Pas 1 viti
Ai e kishte perqendruar vemendjen te pllakat me permasa mesatare ku shkelnin vazhdimisht kembe te personave te hynin brenda.Zakonisht ishin cifte ,por kishte edhe ndonje femer apo mashkull te pashoqeruar.
Ishte perhumbur ne mendime,me siguri ndonje ceshtje pune me rendesi,sidomos tani qe kishte ne plan te zgjeronte biznesin e tij.
Nje pale taka.Nje pale taka te larta u shfaqen e atij iu duken teper te njohura.Ngriti veshtrimin ngadale per te pare kembet elegante e mjaft tunduese te femres qe kishte hyre brenda.Kishte frike te conte syte akoma me lart.Zemra filloi ti rrihte,pak e pazakonte per dike qe supozohet se s'dashuron apo jo? Se fundja dhe ajo rrahja e zemres diku e ka pikenisjen.Kur me ne fund ngriti koken,u perball me te.Ose me sakte me syte e saj.Ishte nje nga ato shikimet e fuqishme qe vetem ata te dy ishin te afte te benin.Ajo,si ta kishte ndjere pranine e mashkullit qe i kishte shkaterruar jeten nje vit me perpara,qe ne momentin qe hodhi hapin e pare,kishte hedhur syte ne vendin ku ndodhej ai.Nje sinkronizim perfekt!
Eci ngadale dhe u ul tek tavolina ne cep,ne skajin tjeter te tavolines ku ishte ulur ai.
Melissa's POV
Nje vit kishte kaluar qe kur ajo ishte perballur me nje reagim prej tij.Qe prej atij like-ut,asgje nuk kishte ndodhur me.E ajo kishte vazhduar te priste,me shpresen qe se humbtte asnjehere.
Perpara se te hynte,zemra i dha shenjen e pare paralajmeruese sikur ti thoshte "Kujdes,ti e di cdo ndodhe tani." Hodhi hapin e pare e ne perputhje me te edhe shikimin djathtas,per t'u perballur me ate,vete "armikun".U perpoq te sillej normalisht,si e pandikuar edhe pse ajo e dinte mire qe vetem ashtu nuk qe.Nisi te ecte me delikatese per t'u ulur ne vendin e saj.
Gjate nje viti kishin ndodhur shume gjera.Kishte nderruar apartament,me shpresen se do ndiehej me mire.Dy muajt e fundit i kishte dhene mundesine Alex-it te kishin dicka me shume se thjesht shoke ,por vetem nese ajo do ndiehej gati e ky i fundit me nje buzeqeshje te madhe ne fytyre kishte pranuar edhe pse e dinte mire se kjo do ti merrte mjaft kohe.
Askush nuk e dinte ende per kete,prandaj edhe kur Alex u shfaq fare pak minuta pas saj,Jay harroi te levizte nga habia.Nga te gjithe personat e mundshem,vetem ate s'do priste.
Alex u ul prane saj dhe te dy nisen te bisedonin.
Ajo qeshte dhe ai e shihte nga skaji tjeter i tavolines.Tashme i ndante nje largesi fare e vogel.Kur e pa ate te qeshte ashtu me shpirt,me te bukur se kurre atehere e kuptoi per te 100-ten here se c'kishte humbur.
Gjate gjithe mbremjes s'beri as edhe nje perpjekje per ti folur.E dinte mire karakterin e saj dhe kesaj here e kishte katranosur me te vertete.Aq shume sa nuk kishte guxim ta shihte aq shpesh si dikur.Ajo ishte shkaterrimi i tij,e nje veshtrim i tepert mund ta fundoste akoma me shume.
Pas disa oresh,atehere kur zhurma kishte rene disi,Melissa doli ne ballkon.Kesaj rradhe se ndjeu pranine e tij prandaj kur ai foli,u dridh paksa nga frika e momentit.
"Nga te gjithe personat e mundshem,pse pikerisht ate ?"
Ajo u kthye e habitur,duke mos ditur se ku donte te dilte ai.
"Cdo te thuash me pse ate?" E pyeti ajo me sinqeritet.
Se kishin humbur aftesine te bisedonin sikur asgje te mos kishte ndodhur e te kishin shkembyer biseda cdo dite,a thua se s'kishte kaluar nje vit i tere.
"Pse Alex?"
"Ti e njeh ate?"
"Perderisa po te pyes."
"E di cfare s'kuptoj? Para nje viti me le sikur te isha gjeja me pa rendesi ne bote,e tani qe je rikthyer me pyet si pa te keq pse zgjodha Alex ,sepse pretendon qe te te jap llogari per zgjedhjet e mia?!" -Ajo nisi te qeshte tere ironi,por ai ishte i acaruar ne kulm.Iu afrua.Jo,se puthi.Ajo s'do ta lejonte gjjthsesi.
"Te pyeta pse pikerisht ate,per t'u hakmarre?"
"Se di c'po flet.Te dukem gje si ato femrat qe harxhojne jeten me gjera te pavlera si hakmarrja?"
"Atehere pergjigju pse?!!"
Ai tashme e kishte ngritur zerin me lart.
"Ajo s'di asgje."
Jo,ky s'ishte zeri i acaruar i Jay-it,ky ishte nje ze me i bute,ishte Alex ai qe tashme ishte bere pjese e bisedes se tyre.Ajo s'po kuptonte c'po behej.
"Jay eshte vellai im." -Tha ai.
Jo!Jo s'kishte mundesi.Nuk mundej.
"Cfaare?!!"
Tani po fillonte te kishte sens cdo gje.Mbiemri qe ai se tregonte kurre e sado ishte perpjekur ajo se kishte marre vesh,te fshehta te tjera per te cilat s'fliste asnjehere...trendafilat,per te cilat me siguri ai e kishte ditur qe ne fillim.
" Me ler te shpjegohem te lutem.E bera se kisha ndjenja per ty,e doja te perpiqesha me c'te mundesha.E dija qe s'kishte menyre tjeter pervecse te genjeja.E bera sepse e dija qe ndryshe s'do pranoje kurre.Te lutem me fa .."
Ajo ndiehej e humbur.Tere jeta e saj ishte nje cikel i vazhdueshem tradhetish.
"Pusho." -Urdheroi.
Te dy ata po rrinin pa levizur ende te hutuar nga tere kjo situate.
"Duke filluar qe nga sot,dua te jetoj jeten time te qete.Nuk dua as edhe ndonje lloj ndikimi prej jush."
Iu drejtua Alex-it,tashme me urrejtje,vecse me nje urrejtje paksa me ndryshe se heren e pare:
"S'te kam pare kurre si dicka me shume se shok e keshtu do jete perhere.Ose me sakte keshtu ishte.Nuk kemi me asnje lloj pune
bashke."
Me pas iu drejtua atij:
"Po.Te doja dhe ende te dua.S'dua pergjigjie prej teje.Mjafton te vazhdosh te besh ate qe ke bere deri me tani,te me qendrosh larg!"
Zakonisht,shprehja e dashurise konsiderohet nje nder gjerat me te bukura e me me vlere.Shpeshhere shohim njerez te dashuruar e kuptimin qe kjo shprehje me 2 shkronja merr kur e thote personi i duhur dhe ne spektatoret i perjetojme emocionet bashke me to.Ama,kjo ishte dicka ndryshe.Per here te pare gjate ketyre 26 viteve Melissa i thoshte dikujt "Te dua" keto fjale kaq te fuqishme e ne nje menyre kaq te drejtperdrejte sa ndoshta shume njerez s'do e besonin.
I dha fund cdo gjeje.Ishin tallur me te,e kishin perdorur si dicka te pavlere qe mund te perdorej per te plotesuar kenaqesite e tyre,qofte fizike apo shpirterore dhe ata e dinin kete gje mjaft mire,prandaj edhe asnjeri prej tyre nuk foli me.
E kishin perdorur per veten.Egoizem i paster! Ajo qe bere synimi i tyre,dicka qe vetem mund te fitohej.
