Pas dy ditesh,te cilat i takonin pushim nga leja e pervitshme e punes ne te cilen kishte shfrytezuar fillimisht vetem 8 dite per nje udhetim,qe perfundoi udhetim i lene pergjysem,iu rikthye normalitetit.
Kishte qendruar tere kohes ne apartament,duke levizur sa te njeri cep ne tjetrin,si ata njerezit qe s'kane c'bejne e gjejne gjera pa vlere per te shtyre kohen.Kishte qare nen vetmine e saj,i kishte bertitur ndergjegjia dhe e kishte qortuar karakteri,por keto askush si degjonte dot!
U ngrit e pergjumur,me syte ende te skuqur e te lodhur.U be gati pa i kushtuar rendesi vetes,tipike kjo e njerezve qe s'kane pike motivimi per asgje e qe ndiehen bosh.Maskoi fytyren sepse ngjarja e para dy diteve kishte pasur efektin e saj.
"Shoqe,si je?" Ishte Ana ajo e cila e zgjoi nga mendimet,ajo e cila perhere donte ti qendronte prane,ama jo shpesh here e lejonte.
"Anaa,mire miiireee si je ti?" E perqafoi me mall.Jo se kishte shume dite qe se kishte takuar,por se kishte nevoje.Kishte nevoje per ngrohtesine e dikujt .Qendruan ashtu disa minuta dhe ajo i tregoi gjithcka.Po po,me detaje madje.Ishte hera e pare qe hapej ne ane menyre.
"Cfare thua?S'di c'te te them tani,apo s'isha edhe une qe te shtyva drejt atij mendimi,qe mesa duket paska qene budallalleku me i madh."
"Jo,s'ke pse e fajeson veten.Perkundrazi,ishte ai mendim qe me beri te hapja syte.Eshte me mire qe ndodhi keshtu.Te pakten largova nje pjese te demshme nga vetja apo jo?"
Sepse ata ashtu qene,te ndaluar per njeri-tjetrin.
"Po e vertete,por gjithsesi "Meliss,askush s'do donte te kalonte te tilla situata.Une e di se sa e forte je ti,por te pakten me ler te te qendroj prane.Mjafton nje bisede,nje film kokoshkat e te cilit mund ti mbarojme qe ne minutat e para,nje embelsire me shume krem,nje loje paintball apo ku di un,rendesi ka te thyesh gjendjen ne te cilen ndodhesh tani,sadopak."
"O sa te dua! Je shoqja me e mire dhe jam me fat qe te kam,cdokujt i duhet te pakten nje person i afert ne jete."
U perqafuan edhe njehere,ashtu si ato vogelushet qe sapo jane bere shoqe ne kopsht.
Ate dite takoi edhe Alex dhe ashtu sic pritej,marredhenia e tyre s'ishte me si me pare,s'mund te ishte me e tille.Ata ndieheshin me te larget e megjjthate Melissa s'donte ta humbiste si shok.
"Cfare te ka ndodhur?"
"Asgje,c'mund te me ndodhe mua?"
Ajo beri te habituren ,buzeqeshi pak pavarsisht se u pre nga fakti qe ai e kishte kuptuar qe dicka nuk shkonte.
"S'mund te fshihesh perjete Melissa."
I dukej sikur fjalet e tij kohet e fundit kishin filluar te merrnin dy kuptime e kjo e bente te dyshonte me shume.
"C'do te thuash?"
"Dua te them s'ke pse fsheh c'ndien perhere."
"Mendoj se kjo pjese me takon mua,pjesa qe e vendos vete se cfare dua te ndaj me te tjeret e cfare jo,a s'mendon dhe ti keshtu?"- I foli ajo e acaruar.
"Ke te drejte."
Pas nje ore ata u pershendeten dhe secili vazhdoi rrugen e vet.Nuk kishte me nga ato perqafimet qe zgjasnin aq shume.As fjale te ngrohta,asgje.Por asaj nuk i bente shume pershtypje,cdo njeri mbante pergjegjesi vete per ate qe ndiente e menyren si sillej.
U shtri dhe ashtu sic kishte bere keto netet e fundit,po shihte tavanin.A thua se ka ndonje pamje mbreselenese!Pra,me te vertete keshtu silleshin njerezit qe ishin lenduar? Ishte zhgenjyer edhe here te tjera,por kishin qene zhgenjime te tipit:personi tjeter s'kishte dashur lidhje e si pasoje ishte larguar,apo dikush kishte qene i lidhur e si mjaftonte nje femer.
Ama kurre s'ishte lenduar per nje kohe kaq te gjate,sepse zemra e saj e tille qe,e prekur nga ato qe kishin ndodhur .Fllimisht nga emocionet e lehta,ate nate,naten qe ai e ftoi ne kercimin e tyre te pare dhe me pas nga zhgenjimet e teperta.Ama ajo dinte si ta fshihte dhembjen,keshtu qe dhe e mbante perhere brenda.
