Zawgyi//
ဒီဇင္ဘာလ ၁၂ရက္ , ၂၀၁၆ခုနွစ္
ေန႕လည္ တစ္နာရီ ;
" ဆရာ.. လူနာနိုးလာျပီ.. "
အလင္းေရာင္ရဲ႕ နားထဲမွာ ေျခသံေတြနဲ႕ .. စကားေျပာသံေတြ ဆူညံသြားသည္..။ အလင္းေရာင္ ေလးပင္ေနတဲ့ မ်က္ခြံကို အတင္းၾကိဳးစားျပီးဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္..။
ျဖဴေဖြးေနတဲ့ မ်က္နွာက်က္တစ္ခု..။ ေနာက္ျပီး.. သူ႕ျမင္ကြင္းထဲကို ဝင္လာတဲ့ မိုးစက္နွင့္ တာရာ..
" အလင္းေရာင္.. မင္းအဆင္ေျပလား.. ငါတို႕ကိုျမင္ရလား.."
မိုးစက္က သူ႕မ်က္လံုးေရွ႕မွာ လက္ဖဝါးကို ဘယ္ညာခါရမ္းျပေတာ့.. အလင္းေရာင္ ေခါင္းကို ျဖည္းညွင္းစြာ ညိမ့္ျပလိုက္သည္..။ မိုးစက္က ဝမ္းသာအားရ အမူအရာနွင့္ တာရာကို လွည့္ဖက္ျပီး.. ခုန္ေပါက္ေနသည္..။
အလင္းေရာင္ အခန္းပတ္ဝန္းက်င္ကို နည္းနည္းေဝ့ဝဲၾကည့္လိုက္သည္..။ ေဆးရံုခန္းတစ္ခုပင္..။ ပုခံုးတစ္ဝိုက္က ဆိုးဆိုးရြားရြား နာက်င္ေနဆဲျဖစ္ေသာ္လည္း.. သူ႕ကလက္တစ္ဖက္ အျပည့္ ေဆးအပ္တန္းလန္းေတြနဲ႕ ထိုးထားတာမို႕.. သူအသက္ရွင္လ်က္ရွိေနေသးေၾကာင္း ေသခ်ာသြားသည္..။
" မင္း၂ရက္ေတာင္ ေမ့ေနေတာ့.. ငါတို႕က ျပန္မနိုးလာေတာ့ဘူးထင္ေနတာ.. "
သူသက္သာစျပဳလာျပီမို႕.. ဆရာဝန္ေတြက ေအာက္ဆီဂ်င္ပိုက္ေတြနဲ႕ ေဆးပိုက္ေတြကို လာျဖဳတ္ေပးသြားတာမို႕.. သူငုတ္တုတ္ထထိုင္နိုင္ေနျပီျဖစ္သည္..။
အျဖစ္အပ်က္ေတြအကုန္လံုးကို ေသခ်ာ စီစီရီရီ မွတ္မိေသးတယ္လို႕မဟုတ္ေပမယ့္.. သူတို႕ရဲ႕ ဆိုးရြားတဲ့ ရန္ပြဲၾကီးကိုေတာ့ ေသခ်ာမွတ္မိေနေသးသည္..။ ရုတ္တရက္ ေမေမ့ကိုသတိရသြားတာမို႕ .. အလင္းေရာင္ ေက်ာကိုမတ္ျပီးထိုင္လိုက္မိသည္..။
လက္ေမာင္းကို အားျပဳလိုက္တာမို႕.. ဆစ္ခနဲနာက်င္သြားတဲ့ ဒဏ္ရာေတြေၾကာင့္ နာသြားေသာ္လည္း.. ေမ့ေဆးအရွိန္ေကာင္းေကာင္းမေျပေသးတာမို႕ အသံမထြက္ေသးပဲ.. မ်က္နွာသာရႈံ႕မဲ့သြားတာမို႕.. တာရာက ထုိင္ေနရာက ထလာကာ.. ေက်ာေနာက္မွာ ေခါင္းအံုးေတြခံေပးျပီး.. သက္ေတာင့္သက္သာျဖစ္ေအာင္ ျပင္ေပးသည္..။
BINABASA MO ANG
မှားယွင်းသောချစ်ခြင်း စစ်မှန်သောမေတ္တာ
Teen FictionMyanmar Boy Love Series Zawgyi/Unicode version Originally written by _Pan_
