Mesa duket ai nuk e kishte ne plan te dorezohej,sepse jo me vone se te nesermen u shfaq serish ne deren e saj.
"Prape ti?"
"Meliss shiko e di qe jam sjelle si nje..."
Ajo u be gati ti mbyllte deren perseri,por kesaj rradhe ai nuk e lejoi.
"Mjaft pra.Je 26,jo 16!"
"Cudi,ma dinke dhe moshen.Dhe une qe mendova se i vetmi numer qe ti mbaje mend ishte ai i recipetave."
Ai filloi te acarohej.Durimin e kishte zero,po c'ti bente femres perballe qe duket se po shijonte biseden.
"Me ler te hyj brenda."
"Jo."
"Do futem gjithsesi,keshtu qe me mire me ler vete."
Ajo e dinte qe s'kishte zgjidhje tjeter,keshtu qe e la.
"Thuaj c'ke per te thene dhe largohu."
"Pranoj cdo gje.E di qe jam sjelle ne menyre te ulet.Jam i vetedijshem per cdo gabim dhe per sjelljen time ndaj teje,keshtu qe per te dyten here,me fal."
Ai uli fare pak koken si te ishte i turperuar qe kishte kerkuar falje,sepse ne fakt ndoshta edhe ishte ca.
"Pra,ti e paske derguar letren?"
Ajo donte ta ngacmonte.
"E kush tjeter?"
"Po mendoja,ndoshta yt vella."
"Akoma me ate ti?"
"Jeta Ime quhet e tille per nje arsye."
"Bla bla,mjaft tani.Kaq kisha per te te thene.Ah,se mos harroj.Edhe kete qe neser do vij te te marr ne 9 ."
"Ate ta harrosh.Me mua s'ke me as punen me te vogel."
"Me duket se e paske harruar qe jam menaxheri yt."
"Nje nga.Dhe jo i imi.Thjesht menaxheri." -Ju kthye ajo.
"Ahh pse duhet ta zgjasesh perhere,pse?"
Ai shkoi drejt deres dhe u kthye per here te fundit.
"Mos harro.Ne 9!"
Ishte nje urdher dhe ah sa i kishte munguar kjo e folura e tij ne ate menyre.Kur ai u largua nje buzeqeshje u shfaq ne fytyren e saj ,sigurisht e gabuar.
Te nesermen,si per inat ajo as e kishte marre mundimin te behej gati.
"Me duket se te thashe ne 9!"
"Dhe une me duket se te thashe qe jo." Ajo mendoi se mos ndoshta ai do rrinte aty e sic e kishin bere zakon do hanin ushqimet e preferuara,e pas disa debatesh te embla do shihnin filma romantike,sigurisht kategorine e preferuar te saj.Por jo,ai,pa e pyetur fare u nis drejt dollapit te saj,nxorri nje fustan dhe i tha:
"Nese se vesh vete do te ta vesh une."
Pas gjysem ore arriten ne destinacion.Vendi ishte madheshtor.Mund te pranonte se ishte nje nder vendet me te bukura qe kishte pare ndonjehere.U ulen ne nje tavoline te rrumbullaket,te shtruar me nje mbulese me detaje ngjyre gold,zbukuruar me lule te fresketa.Porositen per te ngrene dhe pas shume perpjekjesh ai ia doli ta bente te buzeqeshte.
"Me ne fund ia dola."
"Po pra,sikur c'ke bere."
Ai ishte i lumtur qe ca gjera nuk kishin ndryshuar.
Kur mbaruan se ngreni hipen ne makine per te ndaluar serish,pas disa minutash.Ishte nje vend i thjeshte,buze rruges,ku maksimumi 1-2 makina mund te kalonin.Frynte nje ere e lehte,e ajo behej njesh me parfumin e saj te embel.Po rrinin te dy me kurriz,perballe panorames se mrekullueshme natyrore,ashtu si njehere e nje kohe ne plazh.
"Kur e kuptove?" -E pyeti ajo.
"Cfare?"
"Qe me dashuroje."
Kaq donte dhe bota e tij e mireformuar te shembej me nje fjali te vetme.Tani s'do ta mohonte.E kishte drejtuar vete veten drejt nje vorbulle te tille.Jo se pendohej,por ishte hera e pare qe nje femer i bente nje pyetje te tille e aq me keq hera e pare qe ai i duhet te pranonte dicka te tille.
"Kur s'te kisha prane."
"Prane,s'me ke pasur shpeshhere." I kujtoi ajo.
"Kohet e fundit.Kur te shihja vetem nepermjet fotove e s'mund te ndjeja pranine tende nga afer."
Vazhduan te bisedonin edhe per ca kohe e me pas u larguan.Ai e shoqeroi dhe ne fund e puthi serisht tere pasion...dhe dashuri!
