Ate dite dielli po shndrrinte me shume se kurre,aq sa arrinte te depertonte neper hapesirat e vogla te grilave te dhomes.Ishte dite e diele.E vetmja dite ku ne celularin e Melisses nuk ekzistonte asnje lloj alarmi dhe per kete ndiehej me se e lumtur.
U ngrit diku nga ora 12 dhe vendosi qe diten ta kalonte duke pastruar apartamentin qe gjate javes behej aq rremuje,kryesisht nga rrobat e hedhura ne cdo cep te mundshem,problemi kryesor i cdo femre!Kontrolloi celularin mos kishte ndonje mesazh dhe ne fakt,aty permes njoftimeve te tjera pa rendesi,pa edhe nje mesazh.Mendja i shkoi te Jay,por jo,mesa duke ishte Ana ajo qe e ftonte per kafe se bashku me dy miqte e tyre te mire,Egin e Andin.Nuk donte ta kalonte gjithe diten brenda mureve te apartamentit,keshtu qe pranoi me kenaqesi.
Oret pasuan njera-tjetren e me ne fund erdhi koha per te dale.Veshi nje bluze e nje pale tuta,fundja kujt do ti bente pershtypje.Floket i kapi topuz e pasi mori kuleten e celularin u largua.
U mblodhen te gjithe ashtu si dikur te "Starbucks" vendi i tyre i preferuar.Te katert ishin miq te mire tashme prej dy vitesh.Ne fund ngeli vetem Ana,e cila nga shprehite e fytyres,dukej se kishte dicka qe e shqetesonte.
"Ejj Anushe,c'ke? Ke tere mbasditen qe me rri me turinj.Kush ti ka vjedhur cokollatat?". Ana ashtu si edhe ajo mbaronte per embelsirat.
"Meliss,shiko,shpresoj shume mos te merzitesh,po ai,Jay,mesa duket paska dale dhe me dike tjeter keto kohe dhe mesa kuptova edhe me te ishte sjelle si romantiku i shekullit.Andi po tregonte te gjitha keto para se ti..."
Melissa kishte filluar te qeshte e s'po ndalonte me derisa i foli:
"Ana,ta kam thene qe ne fillim,une nuk jam e interesuar,kam dale me te sa per te kaluar kohen.Asgje me teper.Te lutem mos ma permend me kete teme!"
"Une s'doja...thjesht"- ajo serisht e nderpreu duke i dhene nje perqafim te ngrohte qe ta siguronte qe gjithcka ishte ne rregull.Fundja,shoqja thjesht po sigurohej ta paralajmeronte ne menyre qe edhe ajo te mos ishte nje nder te shumtat femra qe magjepseshin nga dikush qe s'mund te quhej as princ i kalter,se fundja edhe princi di te mbaje vec nje prane tij.
"Do vish sonte nga une?"-e pyeti Ana tere perzemersi e sigurisht qe ajo pranoi.Perhere u shijonte shoqeria e njera-tjetres,teksa flisnin per cdo person te mundshem ne pune ,per cdo model instagrami apo edhe per te shkuarat e tyre,per te cilen Melissa s'ndjehej aspak rehat e perpiqej si e si ta anashkalonte temen me lezet.
Ne oren 6:30 ashtu si cdo mengjes tjeter,ra zilja qe ishte edhe shenja paralajmeruese e nje dite te re,nje te hene qe perhere nisej me pertese,jo se ditet e tjera niseshin me qejf,por siduket ishte ai mendimi psikologjik qe kishte zene vend ne mendjen e cdo njeriu te mundshem se te henat jane me te padeshirueshme.U ngriten te dyja dhe pasi u bene gati,nxituan per te "Starbucks" vendi ku linin me shume para kto kohet e fundit.Aty ,u bene gati te porosisnin dhe ne fillim se vune re personin qe po qendronte me kurriz prane tyre.Ne momentin qe ai u kthye syte e Melisses bene kontakt me syte e tij dhe sikur ai shikim te ishte me i fuqishmi,sikur te ishte shikimi i fundit,asnjeri s'po levizte derisa nje ze i nje vajze,diku te te 20-tat u degjua:
"Pershendetje,cfare do te porosni?"
"Ckemi" -Jay gjeti te fliste pikerisht ne ate moment.
"Porosis une,"- tha Ana si per te zgjidhur ate situaten e pakuptimte qe ishte krijuar e per te rralluar rradhen qe ishte formuar.
"Mire,ti?"
"Mire,sic me sheh."
Ai buzeqeshi,sikur te nenkuptonte se ai mire ishte perhere e nuk kishte rendesi nese flisnin apo jo ,dilnin apo jo.Ai ishte i pathyeshem,mbetej ende nje pergjigjie e pathene.Nuk lejonte asgje dhe askend te depertonte brenda tij,ashtu si muret e trashe te nje shtepie qe nuk lejojne asgje te depertoje brenda tyre.Ishte i mbrojtur,i mbrojtur nga gjjthcka e kjo jo prej parave,po prej tipit te tij,qe sic duket qe dhe arma me e fuqishme qe zoteronte.Ama femrat,se kishin mendjen t'i zbulonin tipin.Ato magjepseshin nga nje buzeqeshje,nga nje nate e kendshme me te,apo apo dhe nje trendafil.Qe ajo e vetmja,e vetmja qe kishte kete si qellim.Te depertonte ne muret me te erreta qe e kishin rrethuar,e pastaj,si pa te keq ti shkaterronte ato me sa fuqi te kishte.
"Kalofsh bukur" i foli ftohte Melissa e cila tashme paksa e acaruar nga pergjigjiet e tij te shkurtra mori drejtimin per tek tavolina ku do uleshin.Syte i shkuan perseri te ai,i cili nuk ndodhej vetem.Perballe tij ndodhej e njejta bjonde qe ishte edhe gati nje muaj para e serisht ajo shkrihej nen magjine qe i dhuronte figura e djalit perballe.
"Po ai c'pati?" Kesaj rradhe ishte Ana ajo qe foli.
"Pff,aman,ai dhe mendja e tij e madhe sikur ka cliruar boten."
"Ehh mi shoqe,cdo e hash kot me kete mendje qe ke."
"C'thua moj ti?! Une te them ai s'ben,ti me thua do e haj.Pike e zeze!"
"E mir Meliss prit princin e kalter ti."
Dy dite me pas
Ate dite ishte vone per pune.Kishte lexuar libra deri vone dhe pasi anashkaloi disa prej alarmeve,fatmiresisht u zgjua trembur nga alarmi i fundit,ate te cilin e vinte perhere,sa per siguri.Me nje fryme u ngrit dhe u be gati,pa u kujdesur se cdo vishte ,pa u lyer e duke rregulluar floket shpejt e shpejt.Ajo gjithnje kishte qene korrekte ne pune dhe per kete e vleresonin.Hapi deren dhe poshte gjeti dy zarfe.I mori dhe i hodhi ne cante pa kujdes,s'kishte kohe
te lexonte c'thoshin.
Po i merrej fryma,e megjithate ia doli te arrinte 5 minuta perpara.Fati kishte qene me te,sepse s'kishte pasur trafik.Pas 3 oresh ishte koha e pushimit te drekes dhe pasi u kujtua per zarfet i nxorri mbi tavoline.
I pari ishte nje ftese.Mesa duket nje tjeter mbremje do organizohej,kesaj rradhe sepse kishte ditelindjen nje prej menaxhereve.Nxorri te dytin dhe ende pa e lexuar u habit nga permbajtja e gjate e tij.Ajo kishte kohe qe s'merrte letra,jo me romane!
Melissa,e di qe kur te lexosh kete,jo vetem do te habitesh,por me siguri do te perjetosh nje sere ndjenjash,duke perfshire edhe urrejtjen.U be nje kohe teper e gjate,tashme mbi 10 vite dhe se ke idene se sa keq me vjen per gjjthcka.Ate nate,nuk e di as vete si i'a arrita te mbijetoja.Jam e sigurte qe ke pyetje pafund dhe me vjen tmerresisht keq qe te them se une ende nuk jam gati t'u pergjigjjem atyre.Po te shkruaj vetem sepse e mora vesh qe tashme ndodhesh larg dhe e sigurte.Shpresoj qe nje dite ne te ardhmen te kemi mundesi te komunikojme perballe, tashme si dy te rritura,per te hedhur drite mbi te kaluaren per here te fundit.
Elizabeta.
