Brave Words, Braver Deeds ║Vkook&Yoonmin&Namjin

⚜19⚜

"Okula gidecek kadar iyi olduğuna emin misin?" Jimin okula birkaç adım kala sormuştu Taehyung'a.

Taehyung taramaya üşendiği saçlarını elleriyle düzelterek yürümeyi sürdürdü. "Elbette öyleyim, kötü mü görünüyorum sana?"

"Dinlenebilirdin, annemden senin için rapor almasını isterdim..." Jimin yere bakarak mırıldandı.

"Dersleri kaçırıyorum Jimin..." Taehyung lafına devam edecekken duraksadı. Gözleri uzakta bir kenarda Jungkook'u kesmişti. Şoförüyle kavga ediyor gibiydi.

"Gidip bakayım, kim bilir ne gibi saçma bir nedenden kızıyor adama" Taehyung'un homurdanmasına Jimin de eşlik etti. Jimin sınıfa çıkarken Taehyung ikisinin yanına ilerliyordu.

"Efendim, ne yazık ki... Doğrulandı. Anne babanızın ölümünü onaylamalı ve hastaneye bildirmelisiniz."

Jungkook bütün gücüyle sıktığı dişlerini küçük bir titremeyle aralamıştı. Konuşmak için çabaladı ama boğazındaki yumru aşağı inmiyordu.

"Saçmalıyorsun" zar zor toparladığı sesiyle mırıldandı.

"Sizin uçakta olmamanız, çok büyük bir mucize..."

Jungkook insanların içinde güçsüz görünmemeliydi. Arabaya gitmek için arkasını döndüğünde Taehyung'un gözleriyle buluştu gözleri. Taehyung yutkunup çantasını sıktı ve onun yanına yürüdü.

"Jung...-"

"Yanıma gelmen için, doğru zaman değil..." Jungkook adımını ileriye doğru attı, Taehyung hızla peşine düşmüştü. Jungkook arabaya oturduğu an çevik bir hareketle yan koltuğuna geçti.

Jungkook inmesini söylemeyince sürmeye başlamıştı şoför. Camdan dışarıya bakarken tırnağını ısırıp kendini tutmaya çabalıyordu. Gözleri yanmaya başlayınca tamamen kapatıp açmamaya karar kıldı.

"Yapmamı istediğin bir şey var mı Jungkook" eli ayağı bağlanmış gibiydi Taehyung'un. Onun için elinden gelebilecek bir şey var mıydı emin değildi. Jungkook yine ses vermeyince yerine sindi.

"Aranan gereken birisi varsa arayabilirim, şey için... Cenaze"

Jungkook kapalı gözlerini sıktı. "Anneannem dışında kimse yok arayacağım." sesi o kadar titriyordu ki Taehyung çaresiz hissetti kendini. "Sadece mirasa konmak isteyen sinekler"

"Yine de amcalarınıza ve teyzenize haber vermelisiniz efendim" Jungkook şoförüne bakıp tekrar önüne döndü. Bazı şeylerin gerçekliğini beyni kabul etmiyordu.

Taehyung'un ise feromonlarını kullanmakla ilgili ciddi sıkıntıları vardı, ideal bir eşin feromon kullanıp böyle bir durumda onun rahatlatabilmesi gerekirdi. Bu Taehyung'un elinden gelmeyen bir şeydi.

Elini çekinerek Jungkook'un elinin üstüne koydu ve başını omzuna bıraktı. Jungkook daha fazla dayanamayıp yaşların gözlerinden düşmesine izin verdi.

"İyi hissetmiyorum" Jungkook kollarını Taehyung'a sarıp iyice sokuldu ve başını onun başına yasladı.

"Biliyorum..."

"Hiç bu kadar incineceğimi düşünmemiştim..."

Taehyung elini yavaşça kaldırıp onun saçlarına daldırdı ve okşamaya başladı.

"Biliyorum..."

Gün, kötü olan bütün günler gibi ağır seyretmişti devamında. Taehyung dikkatle izlediği cenaze töreninde Jungkook'un ne kadar haklı olduğunu fark etmişti. Baş sağlığı dileyen her bir insanın samimiyetsiz lafları Taehyung'un canını bu kadar sıkarken Jungkook'u düşünemiyordu bile.

Bu yüzden arkadaşlarını çağırmıştı Taehyung.

Jungkook diğerlerine bakınca kaşlarını iyice çatmıştı.

"Ne yapıyorsunuz burada?"

Namjoon ortamı germemek adına rahat bir hareketle elini onun omzuna koydu. "Sana destek olmaya geldik, etrafın yılan çukurundan farksızmış duyduğumuza göre"

Jungkook hiç gülmemesi gereken bir anda gülünce kendini ailesine karşı suçlu hissetmişti.

"Senin de bir şey yemen gerek Jungkook" Taehyung olmuştu bu sefer konuşan. "Sen gelene kadar gelenleri ben karşılarım"

"Aç değilim, hem senin beklemen doğru değil"

"Ben... Onların oğluyum artık" Taehyung sessizce söyledi. "Yemeğe geç sen, hadi"

Jungkook yavaşça Taehyung'u kolları arasına çekip sarıldı. "Teşekkür ederim"

Taehyung iç çekip ondan ayrıldı ve Jimin'e bakıştı. Yoongi ve Namjoon, Jungkook'a eşlik ederken Jimin Taehyung'un yanına yürümüştü.

"Bu gerçekten çok kötü bir senaryo, onun için üzüldüm" Jimin Taehyung'la odaya geçip kapının yanında dururken mırıldandı. "Çok farklı görünüyor şimdi"

"Onu böyle görmek canımı yaktı" Taehyung itiraf etti. "Benimle alay ederken mutlu görünüyordu en azından"

"Annesi çok güzel bir kadınmış, öyle değil mi?"

Taehyung resme bakıp iç çekti. "Evet, Jungkook annesine daha çok benziyormuş"

"Şimdi ne olacak, kafanda bir şey var mı?"

"Bazı şeyler resmi olmasa da eşiyim ben onun, destek olmam gerekmez mi?" Jimin başıyla onaylayınca devam etti. "Öyle yapacağım. Ben olmasam da atlatır eminim, ama biraz yardımcı olabilirim"

"Birazdan geleceğim Tae, Yoongi'yi dürteyim ki çok içmesin. Hemen geliyorum"

❁❁❁❁❁

Namjoon telefonuna gelen mesajı korkuyla açtı. Birkaç saat önce kardeşi yerine koyduğu çocuğun öldüğünü öğrenmiş, üstüne en yakın arkadaşı ebeveynlerini kaybetmişti. Üzüntüsünü dışarı vurmamak gibi bir özelliği vardı, biraz içten yıkıyordu bu onu.

Ama şimdi mesajda, Jin'in ameliyatının çok iyi geçtiğini yazmıştı Jin'in annesi. Namjoon saate baktı, iki saat sonra kalksa hastaneye yetişirdi.

Sevinciyle üzüntüsü birbirine giriyordu.

Yoongi göz ucuyla okuduğu mesaja gülümseyip Namjoon'un sırtını sıvazladı ve Jungkook'a geri döndü.

"Sormak için hoş bir vakit değil belki, ama şimdi ne yapacaksın? Evde yalnız olmak senin için iyi mi?" Yoongi Jungkook'un bardağını doldururken sordu.

"Eve gitmek istemiyorum..."

Yoongi ve Namjoon bakıştı, bu sefer konuşan Namjoon olmuştu. "Benim evimde kalabilirsin ama genelde hastanede oluyorum, yine yalnız kalırsın"

Yoongi ve Jimin'in birbirine bakınması da durumu açıklıyordu. Evdeki hayatları pek bir renkliydi ve Jungkook kesinlikle rahat etmezdi.

"Benimle kal"

Dördü de başlarını kaldırıp Taehyung'a baktı. Taehyung yere çöküp masaya yaklaşmıştı.

"Ailemle ayrı yaşıyorum, eve uğrayan da olmuyor. Benimle kal"

Reklam geçiyorum, profilimde ilk bölümünü paylaştığım bir hikaye var, tabi ki omegaverse çünkü benden çıkan her hikaye öyle oluyor 😂 Yoonmin ağırlıklı Taekook, adı Grave of the fireflies