BUM MOMMY

Bölüm 14-Bebeğimiz

Geçen 2 hafta da hamile olduğumu öğrenmeyen kalmamıştı.Ağzımdan duydukları da yoktu fakat şef yardımcısına söylediğim günün ertesi sabahı herkesin bana farklı bir gözle baktığını hissettim.Halam mutluydu.Benim için sürekli parasını harcıyordu ve önüme seriyordu.Henüz onunla neyi nasıl idare edeceğimizi konuşmamıştık.Heun Jongin'in geçen gün getirdiği legolarla meşguldü.Jongin bunların tam Heun'luk olduğunu söylemişti.Kardeşimi seviyordu.Kardeşimi,kardeşi gibi seviyordu.

"Jongin akşam gelecek değil mi?" diye sordu Heun.Eve henüz adımımı atmıştım.Yorgundum.2 iş fikrimin iptal olması çok da zoruma gitmiyordu artık.

"Ne yapacaksın?" diye yanıtladım."Gelecek sanırım."

Heun halam işteyken,kendine hazırladığı yemeğin hepsini yemiyordu.Bunu ona defalarca söylememe rağmen bana da bırakıyordu.Gerek yok diyordum,hepsini ye sen küçüksün diyordum ama beni dinlemiyordu.

"Yine yemeğini yememişsin." dedim.Heun mutfağa koştu.Temiz bir çatalla geri döndüğünde,"Seninle birlikte yiyeceğim." dedi.

Kraliçemi kucağıma oturttum.Heun gülerek bana baktı.

"Sehun.." dedi. "Bebek büyüyor,baksana." Elleri ağzına kapandı,karnımı izliyordu.Şeker gibi kıkırdadı.Sahiden de büyüyordu.4.ay çok yakındı ve bebek kendini hissettiriyordu.Gülümsedim.Heun bu bebeğe yoldaş olacaktı.

"Büyüyor kraliçem.Sence kız mı olacak erkek mi?"

"Bence erkek." dedi Heun. "Jongin söyledi.O da erkek hissediyormuş."

"Ne zaman söyledi?Bunu hissetmesi gereken ben değil miyim?"

Heun omzunu silkerek,"Peki sen ne hissediyorsun?" diye sordu.Sahiden böyle küçük,böyle zeki oluşuna delirecektim.

"Bence," diye konuştum. "Sağlıklı olması yeterli.Sağlıklı biri olsun Heun.Ayakları üstünde durabilen,sağlıklı bir bebek olsun."

Heun başını sallarken gülümsedi.Tüm yüzünü öpücüklere boğunca,bana sıkıca sarıldı.Kapı çaldı.Kraliçemi kucağımdan indirmeden açmaya gittim.

Jongin o an arabasını kilitliyordu.Bize dönünce kocaman gülümsedi.Gözleri gözlerime değdi,gülüşüne hayran kaldım.Heun'u kucağımdan alırken bile kıpırdayasım gelmedi.Onunla tanıştığımdan beri söylüyorum.Herifte şeytan tüyü var.İnsafsız.Hiç düşünmüyor çevresini.Doğmuş yaşıyor.İnsan az bozarır,az kızarır.Böyle muhteşem olunmaz.

"Seni özledim Heun." dedi Jongin. "Nasılsın?"

Heun Jongin'in yanağını okşadı.Başını omzuna koyunca Jongin bana bakarak ağlar gibi yaptı.

"Sen böyle bir şeyle aynı evde nasıl yaşıyorsun?" dedi. "Kafayı yiyeceğim sevimliliğinden.Nerede bir oyuncak görsem Heun bunu sever mi ki diye düşünüyorum."

Uzanıp Jongin'i yanağından öptüm.Heun kıpırdandı.Jongin onu yere indirince,Heun,"Siz yalnız kalın.Ben uyumaya gidiyorum." dedi.Jongin onu başından öptü.Heun aynı şeyi benden de isteyince,Jongin'i taklit ettim.

"Pencereni kapat." dedim. "Hava serin."

Heun beni onaylayarak odasına gitti.Jongin kıkırdarken bana sokuldu.Uzun kolları bana dolandı,ellerim ensesinde birleşti.

"Yorgun görünüyorsun." dedim. "İki şehir arasında helak oldun.Bir süre gelme Jongin.Ben haftasonları gelirim."

Jongin, "Delirme." diye konuştu.Dudakları boynuma değdi. "Seni her gün görmeliyim yoksa yapamıyorum.İşlerime odaklanamıyorum.Aklım sürekli sende.Görmek zorundayım seni.Sana ihtiyacım var,bebeğimize ihtiyacım var."