BUM MOMMY

Bölüm 6-Şiddet

Mutfağa adımlayışım,Kim Jongin'i kolundan yakalayıp dışarı çekişim 5 dakika içinde oldu bitti.Bana dümdüz suratıyla bakıyordu ve sanki yaptığı şeyin çok doğal olduğunu düşünür gibiydi.

"Sen beni delirtecek misin?!Ne işin var senin burada?!"

Beni omzunu silkerek yanıtladı.

"Konuşmamız bitmemişti." dedi. "Tamamlamak için geldim."

"Ben diyeceğimi dedim."

"Sen dedin ama benim hâlâ diyeceklerim var."

Sıkıntıyla yüzümü sıvazladım.Sabır dileniyorum,Tanrım.

"Onlara ne söyledin?" diye sordum.Şayet hamile olduğunu yumurtlamışsa onu diri diri gömecektim.

"Merak etme." dedi.Az daha gülecekti ki onu bakışlarımla susturdum. "Yalnızca ziyaretine geldiğimi söyledim.Sonra da bizi bastın zaten."

"Çek git Jongin.Uzatmayalım bu işi."

"Sehun," dedi. "Bir oturalım.Lütfen,gel hadi."

Elini omzuma koyarak beni yönlendirdi.Ardından bir banka oturduk.Sakinleşmek için derin nefesler aldım.

"O bebeği tek başına yapmadın." dedi. "Haklısın,sana benden mi diye sormayacağım çünkü yalan söylemediğine inanıyorum."

Bunun lafı bile beni delirtiyordu.

"Kim Jongin," diye başladım.Ona döndüm.Jongin'in bakışları karnıma kaydı ama sinirlenmedim,devam ettim.

"İkimiz de zevk alacağız dedik ve seviştik.İkimiz de bunu isteyerek yaptık.Bu ikimizin de hatası ve şimdi bundan ikimiz kurtulacağız.Bana yardımcı ol."

"Nasıl yardımcı olmamı istiyorsun?"

Ona baktım.Kim Jongin her şeye sahip bir adamdı,bu yüzden herkesin onun elinin altında buyruklarına uyacağına inanıyordu.

"Bebeği aldıracağım.Ardından birbirimizden ayrı hayatlarımıza devam edeceğiz."

Jongin süratle başını iki yana salladı.

"Olmaz," dedi. "Ben bebeği aldırmanı istemiyorum."

"Kendine gel." diye uyardım onu. "Senin bebeğini doğuracak birine mi benziyorum ben?Bir baksana bana!Yüzüm gözüm yara içinde,sabah akşam deli gibi çalışıyorum!Sorumluluğumda bir kardeşim var!Sırtımda bir yüke daha yer yok benim!"

"Oh Sehun!"

O da ayağa kalktı.Parmağını karnıma doğrultmuşken yüzü kıpkırmızı kesilmişti.

"Sorumluluğu alacağım!Oh Sehun senin de,sahip olduğun şeylerin de,bebeğin de sorumluluğunu alacağım!"

Ne diyeceğimi bilemedim.Kim Jongin konuşuyordu ve ben dinliyordum.Hayatımızı kalıplara sığdırmak zordu.Taşkınlıklar hep yaşanırdı fakat ben buna nasıl kalkışırdım?

Annemi özlüyordum.Keşke onunla konuşabilseydim.

"Ben yapamam." dedim. "Senin kaybedecek bir şeyin yok Jongin.Alışmışsın her şeyin emrinde olmasına ama ben öyle değilim.Bir bebeğe ebeveyn olamam.Daha 20 yaşındayım ve hayır.Bunun kararını vermek benim hakkım ve ben bu bebeği doğurmayacağım."

"Sana güzelce konuşuyorum." dedi.Dişlerinin ardından mı konuşuyordu o yoksa ben hayal mi görüyordum.Eğer öyleyse sağlam bir yumruğu hakediyordu. "Madem her şeye sahip olabileceğimin farkındasın,sana da sakinlikle konuşuyorum.Ben senin kadar genç değilim Sehun.Verdiğim kararlar hevesten değildir.Sonunu düşünürüm her zaman.O yüzden bu bebeği istiyorum ve Sehun,hamile olman benim için öyle güzel bir duygu ki,dün gece sevinçten uyuyamadım bile.Senden içtenlikle istiyorum ki, sağlıklıca düşün."