BUM MOMMY

Bölüm 7-Deneyim

Heun ve ben eve döndüğümüzde halam henüz yoktu.Öğlene doğru gelmişti ve ona geceyi,Jongin hariç,anlattığımda telaştan çıldırmış gibi Heun'a koşmuştu.Onu aramadığım için beni haşlamış,yemeğe girişince de ağlamıştı.Neyse ki kraliçem iyiydi.Yalnızca yorgun duruyordu.

O gün işe gitmek cehennem gibi bir şeydi.Öğlene doğru anca gitmem,patronu çıldırtmıştı ve tüm işler üstüme kalmıştı.Ben ve Sungjae,mutfağın arka bahçesinde yerde oturmuş kalamar doğrarken hiç iyi değildim.Başım ağrıyordu ve sancım vardı.Uykusuzdum,açtım ve aklım Heun'daydı.

Sungjae,"İyi görünmüyorsun." dedi. "Hasta mısın?Sen kolay kolay işi aksatmazdın."

Kalamarları limonlu suya atarken sıkıntıyla iç geçirdim.Sungjae,"Sana ağrı kesici getireyim." derken ayağa kalkmaya yeltenince onu durdurdum.

"Sorun yok." dedim. "İlaç içemem."

"Neden?" diye sordu.

"Uzatma." dedim.Geçiştirmek adına biten kalamarları mutfağa taşıdım ve kabuklu midyelere geçtim.Sungjae peşimden geldi.Beni izlediğini fark edebiliyordum ama takmadım.

"Baksana," dedim. "Sen halletsene bunları.Akşam servise senin yerine ben çıkarım."

Sungjae,"Boşversene." diye konuştu.Elini omzuma atıp bana baktı. "Hadi sen eve git.Servise de ben çıkarım.Git de dinlen."

"Hayır.Akşam gelirim.Sen de sevgilinle falan buluşursun.Hadi gittim ben."

Neyse ki eve gidene kadar direndim.Heun ve halam evde değildi.Halamı aradım ve bana biraz temiz hava almak için parka gittiklerini söyledi.Karnımı doyurdum ve uzandım.

Ama geçmedi.

S*ktir.Bu defa fenaydı.Bir kez daha Bay Song'a gitmek istemedim ve madem sorumluluk alacağını söylüyordu,Jongin yardımıma koşmak zorundaydı.

Jongin'i aradım.Telefon ikinci çalışında açıldı ve ne diyeceğimi bilemedim.Jongin,aramama şaşırmış gibi bir ses tonuyla adımı konuşunca,birinden yardım istiyor olmak beni rahatsız hissettirdi.

"Jongin?" dedim. "Yakınlarda mısın?"

"Elbette." diye hızlıca konuştu."Elbette,bir sorun mu var?Hemen gelirim Sehun."

"Ağrım var.Doktora gitsem iyi olacak."

"Evde misin?" diye sordu.Hışırtı sesleri kulağımı doldurdu.Ardından Jongin,"Otelden çıktım bile.Evde misin?" diye devam etti.

"Evimdeyim." dedim."Acele etme ve büyütme.Madem sorumluluk istiyorsun,senin için deneyim olsun diye aradım.Fazla bir şey yok."

Jongin'in tıslayışını işittim. "Sen beni çok hafife alıyorsun,genç adam."dedi. "Ben vazifelerimi öyle güzel yerine getiririm ki bana hayran kalırsın."

Buna da ben tısladım.Tekrar acele etmemesini söyledim ve telefonu kapattım.

Neden sürekli bir sancı içindeydim anlayamıyordum fakat derdim çektiğim acı değildi.İçimde bir bebek vardı ve onu doğurmayı kabullenme aşamasındaydım.Halam bilmiyordu,Heun bilmiyordu.Kimse kısa zaman sonra belli olan beden değişikliğime bir anlam veremeyecekti.Hayır,millet de umrumda değildi.Sorun bendim.Henüz kendime yedirebilmiş değildim ki bu durumu.

Kaşımdaki yara hâlâ kabuğunu koruyordu.Bir gece pek sevmediğim serseri takımından 2 çocuğun önümü kesmeyeceği ne malumdu?Seul'de olduğu gibi kendimi tehlikeye atmak zorunda kalırsam yine ne olacaktı?

Hayat toz pembe değildi.Tek derdim para kazanıp Heun'un geleceği için birikim yapmakken,tüm bu başıma gelenler beni yoruyordu fakat işte bebeği kabul etmiştim.Olan olmuştu.Ben,Oh Sehun hamileydim ve bebeğin diğer babası bir başkandı.Bebeğe sağlam bir gelecek vereceği kesindi.Benden yaşça büyüktü ve itiraf ediyorum,başlarda şerefsiz birine benziyordu ama güvenilir herifti.Ciddiydi.Ağzı da pek iyi laf yapıyordu.Eğitimli olduğu su götürmez bir gerçekti.Jilet gibi giyiniyordu ve güzeldi.Gözleri,boyu,havası çekiciydi.Kaderimde bir gecelik ilişkiden hamile kalacağım yazıldıysa,bunun Jongin olmasından memnun sayılırdım.Haksız değilim.Kim memnun olmazdı ki.