Forget the past ft. Shawn Mendes

H11

POV Duncan
Ik kijk naar Sky die naar de grond zit te staren. Wat is er toch aan de hand. Ik moet toegeven dat ik mijn nichtje al 3 jaar niet meer heb gezien, maar ik ken haar goed genoeg om te weten dat dit niet Sky is. Ik weet dat Sky heel er fan van Shawn is maar dat kan het niet zijn. Ik doe een handgebaar als teken dat Shawn moet komen.

"Wat is er?.", vraagt Shawn als we buiten de kamer staan. "Speel never Be alone voor haar.", zeg ik. "Ze kan niet stoppen over dat nummer en ik weet dat ze hem luistert in moeilijke tijden.", vervolg ik. Shawn kijkt me aan en knikt en loopt dan weer de ruimte in.

POV Sky
Shawn loopt de kamer uit en komt even later weer terug. Hij begint met spelen en ik herken gelijk welk lied. Never Be alone.

Ik merk dat het gezang van shawn me troost. Never be alone betekent veel voor me.

"Waarom ben je naar Canada gekomen?", hoor ik shawn na een stilte.

Deze vraag had ik kunnen zien aankomen. En het antwoord weet ik eigenlijk niet. Ik had ook in Nederland kunnen blijven bij een vriendin. Ik weet dat ik altijd welkom was bij leonie en noa, maar dat voelt niet als familie. Ik voelde me alleen. Nadat mijn zus me achter liet voelde ik me niet alleen maar was ik ook alleen.

"Om niet meer alleen te zijn", fluisterde ik.

Ik voel shawn's armen om me heen. Ik weet dat een knuffel me eigenlijk op mn gemak moet laten voelen. Maar om de een of andere reden word ik er juist ongemakkelijk van. Ik wurm me los uit shawn's greep.

"Ik ga even naar buiten denk ik.",zeg ik.

"Dat denk je?", vraagt shawn met een lacherig gezicht.

"Ja dat denk ik ja, aangezien ik nog niet 100 procent zeker ben van de weg Hoe ik überhaupt naar buiten kom.", zeg ik terug met een lach.

"Jij onthoud ook niks hè?"

"Als een echte fangirl zal ik nooit onze eerste ontmoeting vergeten." Zeg ik lacherig. En met dat verlaat ik de kamer opzoek naar een deur om buiten te komen.

Dit huis is veel groter dan dat ik in Nederland woonde.

"Ik ga naar buiten.", zeg ik tegen mijn tante als ik haar beneden tegen kom.

Ik loop naar buiten (Ja ik heb het gevonden) en voel gelijk de wint tegen mijn huid aan strijken. Ik begin maar met lopen. Eindelijk even mijn hoofd leeg maken.

Je kent wel dat gevoel dat alles je even te veel word en alles even tot je moet komen. In Nederland had ik een perfect plekje daarvoor in een park. Het denk plekje. Ik ben nu op zoek naar zo'n plek.

Na een paar minuten lopen vind ik een park. Ik loop Door het park en zie en hoor overal het gelach van kinderen die aan spelen zijn. Vogels die dat geluid maken waar s' morgens echt gek van wordt. Even serieus ben ik de enige die dat geluid iritant vind?

Na een tijdje lopen vind ik een boom waar je gemakkelijk in kan klimmen als je weet hoe. Ik klim der in en bekijk het uitzicht.

Deze plek zocht ik, een rustgevende plek waar je kan denken. Denken over de dingen die je hebt gedaan.

Na een tijdje in de boom gezeten te hebben ga ik weer terug. Ik klim uit de boom en loop terug naar het huis van mijn tante.

Als ik binnen kom ben ik net optijd voor het eten. Zodra ik de geur van eten ruik merk ik dat ik best veel honger heb.

Shawn is inmiddels al weg en ik lig nu op de bank naar de tv te kijken.

Als iemand me nu zou vragen hoe ik me voel kan ik heel simpel antwoorden met kut. Mijn ouders zijn overleden. Mijn zus heeft me achter gelaten. Ik heb mijn vriendinnen alleen gelaten. Ik kan denk ik wel zeggen dat ik een betere tijd heb gehad in het leven. Ik weet nog alle keren dat ik met mijn vader ging voetballen in de achtertuin en dat ik er niks van bakte, maar ik vond het leuk ik vond het fijn om dingen met mijn vader te doen. De koude dagen dat ik lekker tegen mijn moeder aan kroop om het warm te krijgen. De dagen dat ik en me zus voor elkaar liegde om de ander te beschermen. Ik vraag me af hoe het gaat met mijn zus. Waar is ze? Ik weet het niet. Maar ondanks dat ze me heeft verlaten zonder iets te zeggen hou ik nog steeds van haar. En ik mis mijn ouders en mijn zus elke dag.

Ik kijk om me heen naar mijn tante oom en neef, dit is mijn familie nu en ik weet dat ze van me houden. Weet je in een keer voel ik me niet meer zo alleen. Soms helpt denken echt om je minder kut te voelen. Soms helpt het om in je gedachtes verdronken te raken. Even weg van de wereld. Even alleen met de dingen die jouw boeien.

Ik voel dat ik automatisch een klein lachje krijg op mijn gezicht. Op dit moment ben ik thuis. Bij mensen die om me geven en van me houden.

-----

Ik word wakker van dat irritante geluid van een wekker. Kunnen ze niet gewoon een alarm maken dat minder irritant piept dankjewel.

Ik kijk op de wekker 08.30. Waarom moest ik er ook al weer zo vroeg uit? Ohja ik moet vandaag voor het eerst naar school. De eerste kennis making. Ik ben inmiddels 2 dagen hier en nog steeds heb ik niks gedaan aan mijn kamer. Ik ben echt lui ik weet het.

Ik sla de dekens van me af. Een koude rilling gaat over me heen. Fijn, ik haat ochtend kou het is dan zo koud. (Best logisch). Ik zucht bij het idee dat ik er morgen nog vroeger uit moet. Soms haat het leven mij echt.

Als ik mijn kleren aan heb loop ik naar beneden. Ik smeer brood en eet het op.

Ik kijk op mijn mobiel en zie wat gemiste berichten

Kut groep 2K18

Noa❤💕: heey skaties snapt iemand iets van nask?

Leonie💗💗: 1 2 Nou nee

Me: leuk om te weten dat meneer roet nog steeds niks uitlegt

Noa❤💕: lynn je leeft nog hoe gaat die daar in Canada??

Me: ik moet zo voor het eerst naar school moet ik weer sociaal gaan doen....

Leonie 💗💗: meisie toch😂😘

Me: ja zielig ben ik he maar ik moet gaan bye succes met nask!

Noa❤💕: byeee😘

Leonie💗💗: byee skat💕

-----------------------------------------------------------

Ik pak mijn jas en tas en alle andere school spullen en loop naar buiten. Een groot verschil is is dat ik nu met de bus moet ipv de fiets.

Na 2 minuten bij de halte te hebben gestaan stap ik in de bus. Ik begroet de buschauffeur wat een slechte keus was want die man is echt chagrijnig.

Hij kijk me met een boos gezicht aan van via de spiegel. Okey duidelijk volgende keer een andere plek.

Heeyhoi kindjes sorry voor het zo lang nie actief zijn. Dus geniet van dit langere hoofdstukkie (als mensen überhaupt dit boek lezen)

Xx lynny