BUM MOMMY

Bölüm 5-Ürperti

Hiç görmemiş biri değildim fakat Seul'de nereye gideceğimi kestirememek beni delirtti.2 kere karıştırdığım otobüs numaraları yüzünden şuan bilmediğim bir yerdeydim fakat pes etmedim.Paraya kıydım ve geri dönmek için bir taksi tuttum.

Bu konu hakkında kimseyle muhabbete girmek istemiyordum fakat mecburiyet beni heder etti.

Taksici orta yaşlı bir adamdı.Önleri kırlaşmış saçları ve beyaz bir teni vardı.

"Bu ilçeye hiç gelmedim." dedim. "En yakın hastane nerede?"

Şimdi adama Seul'e ayak basalı bir gün oldu dersem,beni döndürür dururdu.Şeytana uymak için bir anlık gaflete düşmesi kâfiydi.Dedim,günaha girmesin.

"Barış Antının yanında üniversite hastanesi var." diye konuştu.Dikiz aynasından ara ara beni izliyordu da bakışları pek zararlı görünmüyordu.İnandım.Dedim,hadi bir atıver beni oraya.

Neyse ki çok param gitmedi.Yüzümdeki yaralar yaz sıcağında sızladı fakat soğuk hastane koridorlarına dalınca rahatladım.Hemşirelerden tekine kemküm ederek derdimi anlattım.Bana kur yapıyordu fakat sözlerimin sonuna gelince geri çekildi.Gururum kırıldı fakat elden ne gelirdi?

Ardından söylediği kata çıktım.Sıra için yarım saat kadar bekledim ve adım küçük ekranda görününce içeri girdim.Doktor kadındı.Bu beni ürküttü.

Düşünün lütfen,bir erkeksiniz,hamilesiniz ve bir kadın sizi muayene edecek üstelik bu hazırlıksız bir durum.Ürküp kendimi şişlemediğime şükürler olsun.

Doktor,eminim,tam 'karınız nerede?' diye soracaktı fakat,"Evet." dedim. "Evet,hamile olan benim."

Baya güzel rol yapıyordu.Şaşkınlığını gizledi ve ayağa kalktı.

"Şöyle uzanın." dedi hafif kilolu doktor. "Gömleğinizi sıyırın."

Uzanmak kendimi dehşet savunmasız hissettirdi.Ayrıca filmlerdeki gibi karnıma da jel gibi bir şey sürdü.Kükresem bina yıkılacaktı öyle sinir kapladı her yanımı.Uçkur berbat bir şeydi.Sahip olamıyorsanız kısırlaştıracaktınız.Ben ikisini de becerememiştim.

Doktor,"Bakın," dedi. "Bebeğiniz burada henüz 2 aylık kadar.Çok küçük."

Ekrana baktım.Onun aksine ben karıncalaşmış ekrandan başka bir şey göremedim.

"Size kalp atışlarını dinleteyim." dedi.Ardından ben gerek olmadığını söyleyene kadar çoktan odayı ardışık sesler kapladı.Dinledim.

İçimde bir canlı taşıyordum.Ürperdim.Ne soğuk bir histi bu.

Bir süre daha karnımda gezindi durdu.Ardından,"Kalkabilirsiniz."diye konuştu doktor.Sessizliğimden çekinmiş gibi görünüyordu.Toparlandım.Doktorun masasının başına geçtik.

"Hamileliğiniz çok sağlıklı ilerlemiş görünüyor." dedi.Bir de o karıncalı ekran gibi bir fotoğraf uzattı.İçimin fotoğrafıymış.Cidden hiç gerçekçi gelmiyordu.Fotomontajdı bu.

"Şikayetçi olduğunuz bir durum var mı?Mide bulantılarınızı sizi zorluyor mu?İsterseniz size vitamin yazayım.Besleyici gıda takviyeleri de şart."

"Doktor," dedim.Sussun diye deliriyordum."Bebeği aldırmak istiyorum.En kısa zamanda.Mümkünse bugün."

Kaşları havalandı.Sanki meslek hayatında ilk defa bu tür bir şeyle karşılaşıyordu.Ne ben bir dinozordum,ne de karnımda bir yumurta büyütüyordum.Şaşırılacak bir şey yoktu.

"Anlıyorum." dedi. "Beklenmeyen bir gebelikti galiba."

"İşimi görecek misiniz yoksa başka doktora mı gideyim?" diye konuştum.Gergin ses tonum onu da germişe benziyordu.