Kiss me (GxG)

Chapter 2: Sikretong Malupet

Chapter 2

Dennise’s POV

    Naunang umalis sa amin si dad. After we ate, niyaya ko na silang umalis. Ako lang ang naghahatid sa mga kapatid ko. Di lang naman kalayuan ang school nilang dalawa. Kaya parang umutot lang ang sasakyan ay nanduon na kame.
    “Bye ate,” they both bid. I waved at them, atsaka na lumarga sa company.

    “Good morning, Ms. Thompson,” bati ng lahat ng empleyado na nadaanan ko. I smiled at them at dumeretso na sa opisina ko.
    “Ma’am you have a meeting later with Mr. Martinez,” as soon as I sat in my office chair, I checked the papers in my desk.
   “Ok. Uh, Loraine? Can you be a dear and make me a cup of coffee?” I asked. She nodded atsaka umalis at ipinagtimpla ako ng kape. Time to work, Dennise!

    Five o’clock na ng tignan ko ang orasan. I remembered magkikita kame nila Danica at Jeanne ngayon. Nag-aya kase ang dalawa na gumimik daw at magparty. Hay nako, gusto lang ng mga yun na kumerengkeng nanaman. I got on my white Chevrolet Cruze Sedan and drove it to the highway. Kasalukuyan akong nasa daan nang biglang mag-ring ang phone sa bag ko. I bet si Carl ‘to. Sandaling inalis ko ang mata ko sa daan at kinuha ang phone.
    “WHOA!! Holy--!” I was about to answer the phone at nang ibalik ko ang mga mata ko sa daan, biglang may kung anong tao na lang ang sumulpot. Agad ko namang hininto ang sasakyan.

KABLAG!

     Wag mong sabihing nakapatay pa ko?! Shet! Bumaba ako agad ng sasakyan to check if the person is still alive.
    “Oh Gosh are you…O…k…?” oh my ghad. Bigla tuloy akong natigilan at napalunok nang makita kong may isang redhead na babae ang nakahiga sa daan. Shet. Ang ganda niya. Hindi kaya angel ‘to na bigla na lang bumaba mula sa langit? Malas nga lang at nabangga ko siya—Ay shet oo nga pala!
    “Miss? Are you ok?” shet patay na ata. Napaismid naman ako nang bigla na lang siyang bumalikwas paupo. Atsaka agad na tumayo. Hay naku parang walang nangyareng banggaan scene dito sa babaeng ‘to. Pinagpag-pag niya ang short shorts niya at biglang napatingin sa aken.
    “Are you ok?” tanong ko ule.
   “Oo ‘te ok lang ako ‘te. Ay English pala… Aym owkey,” sabay smile. Natawa naman ako sa accent niya. Kung tutuusin mas mukha pa siyang foreigner kaysa sa akin.
   “Are you sure?” paninigurado ko ule.
   “Ay naku porenjer pa ata si ate. Yah, aym syur!” tumango-tango naman siya at nakasmile pa din. Akmang papaalis na siya ng hablutin ko ang kamay niya.
   “You don’t want to go to the hospital?” offer ko naman. She shook her head continuously.
   “Uhh.. That’s only gastos you know? Uh end aym owkey naman,” tanggi niya ule habang papalakad palayo sa akin. Grabe, di kaya alien ‘tong isang ‘to? At parang hindi man lang nagasgasan ang makinis at maganda niyang binti! Bumalik ako ule sa sasakyan at tinignan kung sino ang tumawag. Si Danica pala.
    “Hello—“
    “Anak ng, asan ka na ba ha? Hay nako kahit kailan talaga late ka, Milly,” agad-agad na bungad niya sa akin. I rolled my eyes. ‘Tong si Danica talaga.
    “Papunta na po, sa usual bar ba?” at siyempre alam kong sisgaw nanaman si Danica kaya inilayo ko ng kaunte ang phone and stepped on the gas.
    “At san pa nga ba? Ha? Dito lang naman umaapaw ang nagpupugean na mga hombre!”
    “Patatas ka talaga, landi mo ‘te,” atsaka ko binaba ang phone. At pumunta sa usual na bar na pinaggigimikan ng dalawa. Hindi naman kase ako interesado sa mga hubad at nagsasayawan na mga lalake. Ok, siguro minsan lang. Minsan lang, ha? Ghad ang sinungaling ko talaga.

    I just arrived at the bar at sumalubong agad sa akin ang nagmamachohang mga lalake na sumasayaw sa stage. Maganda ang katawan, bente ang abs at… anchaka ng mukha. Atleast, may abs deba?
    “Hoy babae!” salubong ng isang laseng na si Jeanne sa akin sa usual table namin. Diyahe ang baho ng hininga! Amoy kabayo!
    “Ilan na ba ang natira nitong kabayo ha?” tanong ko kay Danica na nakaupo sa tapat ni Jeanne habang may yakap ng di ko kilalang lalake.
    “Late ka nanaman!” sigaw ni Danica sa akin habang akap ang braso ng kasama niya at nakapatong ang binti sa hita ng lalake.
    “Hay nako Danny, Ulit-ulit? Ha? Hindi natuwang sabihin sa akin ng twenty times? Ganern?” and we all laughed. Gosh it’s been a while since we’ve all been together. Hindi kase kame gaanong nagkikita. We have our jobs and families to take care of, pero naiisingit pa rin namin ang bonding namen magkakaibigan.
    “So, how’s life?” I asked while encircling my finger at the glass surface of the drink in front of me.
    “Eto single and happy!” they both enthusiastically said.
    “Eh kayo ng Carl mo? Imagine, 10 years—“
    “4 years, Jeanne. And yes, we’re ok,” I corrected. At uminom ng martini.
    “4 years? 4 YEARS! So, kamusta naman siya sa…. Bed?” napismid at muntik ko ng maibuga sa pagmumukha niya ang iniinom ko. Kinunotan ko ng noo si Danica at ang kanyang pilyang ngiti sa mukha niya.
    “Oh ano na? Answer the question Milly!” napatingin ako kay Jeanne. I rolled my eyes. Really, guys? Totorture-in niyo ko ng ganito?
    “Do you guys want to do this? Really?” I asked to confirm. Dyahe talaga ‘tong mga ‘to.
    “Anyway, for starters, Robert here; is awesome. I mean really! He’s so awesome in bed.” Nagtinginan silang dalawa at sabay ngiti sa isa’t isa. Dyahe talaga, ano ba ‘tong pinag-uusapan namen.
    “Baby, kuha lang ako ng drink,” kiniss ni Robert ang balikat ni Danica at tumayo.
    “So? Is he boring or what? Come on, Milly spill it out!” gosh Danica is being so stubborn about this.
    “Ilang beses ka niya binigyan ng Climax ha?” segunda ni Jeanne.
    “Wha- CLIMAX?” tanong ko habang nanlalaki ang mata at nakakunot ang noo.
    “Oh gosh, Milly. Painosente ka pa ha? How many times have he made you come?” prangkang tanong ni Danica. I remained silent.
    “Oh gosh, no. MILLY?! Don’t tell me. You haven’t done it—“
    “Danny, we have! But the thing is.. The thing is,” I mumbled.
    “The thing is? What’s the problem?” tanong ni Jeanne. Kung kanina excited sila, ngayon mukhang concern na ang mga mukha nila.
    “You both can keep a secret, right?” pabulong kong sinabi sa dalawa. Inilapit nila ang mukha nila sa akin upang makinig sa anumang sasabihin ko.
    “I have never…. Never ever,” I paused. “Oh gosh I can’t do this!” I exclaimed.
    “Oh come on Milly! Paano ka namen matutulungan ha?” Danica said. Ok here we go. Shet dyahe talaga!
    “I have never ever,” and silently mouthed come.
    “Oh my gosh! You have never COME?!—“ nasamapal ko tuloy ang maingay na si Jeanne. Diyahe ‘to! Birahin ko ‘to eh!
    “Ang ingay mo Jeanne, supalpalin kita ng red horse eh!” sigaw ni Dannica kay Jeanne. Parehas silang humarap sa akin na para bang may kung anong krimen ang nangyare sa aken. Can somebody just please kill me?
     "Parang alam ko na kung anong kailangan mo sa problema mo, Milly," sabay umukit ang pilyang ngiti sa mga labi ni Dannica.
     "At ano naman yan?" nacurious kong tanong.

----------------------------------------------------------------------------------------

'Sup guys? :)) isa nanamang istorya ang naglalaro sa utak ko xD salamat po sa suporta sa APNG :D sana suportahan niyo rin ito :D ANYWAY;

READ VOTE COMMENT BE A FAN ♥

harthart♥
Author :)

Meet Emilia Dennise Thompson♥ ---->