BUM MOMMY

Bölüm 10-Habersiz

İznimin sabahı öğlene kadar uyudum.Bundan daha tatlı bir şey var mıydı bilmiyorum ama bu yataktan çıkmak istemiyordum.Heun ayak ucumda yeni yumurtlamış tavuklardan birinin yavrusuyla oynarken,yatakta doğruldum.

"Onu nasıl aldın kümesten?"

"Kaçırdım." dedi Heun. "Biraz sevip geri koyacağım yerine."

"Annesine yakalanma." diye konuştum yataktan çıkarken. "Peşine takılır.Korkarsın."

Heun civcivi iyice göğsüne basarak,"Sen de mi bebeğini benden koruyacaksın?" diye sordu. "Onu sevmek isteyince sen de mi bana kızacaksın?"

"Ne?"

Öylece kalakaldım.Heun kırmızı bir elbise giyiyordu ve yumuşak saçları tepesinde kırmızı bir tokayla tutturulmuştu.Göğsünde bir civciv vardı ve benden bir cevap bekliyordu.Bu güzellik karşısında,halamı odanın önünden geçerken görünce civcive uzanıp ona verdim.Civcivi söylenerek bahçeye çıkardı.Heun'u yavaşça kucağıma alıp saçlarını okşadım.

"Benim kraliçem.Söylediklerin hiç hoşuma gitmedi.Sen bu bebeğin dostu olacaksın.Ona tüm bildiklerini öğreteceksin.Üstelik ben sana ne zaman kızdım?Sana bunları düşündüren ne?"

Heun alnıma düşen saçlarımı iki yana ayırırken bir kez daha omzunu silkti.

"Onu benden daha çok seveceksin Sehun.Çünkü o senin çocuğun."

"İmkansız." dedim. "İkinizi de çok seveceğim.Sizi birlikte büyüteceğim."

"Evet,sizi birlikte büyüteceğiz."

İkimizde kapıya döndük.Jongin siyah takım elbisesiyle bize gülümsüyordu.

Ne güzel gülümsüyordu.

Bu herif neden başkan yerine ünlü olmayı seçmemişti ki?Harika bir fiziği vardı kaldı ki dün akşam bizim evde Heun'un tabağını bile gömmüştü.İstediği kadar yemek yiyordu ama fazlalığı yoktu.Şerefsiz herif.Şişlesem anca içim soğurdu.

"Sen benden habersiz bizde mi kaldın?Neden yine buradasın?"

Jongin odaya girdi.Heun ona elini uzattı ve el sıkıştılar.

"Bugün izin günündü ya,seninle vakit geçirmek istedim.Buna ihtiyacımız olduğunu düşünüyorum.Bugün nasılsın?Gece hiç sancın var mıydı?"

Heun kucağımdan indi ve odadan çıktı.Kendi dünyasında yaşıyordu.Arkasından bakakaldık.

"Yok." dedim. "Son kontrolden beri iyiyim."

"Miden falan bulanmıyor mu?"

"Hayır.Henüz erken Jongin."

"Peki canın bir şey çekmiyor mu?"

Sinirle nefeslendim.Dolabıma yönelip bir pantolon çıkardım ve Jongin'in elleri cebinde öylece dikilişine baktım.

"Jongin henüz hamileliğin belirtilerini göstermiyorum.Kusura bakma ama gayet iyiyim."

"Dediğine bir bak."

Jongin sesinin yükseltince yerimden doğruldum.Karşısında dikilmem onu hiç etkilemişe benzemiyordu.

"Sehun,halini hatırını sormaya çekiniyorum.İstiyorum ki canın acıyorsa ya da bugün kendini iyi hissediyorsan bunu benimle paylaş.Bir şeyleri toparlamaya çalışıyorum farkında değil misin?Bana biraz destek olsan ne olur?"

"Bana ders verme.Hamile olan sen değilsin."

"Evet,hamile olan sensin ve bunun ne kadar yüce bir şey olduğu hakkında hiçbir fikrin yok!"