Kiss me (GxG)

Chapter 6: Choosy

Chapter 6

Ros’ POV

    Ano bang problema ng babaeng yun ha? Puchang ina. Ang choosy pa? Eh parehas lang din naman! Psh pasalamat talaga at bute maganda siya. Sineseryoso ko ‘tong trabaho para kahit papano maganda ang kitain ko, tapos eto naman siya? Nag-iinarte? PWE!
    “Palibhasa kase mayaman. Nakukuha ang gusto,” naibulong ko na lang sa sarili ko habang papalayo na sa kwartong yun. Tang-inang yan, badtrip! Eh sa hindi nga pwede yung kinuha niya, diba? Tae badtrip talaga! Tapos siya pa’tong may ganang tanggihan ako? Ano bang problema? Maganda naman ako diba? Wag kayong umangal. Dyosa kaya ang beauty ko, nuh? Tapos may gana pa siyang mag-inarte?!

    Nagtagal pa ang pa-eemote ko hanggang sa jeep. Tinext ko si Kim dahil baka hindi na muna ako makapasok sa shift ko ngayon sa bar. At baka maibaling ko pa sa customer ang inis ko at maisupalpal ko pa sa kanya ang order niya. Bumili na muna ako ng ulam sa may kanto bago ang eskinita na papunta sa apartment, nang may bigla akong nakita na pinagkakaguluhan ng mga tao. At siyepmre bilang isang world-class tsismosa, pumunta ako agad sa ekesena. Laking gulat ko naman nang makita kong nandun si Joshua at nakikiosyoso. Well, narealize ko naman siguro ay parehas na dumadaloy sa aming dugo ang talent ng pakiki-osyoso.
    “Joshua! Sino ba- Thea? Andito ka rin pal- oh Darlene! Kate? Alix? Oh chaka pala- BAKIT ANDITO KAYO LAHAT?!” tanong ko sa kanila. Dahil sa hindi malamang rason, present ang buong pamilya ko dito. Siguro pare-parehas na dumadaloy sa aming dugo ang natural at world-class na talento ng pakiki-osyoso; pwera nga lang si Gabby.

    “Hindi pok-pok ang ATE ROS KO!” sigaw ng isang pamilyar na boses. Nang mapalinga ako kung saan nanggagaling ang boses na yun, tama nga ang hinala ko. Si Gabby; bug-bog sarado ang mukha at nanggagalaite. Pumagitna naman ako at nagpumilit na sumik-sik sa kabila ng napakaraming amoy limang-ligo-lang-kada-taon na mga taong kalye.
    “Gabby? Anong nangyare sa’yo? Sinong punyetang gago ang gumawa nito sa kapatid ko ha?!” sigaw ko.
    “Yang gagong si Jojo kase e! Kung ano-ano na lang ang sinasabe tungkol sa’yo ate Ros!”
    “E totoo namang POK-POK yang ATE ROS mo e!” taengina neto ah?! Ayaw paawat ng kabuteng panot na ‘to ah?! Pinatawag ko ng tanod si Darlene dahil mukhang walang balak tumawag ng mga tao dito. Mukhang hihintayin muna nila na may ma-dedo o matigok dito bago sila matauhang tumawag ng tanod.
    “Bawiin mo yang sinabi mong PANOT KA!!” sigaw ni Gabby. Mukhang nagalit naman si panot kaya nagbalak na suntukin si Gabby. Pero nag-landing ang kamao niya sa maganda kong feslak.
    “Mukha bang airport ng kamao ‘tong mukha ko ha?!” sigaw ko. Ano bang sinabi ko tungkol sa mukha ko?! Punyeta heto nanaman tayo eeh! kaya ako, napaaway na rin. Nagka-World War 3 na ng tuluyan dito sa kalye namin.

    Maya-maya pa at dumating na ang mga tanod at idnala kami sa munisipyo. Buti na lang agad na pinalabas kaming dalawa ni Gabby nang magpakita ng ebidensiya na hindi kaming magkapatid ang unang gumawa ng gulo; isang video mula sa cellphone ni Sam. Sila Jojo and friends ang nagpasimuno ang lahat.

    “ARAY ATEE!” piningot ko lang naman ang tenga ni Gabby nang makauwi kami.
    “Ano ba kase ang pumasok sa kokote mo at pinatulan mo yung panot nay un ha?” tanong ko sa kanya habang hawak pa rin ang tenga niya.
    “E kase naman ate ee,tinawag ka niyang pok-pok.” Bumusangot siya na parang bata at tumingin sa obang direksyon habang ginagamot ni Thea ang mga sugat niya.
    “Wag kang maniwala sa sinabi ng panot na yun ha? Tuloy, yang maganda mong mukha nasira. Sa susunod, kahit sino man sa inyo,” tinuro ko silang lahat, “wag kayong maniniwala sa pinag-sasabe ng iba hangga’t hindi niyo nadinig na sinabe ni ate, “ payo ko sa kanila. Niyakap ko silang lahat. Mahal na mahal ko talaga ‘tong mga ‘to.

Dennise’s POV

    “So, what happened? Tell us ALL what happened,” pamimilit ni Jeanne.
    “Yes, EACH and EVERY detail,” segunda ni Danica. Kakauwi ko lang galing opisina at nandito na sila. Nanggugulo. Nasa kwarto kami ngayon.
    “How was he? Did he make you—“
    “It’s a SHE,” I interrupted and said firmly. Nanlaki ang mga mata nila, “Whoa- wait, what?!”
    “Wait, diba mas maganda and a lot easier yun? Well, mas safe, diba?” napakunot ang noo ko kay Danica. Mas safe mas safe ka diyan. Gagang ‘to.
    “So, what happened?” this time; they’re even more excited to hear the story. Mukha ba akong wattpad? Ha?
    “Nothing,” I replied coldly, “Nothing happened, satisfied?” napaatras sila; giving me ows-weh-‘di-nga look. Kinuwento ko lahat ng nangyare; and Ros is not an exemption.
    “Well, you can just try again, right?” suhestiyon ni Jeanne.
    “Yeah there’s no harm in trying again,” napasandal ako sa upuang kinalalagyan ko. Crossed my arms and let out a sigh.
    “Saka mo sabihin sa ‘min pagkatapos, ghurl ha?” saka nagsmile si Danica. Ampatatas talaga ng mga ‘to. Mas excited pa sa aken? Moments later they decided to go. Dahil mukhang naiistorbo daw nila ako; which is partially true. Dahil kahit na nasa bahay, inaasikaso ko pa rin ang mga paperworks ko. Binigay sa akin ni Danica yung number nung tiya Hilda niya kanina. Napatingin tuloy ako sa phone.
    “Well, it’s not like I’m interested,” bulong ko sa sarili ko. Ibinalik-balik ko pa ang tingin ko sa phone ko at sa mga papel na hawak ko. At agaran na kinuha ang phone at dinayal yung number.
    “Uhh yes? Hello? It’s, yes. It’s Ms. Thompson. Yes. Yeah, that’s right. Tomorrow, the same person and time. Yeah, ok. Yes thank you,” napa-facepalm na lang ako pagkatapos. Naramdaman kong umurong ang sikmura ko nang magtrespass bigla ang mukha ni Ros. Those deep ocean-blue eyes. Her eyes were so deep; so deep that it’s breath-taking just looking through it itself.
    “Ate?” napaismid ako nang marinig ko si Mila na tumawag mula sa pinto ko while I was having deep thoughts to myself.
    “Y-Yes, hon?” I asked and smiled.
    “Dinner?” she asked. I simply nodded and smiled, “Ok, hintayin niyo na lang ako sa baba,” Tumayo na ako at inilayo si Ross a utak ko.

    The next day was busy than any other day. A model has just arrived from japan to sign a contract. Seconds, minutes and hours have passed before I’ve even noticed it. Madilim na nang makalabas ako ng building at agad na akong dumeretso sa hotel with my car. The next thing I knew: I am standing in front of the room with my heart beating hella fast like it’s nobody’s business.

Inhale. Exhale. Inhale. Exhale.

    I twisted the door knob only to find a guy standing infront of the room’s bed. As if he was expecting to see me there. He was well, shirtless, so I can see his detailed muscles. His foreign face welcomed me with a devilish grin.
    “Ah sorry, wrong room,” embarrassed enough, I thought of closing the door while still having the chance to run my ass off. But he stopped it with his hand. I feared facing him and yet I did; only to see his effing devilish smirk. The last time I checked; Ros was supposed to be here.
    “No, you’re in the right room,” he said. It sent shivers down my spine; which was a feeling I hate. Before I could let out a word, he pulled me drastically onto the room and closed the dooe behind him. He guided my hand from his chest down to his abs. My eyes widened when he slid my hand under his pants.
    Napapikit ako ng madiin. Shet! Shet! Batman asan ka na ba?! Tulungan mo ko dito! Juice Colored! I opened my eyes and quickly snatched my hand from him and took steps back. But as I take my steps back he also take his steps forward. My eyes looked for an opening to escape, luckily, I found one. I ran and duck my head to his right side preventing him from pinning me down. I am now facing his back and my back is facing the door. Yeah, ninja moves!
    “You,” I seemed to have found my tongue to talk so I began. He slowly faced me, “Richard,” he followed; with a smile.
    “Richard,” I reworded, “I’m sorry, but you’re not what I requested for,” I said. His smile faded.
    “Teka. Ikaw si Ms. Thompson diba? Aba teka, Ms. Thompso--- Tama! Ikaw nga!” he pointed at me like I was some criminal he saw on T.V, “Ikaw yung kasama ni Ros noong pinalitan niya ko!” he followed. His smile invaded his lips again. This time even more devilish.
    “So, anong ginawa niyong dalawa?” he said. As if he’s already imagining what could/would have happened between us.
    “Nothing. Nothing happened between me and that… girl,” I replied coldly. He slowly walked towards me and stopped halfway.
    “Ros is a WOMAN,” he corrected. I sighed, “Look, I know you all look for each other’s backs but I don’t know her. I don’t want to know her,” I said.
    “A-Anyway, as a paying customer, may karapatan akong magreklamo, because you’re not--” angal ko.
    “Yeah, yeah. I heard you the first time,” he interrupted. Kinakate pa niya ang tiyan niya at mukha talagang walang pake.
    “She’s right about you, SO damn right,” he sighed. She? Who, Ros?
    “W-What did she say about me?” I curiously asked. I crossed my arms to act as if I’m not interested. Well, I'm not. Really I'M NOT! Ghad I'm such a liar.
    “That you’re bitter,” he paused. Napatingin ako bigla sa kanya. Lokong ‘to. Ako bitter? AKO BITTER? Pfft, ni hindi nga ako kumakain ng ampalaya.
    “Sweet,” he followed then he smiled. Unti-unti na naman siyang lumapit sa akin habang suot-suot ang ngiti niya na kanina pa nagpapataas ng balahibo ko hanggang kili-kili.
    “I’m not paying you,” he stopped. Atska siya umirap. He picked up his shirt and wears it. He walked past me and towards the door. He paused while holding the door knob.
    “I hope you get what you want next time, Ms. Thompson,” were his final words before he closed the door.

--------------------------------------------------------------------------------------------------

'Sup? :D pasensiya na at madrama ang part ni Ros. Gusto ko lang ipakita ang paghihirap niya para sa pamilya niya :D harhar xD dinadaan ko na lang minsan sa pagsasalita niya para mabawasan ang drama xD lol anyway, ang choosy ni Dennise xD harhar

READ VOTE COMMENT BE A FAN ♥

harthart♥
Author :)

"I have the right to be choosy, no? And VOTE, 'kay? para matuwa naman ako. :D" ----> Dennise♥