Forget the past ft. Shawn Mendes

H9

~"Ik beloofde toch dat we elkaar nog een keer zouden zien", hoor ik achter me van een bekende stem~
----------------------------------------------
POV Sky
"Shawn?", zeg ik terwijl ik me omdraai. En daar staat hij dan. Met zijn capuchon en een zonnebril op. "Wat doe je hier? Je hebt toch een rust periode?",vraag ik. "Weet ik maar een vriend van me vroegen of ik hun nichtje van het vliegveld wil ophalen.", antwoord Shawn. "Wat doe jij hier?", vraagt Shawn vervolgens aan mij. "Ik ga bij mijn neef tante en oom wonen, want ik kan niet meer in Nederland wonen.", zeg ik terwijl ik mijn tranen onder druk.

Omdat ik Shawn zie kijken met een vragende blik zeg ik snel "lang verhaal"
"Hoe heet dat meisje eigenlijk?", vraag ik omdat mijn neef me al had geappt dat een vriend me zou ophalen. Het zal toch niet... nee vast niet stop met zo denken. "Sky Merow. Ze heeft de zelfde voornaam als jou.", zegt hij lachend. Ik kijk Shawn aan. "En achternaam.", vervolg ik. Shawn kijkt me aan. "Nou dan moet ik jou ophalen", vervolgt hij lachend. Ik volg hem naar zijn auto en leg mijn koffer in de kofferbak.

"Wel grappig.", zeg ik als we in de auto zitten. "Wat?", vraagt Shawn. "Dat je mijn naar hebt onthouden.", ik kijk naar Shawn. Kleuren zijn wangen nou rood? Nee vast niet stop met zo te denken.

Ik kijk naar mijn vader. "Papa volhouden, ik weet dat je het kan." Tara kijkt me aan. "Stop met zo te denken, het is voorbij zie je dat niet.", zegt ze terwijl ze met tranen de kamer uitloopt. Au dat deed pijn. Ik kijk naar mijn vader. Ik zie zijn ogen open gaan. "Papa? Je overleeft het ik kan niet zonder jouw en mama.", ook mijn vader antwoord met hetzelfde maar dan bedoelt hij het anders. "Stop met zo te denken, je bent sterk blijf doorgaan je kan zonder ons je bent sterk genoeg. Maar beloof dat je hier blijft en dat je niet weg vlucht voor je problemen." "Ik beloof het", vervolg ik. En dan hoor ik het piepje het piepje dat betekend dat ik geen ouders meer heb ik heb mijn vader en mijn moeder zien sterven in het ziekenhuis bed. Mijn zus hoef ik even niet meer te zien

"Sky?" Ik schrik van de stem ineens zit ik weer naast Shawn in de auto in Canada en niet meer in Nederland. Ik voel een traan. "Ik had het belooft", zeg ik zacht. "Wat belooft", vraagt Shawn. "Maar ik kon het niet.", vervolg ik. Nu barst ik in tranen uit. Ik kijk naar Shawn. Hij focust zich op de weg. "Gaat het wel?" Ik knik.

"We zijn er", zegt Shawn. Ik stap uit en bekijk het huis. "Woow", komt er uit mijn mond. Even later gaat de deur open en voel ik armen om me heen. "Hoi Duncan", zeg ik.