Brave Words, Braver Deeds ║Vkook&Yoonmin&Namjin

⚜24⚜

Jimin, Yoongi'nin boynunu kremle ovmaya devam etti. Kucağında kıpırdadığı her saniye Yoongi, bir şeylere hakim olmak konusunda zorluk çekiyordu.

"Jimin... Bu kadar sessiz olmanın nedeni var mı?"

"Konuşmak istememem" parmaklarını havluya silip eşyaları kutuya geri tıktı. Yoongi öpmek için dudaklarına atıldığında geri çekilmişti. "Kendini öne atmanı istemiyorum. Bırak kime zarar gelirse gelsin"

Yoongi alamadığı öpücük yüzünden cinsel anlamda iyice can çekişmeye başlayıp yavru köpek gibi yere bakınmıştı. "Annen gelmeyecek mi?"

"Hastanede nöbette" kucağından kalkıp Yoongi'ye keskin bir bakış attı. "Uslu dur"

Yoongi ellerini bacaklarına vurarak ritim tutarken ayağa kalkıp bütün salonu süsleyen çerçevelerde göz gezdirdi. "Fotoğraftaki baban mı?"

Jimin mutfak kapısından başını kısa süreli uzatmıştı. "Evet, iki yıl öncesinden"

"Şimdi nerede?"

"Bilmem, karısıyla geziyordur herhalde"

Yoongi annesini kast etmediğini fark edebiliyordu.

"Hala resmini saklıyor musunuz?"

"Annem onu severdi" Jimin bardağın birini ona uzatıp koltuğa oturdu.

"Senin için zor değil mi?"

"Hayır, pilot olduğu için hiç vakit geçirmiyorduk. Hala bana para ve kart yolluyor, bence yeterli. Sadece annem için üzülüyorum"

Yoongi onun hemen yanına oturup yüzünü ona döndü ve başını koltuğun arkasına dayadı. Böylece Jimin onun yanağını okşamak için yer bulmuştu.

"Ben çok uslu bir alfa olacağım"

Jimin kıkırdadı. "Başını derde sokma sadece"

❁❁❁❁❁

Taehyung da Jungkook da derin sessizliği bozan kişi olmak istemiyordu. Taehyung havluyla saçlarını kurularken televizyondaki eski maça odaklanmış gibi duruyordu, gözleri maçı görmüyordu oysa.

"Beni... Takip etmemen gerek. Bu ilk ve son olmalı, tamam mı? Ölebilirdin"

"Bir alfa senden güçlü olamaz, değil mi? Neden orada onu öldürmedin?" Gözleri hala televizyondaydı.

"Eşli alfalar güçlüdür."

"Beni mühürlemedin diye mi sana kafa tutabiliyor?" Bu sefer yüzü ona dönmüştü.

"Biraz da gencim tabi... Feromonlarıma hakim olunca önümde kimse duramaz." Alay eder gibi mırıldanıp telefonunu kurcalamıştı. "Babam onlara kafa tutabiliyordu, bu kadar karmaşık olduğunu bilmiyordum" baktıktan sonra telefonu masaya bırakarak Taehyung'a dönmüş, alt dudağını ıslatmıştı. Doğrulup Taehyung'un üstüne eğilince Taehyung kalbinin gittikçe hızlandığını hissedebilmişti.

Bacakları koltukta dolanmış, göğüsleri birbirine temas etmişti. Dudakları birbirine o kadar yakındı ki, Taehyung onun tadını alabildiğine yemin edebilirdi.

Taehyung bilinçsizce gözlerini kapatıp gelecek hamleyi beklemeye koyuldu. Nitekim, şu anda bunu isteyecek kadar tuhaf bir ruh halindeydi.

Jungkook onun kapanan gözlerini süzüp gülümsedi ve kumandayı alıp yerine otururken içten içe güldü.

Taehyung gelmeyen hamleye karşın gözlerini açınca Jungkook'un koltuğa geri oturup kumandayla oynadığını görmüştü. Bu beklediği bir şey değildi.