Forget the past ft. Shawn Mendes

2. h2

Ik loop naar mijn kluisje om boeken te dumpen, en om boeken te pakken die ik nodig heb om huiswerk te maken. Want dat maak ik, of nou vaak is het een poging tot en dan geef ik het op.

Ik loop naar de uitgang van de school richting de bussen. 'Maya!' Als ik om kijk zie ik Brandon staan. Gewoon doorlopen en doen alsof je hem niet hoort. Ik loop sneller naar de bussen tot ik een hand bij mijn pols voel. 'Maya?' Ik doe mijn vingers in mijn oren 'lalalalaal' zeg ik terwijl ik door loop. Brandon haalt me in en gaat voor me stil staan. 'Wat is er toch' zegt hij. 'Ik wil gewoon naar huis mag dat niet?' Vraag ik. 'Moet ik je naar huis brengen?' Vraagt hij terug. Oh nee dat is wel het laatste wat ik wil, verkracht worden in een auto. Ook al weet ik niet of die me wilt verkrachten. 'Wat moet je van me?' Vraag ik aan hem feller dan ik eigenlijk wou. Hij kijkt me schuldig aan, 'sorry.' Ik kijk achter me waar ik mijn bus zie vertrekken. Dammit. 'Breng me maar naar huis.' Zucht ik. Nu moet ik alleen nog wat verzinnen zodat hij me niet thuis afzet.

Ik zit in stilte te luisteren naar de radio, terwijl ik wat ongemakkelijk om me heen  kijk. 'Hoe kom je aan die blauwe plek?' Vraagt Brandon random. Ben ik op het politie bureau ofzo?

'Gestoten'  reageer ik snel.

'Je liegt' zegt hij.

'Waarom ga je daar van uit?' Vraag ik

'Omdat je geen goeie leugenaar bent'

Hij kijkt gefocust op de weg. 'Waar woonde je ook al weer?' Vraagt hij. 'In een huis.' Antwoord ik terug.

Langzaam groeit er een glimlach op zijn gezicht. Heb ik wat grappigs gezegt? 'Je doet me denken aan Sky' zegt hij vervolgens. Ik kijk hem nieuwsgierig aan, wat hij ziet als teken om verder te praten. 'Je bent net zo bijdehand en eigenwijs.' Lacht hij. ' Wat is eigenlijk de achternaam van die Sky?' Vraag ik terwijl ik een slok van mijn drinken neem. 'Mendes' zegt hij. Gelijk spuug ik mijn water uit 'WAT!??' Brandon kijkt me verbaasd aan, 'ben jij een Shawn Mendes fan?' Ik knik voorzichtig. Hij begint te grinniken, 'die zag ik niet aan komen.'

'Je moet hier naar links en dan is het dat huis.' Zeg ik wijzend naar een huis. Brandon stopt de auto naast het huis. Ik slik, de tuin ziet er niet uit en het huis zelf kan ook wel een flinke opknapt beurt krijgen. Ik zie de auto van Marcel niet voor t huis staan Thank god. Ik loop vol goede moed naar de voordeur toe. Ik zoek in mijn tas naar mijn sleutels. Sleutels, hoe lastig is het om sleutels te vinden. Ik begin in panniek verder te zoeken. Maar ik kan ze niet vinden. Ik schop boos tegen die klote deur aan. Wat dom was want en mijn voet doet pijn en die deur is nog steeds niet open. Ik voel tranen opkomen. Ik hoor je denken; waarom zou je gaan janken om een deur? En het is ook stom, alleen die momenten dat marcel weg zijn, zijn de enige momenten dat ik met rust in mijn huis kan zitten. Zonder angst.
'Wat is er?', ik voel een hand op mijn schouder en zonder na denken sla ik die er af. Ik draai me om en zie dat het Brandon was. 'Sorry' zeg ik. 'Kan je der niet in?' Grinnikt hij. 'Haha grappig hoor, ben mijn sleutels vergeten' Zucht ik. In de verte zie ik een auto aankomen. Een nog al bekende auto. ' Brandon mag ik met jou mee?' Vraag ik snel in paniek. Hij kijkt bedenkelijk 'Okey' zegt hij. Ik loop/ ren naar zijn auto 'kom op dan' zeg ik  gehaast. Brandon kijkt me raar aan, maar gelukkig begint hij in beweging te komen. Ik ren nog steeds als een of andere rare aap, naar de auto. Als ik ga rennen ziet het er nou eenmaal niet zo soepel uit. Ik spring in de auto. Okey misschien niet letterlijk springen maar je snapt wat ik bedoel. Brandon stapt in aan de andere kant 'Waarom zo'n haast?'
'Rij nou maar' zeg ik in paniek. Hij start de auto en rijd weg. Ik begin als een debiel te bukken 'Is die blauw auto met dat ruit dinges voor bij?' 'Je bent een blauwe Renault?' Grinnikt hij. 'Weet ik veel zie ik er uit als een auto kenner?' Vraag ik lichtelijk geiriteerd. Hoe moet ik weten welke auto welk figuurtje heeft. 'Maar ja die auto is voorbij' zegt Brandon  uiteindelijk. Ik kom overeind.

'Waarom moesten we ineens zo snel weg daar?' Vraagt Brandon. Waarom stelt hij zo veel vragen? Denk Maya
'Ik zag een spin' kan ik serieus niks beters verzinnen? 'En daarom moest je bukken voor die auto?'  'Ken je dat spel niet? Buk voor de blauwe auto met het ruitje?' 'Renault' verbeterd hij me. 'Ja ik ga dat toch nooit onthouden' zeg ik.

Gelukkig is Brandon gestopt met vragen stellen, dus of hij gelooft mijn oh zo geweldige leugens of hij begrijpt dat het toch geen zin heeft. Ik staar uit het raam. We zitten nu al zo'n 15 minuten in de auto. 'Waar gaan we heen?' Vraag ik uit eindelijk. 'Naar mijn huis' Zegt Brandon. 'En dat is waar?' Vraag ik. 'Aan de andere kant van Toronto' lacht Brandon. Oh geweldig.

Ik loop het huis is, het is niet groot en ook niet klein. In de woonkamer staat een piano, wat ik eerlijk gezegt niet had verwacht voor Brandons huis. Zodra ik de bank zie laat ik me zonder nadenken op de bank vallen. Ik blijf gewoon even liggen. Even voel ik een moment van vrijheid, zonder angsten kan ik blijven liggen op de bank. Zonder angsten dat marcel elk moment er aan komt.
'Ligt de bank lekker?' Hoor ik Brandon grinnikend  achter mij zeggen. 'Ik lig prima' lach ik. Hij kijkt me onderzoekend aan, 'blijf je hier eten?'
'Als ik geen last ben'

En zo zit ik nu te eten van een volbord met voedsel, wat ook nog eens niet uit de magnetron komt. Nu pas merk ik wat voorn honger ik eigenlijk had. 'Jij hebt honger' zegt Brandon. Ik haal mijn schouders op 'niet veel gegeten vandaag' besluit ik maar te zeggen. Hopend dat die een keer niet door gaat met zijn eindeloze vragen. En thank God doet die dat niet.

'Ik moet eveneens pakketje ophalen bij de buren ben zo terug' zegt Brandon terwijl hij het huis verlaat. De piano kijkt me verleidend aan, of ik kijk de piano verleidend aan. Ligt er aan hoe je het ziet. Ik loop voorzichtig naar de piano toe. Ik laat mijn vingers over de toetsen glijden. Ik kijk achter me, bang dat iemand ineens naar me kijkt. Alleen er staat niemand. Ik ga zitten en begin te spelen.

But I'm only human
And I bleed when I fall down
I'm only human
And I crash and I break down
Your words in my head, knives in my heart
You build me up and then I fall apart
Cause I'm only human

'Wauw Maya' Ik kijk geschrokken achterom. 'Sorry dat ik ging spelen' zeg ik. Brandon komt naar me toe. Zijn hand komt in mijn richting, mijn hele lichaam maakt zich klaar om een klap op mijn arm te verwachten. Ik kijk met angst richting Brandon totdat hij zijn hand alleen maar laat rusten op mijn schouder. 'Daarvoor is die piano bedoelt, om op te spelen' zegt hij. Ik knik, ik ontspan me weer, natuurlijk zou Brandon me niet slaan. 'Ik ga de afwas doen' zegt Brandon. 'Ik help wel' zeg ik terwijl ik achter hem aan loop naar de keuken.
'Dat hoeft niet hoor'

'Jawel'

Dus nu sta ik dansend en zingent de afwas te doen met Brandon. Hij besloot om muziek op te zetten en eerlijk gezegt heeft hij niet eens zo'n slechte muziek smaak.

Ik lig op de bank naar de tv te staren waar een of andere serie op is, langzaam voel ik mijn ogen zwaar worden. En kan ik met dat veilige gevoel in slaap vallen.

A/n
Het spijt me voor t wachten, maar ik was te lui om te schrijven lol. En nu heb inspiratie. Maar school is ook begonnen dus ik doe mijn best kskssk.

Dan wil ik jullie nog ff bedanken voor de 6k en nu zitten we alweer bijna op de 7k het gaat zo snel!!! Ik snap echt niet wat jullie leuk vinden aan dit boek haha.

En dan ga ik ff het boek van bemysummer promoten, ga nu in one move lezen. Want het is een geweldig boek and i love it. Okey byee

Xx lynny