BUM MOMMY

Bölüm 15-Vurgun

İzin günümde yatarak zaman öldürmek önceden en değerli anlarımdı.Heun ve halam dışarıda oyun oynuyorlardı.Hava kararmak üzereydi.

Ben kötüydüm.Jongin'le konuşmadığımız 3.gündü.Adam her gün halamı arıyor,nasıl olduğumu soruyordu.İstemiyordum fakat halam odaya dalıp çağırıyı hoparlöre alıyordu.

Nitekim bugün canıma tak etti.Dudağımdaki değil de kaşımdaki yara hâlâ yerli yerindeydi.Evden çıkarken de elim ayağıma dolanıyordu.Neredeyse ay sonuydu.Cebimdeki son kuruşu da bilet için harcadım.Kimseye söylemedim.Sefer saatini beklerken başım dönüyordu.İçim daraldı,Seul'e gitmek gözümde büyüdü de büyüdü.Hatalı olduğumu kabul ediyordum.İnkar ettiğimden değildi fakat o an Jongin'in laflarındaki yükü kaldıramadım.Bana sesini yükseltmesi ağrıma gitti.Bu ilişki için toydum.Her şeye rağmen hatalı olduğumu,yanlış yaptığımı kabul ediyordum.

Seul'e vardığımda öğle saatleriydi.Hatırımda pek kalmamıştı fakat Jongin'in evini bulmak çok da zor olmadı.Kapıya varana kadar iyiydim.Beni karşılayan geçen ki yardımcı kadındı ve önümde reverans yapması dizlerimi titretti.Onu doğrulturken Jongin'i sordum.İşe gitmek için henüz evden çıktığını söyledi.Ona şirketin adresini de sordum fakat gitmek istediğimden pek emin değildim.Bana yemek hazırlamak istediğini söyledi,geri çevirdim.Evden çıkıyordum ki Jongin'in babasıyla karşılaştım.Ondan beklemediğim bir sıcaklıkla önce bana ardından ceketimin altında kaybolan karnıma baktı.

"Sehun,hoşgeldin." diye konuştu. "Jongin geleceğini söylemişti.Eşyalarını mı getirdin?Neredeler?Çocuklara söyleyeyim çıkarsınlar yukarı."

"Hayır." diye reddettim. "Sadece ziyarete geldim.Nasılsınız?"

Madem o kararını değiştirmişti,barış istiyordu ben de orta yolu bulma taraftarıydım.

"Her şey yolunda." diye konuştu Bay Kim. "Ya sen?Torunum nasıl?"

Buna şaşırdım.Sessizliğim Bay Kim'i germiş olacak ki,"Ona torunum diyebilirim değil mi?" diye sordu.

"Evet." dedim hızla. "Tabi.Yalnızca garip geldi."

Bay Kim gülerek bana yaklaştı.

"Üzgünüm Sehun.Güzel bir başlangıç yaşamadık fakat dilerim beni hoş görürsün.Patavatsızlık ettim."

"Hepimizin bocaladığı dönemler." diye konuştum. "Şuan böyle düşünüyorsunuz madem önemi yok."

Bay Kim sırtımı sıvazlayarak gülümsedi.Bebek için bir şeyler alıp Jongin'in evinde biriktirdiğini,bana vermek istediğini söyledi.Ona eşlik ettim.Jongin'in odasının ortasında sallanan beyaz bir at vardı.Tekli koltuğun sırtı,kolları ufak kıyafetlerle donatılmıştı.Şimdiden sağdaki ufak hasır sepet tahta oyuncaklarla doluydu.

"Ne çok şey almışsınız." dedim.Bay Kim yatağa oturarak yanını patpatladı.Oturarak ona uydum.

"Jongin benim ilk göz ağrım." diye başladı.Konuşmamın yükünü şimdiden kucaklamıştım. "Evlatlarım küçükken çok çalıştım.İyi bir hayatları olsun istedim fakat tüm bunların yanında baba olmayı unuttum.Jongin ve kardeşi anneleri ölünce çok yıkıldılar.Oğlum kendini tamamen işine verdi.Şirketini büyüttü.Başarılı projelere imza attı.Jongin benim için çok değerli Sehun.Ondandır ilk tanışmamız biraz tatsız geçti fakat sen Jongin'e çok iyi geldin.Oğlum son zamanlarda öyle mutlu ki,yüzündeki gülüş hiç solmuyor.Bu bebek bizim için çok kıymetli.Huzur dolu bir yaşamınız olsun Sehun.Beni mazur görün."

Gülümseyerek,"Hiç yaşanmamış sayalım." dedim. "Jongin'in zor zamanlar geçirdiğini tahmin edebiliyorum.Ailenden birilerini kaybetmenin acısı çok büyük.Jongin bana kollarını açtı,ben de ona destek olacağım."