Forget the past ft. Shawn Mendes

H10

~Even later gaat de deur open en voel ik armen om me heen. "Hoi Duncan", zeg ik.~
----------------------------------------------
POV Sky
"Hoe gaat het?", vraagt Duncan aan mij. Ik voel tranen. Dit heb ik nodig mensen die om me geven, die me verwelkomen. "Goed, met jou?", vraag ik terug. "Tja wel jammer dat we elkaar lang niet hebben gezien.", zegt hij. "Tja wel jammer dat je me niet hebt verteld dat een van je beste vrienden Shawn menses is.", fluister ik in zijn oor. Duncan moet lachen en Shawn kijkt me aan. Door alleen al zijn blik Schiet ik ook in de lach. Ik kijk achter Duncan en zie daar mijn tante staan. "Heey, gaat alles goed?", vraagt ze. Ik ben zo blij om weer Nederlands te horen. "Ja hoor, alleen het is wel een leuke verrassing dat ik door Shawn werd opgehaald.", zeg ik starend naar de grond. "Ben je fan?", vraagt Mn tante. Ik antwoord met een knikje. Ik kijk naar Shawn die zijn naam hoorde toen ik over hem sprak en kijkt me vragend aan.

Ik negeer het en loop naar binnen. Daar zie ik mijn oom zitten en begroet hem ook. Duncan laat mij mijn kamer zien. Ik dump mijn koffer en kijk de kamer rond. "Je mag hem zelf inrichten zoals je wil.", hoor ik Duncan achter mij zeggen. Ik zie een piano en gitaar staan. "we hoorde dat je veel van muziek houd.", zegt Duncan. "Dankjeeeee!!!", zeg ik terwijl ik hem een knuffel geef. Ik ga gelijk achter de piano zitten en voordat ik het weet speel ik Stiches. Ik hoor in een keer ook de klank van een gitaar en kijk om. Ik zie Shawn mee spelen. Samen beginnen we te zingen. Als het nummer afgelopen is hoor ik geklap achter me ik zie dat mijn neef bewonderd zit te kijken.

Ik kijk om me heen. Het voelt net alsof ik helemaal alleen ben. Ik loop vanaf mijn kluisje naar de aula. Ik heb geen zin in mijn vriendinnen en besluit gelijk door te lopen naar muziek. Ik kijk of ik mijn docent zie. Daar staat ze. "Mevrouw mag ik in een hokje", ze knikt en ik loop naar een hokje. Ik zie de piano al staan. Ik begin never be alone te spelen.

Ik heb niet doorgehad dat een vriendin van mij naast me ging staan. Ik voel haar armen om me heen. "Hoi Noa", zeg ik zacht. "Heey ik heb het gehoord van je ouders het spijt me zo.", zegt ze zacht. Ik knik alleen maar en loop snel het hokje uit het lokaal in. Ik voel niks meer geen emotie ook al ben ik bij Mn favo vak.

Ik schrik wakker uit Mn flashback als ik een hand op mijn schouder voel. "Gaat het wel? Je reageerde ineens niet meer.", ik kijk naar Shawn. "Ja het gaat goed.", zeg ik zacht. Shawn en Duncan kijken mij bezorgt aan. "Wat is er toch gebeurt in Nederland, dit ben jij niet Sky.", zegt Duncan die ziet dat ik schrik van zijn stem. Ik haal mijn schouders op. En probeer tranen te onderdrukken ik mis Noa.

Sorry voor het lange nie uploaden ik was een beetje druk en alles hoop dat je dit hoofdstuk leuk vind xx