasure.
    "Tapos, ikwento mo samen ha?" Jeanne suggested. Hay nako palagi naman. Maya-maya umalis na ang dalawa dahil mukhang naiistorbo daw nila ako; which is partially true. Kahit nasa bahay ako inaasikaso ko pa rin ang mga papeles ko. I was reviewing yesterday's reports nang biglang mag-ring ang phone ko. 

    It's Carl.

    "Hello?" i began.
    "Hey babe. sorry nga pala dahil tinanggihan kita sa invitation mo days ago," He replied.
    "No, it's ok," I paused.
    "If ok lang sa'yo nag-book ako ng dinner bukas ng six o'clock sa favorite restaurant natin," 
    "Oh,"

    This is a problem. A BIG problem.

    Wala ako sa sarili ko ngayong umaga. Gaya kanina muntik ko nang mapagkamalang coffee mate ang asin. Tapos nang ihatid ko yung dalawa muntik ko na silang mailampas. Pagdating ko naman sa opisina bigla akong nagpatimpla ng nilagang hipon kay Loraine.
    "Uh ma'am, pardon? Nilagang hipon?" she asked to confirm; kung tanga lang ba talaga ako o gusto ko talagang uminom ng nilagang hipon.
    "Uh sorry, what? Oh! Coffee, sorry," I reworded. Atsaka siya lumabas at ipinagtimpla ako ng nilagang hipo- ay este kape. 
    "What is happening to me?" I covered my face with both of my palms. What to do? I just don't know what to do. Inilayo ko muna ang utak ko sa mga bagay-bagay na hindi related sa trabaho ko. Si Carl. Si Ros. Lahat.

    At dumating din ang oras na kinailangan ko ng mamili. Nasa kotse ako, nakaupo watching the time pass by. It's 5:55. And my head is a mess. It's all a mess.

Kiss me (GxG)जहाँ कहानियाँ रहती हैं। अभी खोजें