Jak pisać, by czytali

31. Emocje

Witam wszystkich bardzo serdecznie w kolejnym wpisie, jednocześnie mającym oznajmić mój powrót do pisania tego poradnika. Mamy już nowy rok, a więc pomyślałam, że i tutaj przyda się odrobina nowości. Pragnę podziękować również wszystkim za cierpliwość, gwiazdki, komentarze oraz aktywność pod poradami. Odtąd postaram się dodawać coś regularnie, conajmniej raz w tygodniu.

Także teraz bez dalszych wstępów ruszamy.

________

Jak wiadomo nie od dziś emocje towarzyszą człowiekowi od zarania dziejów, ciągnąc się za nim przez całą ziemską egzystencję. Ludzie operują całą gamą złożonych uczuć, które między innymi mają ogromny wpływ na ich postępowanie czy postrzeganie świata. Inaczej będzie czuła się osoba pogrążona w żałobie od kogoś, kto właśnie zdobył główną nagrodę w konkursie. Warto zaznaczyć, iż w jednej sytuacji dwójka nawet podobnych ludzi może zachowywać się całkiem inaczej.

Zarzućmy sobie przykładem, żeby znacznie bardziej nakreślić różnicę.

Grupa przyjaciół postanowiła wybrać się do klubu. Podczas drogi nasi bohaterowie jako jedyni byli świadkami poważnego wypadku. Jeden z nich bez zastanowienia ruszył pomóc, drugi zbiegł z miejsca zdarzenia, kiedy trzeci nie mógł ruszyć się z miejsca, po czym zaczął panikować. Czwarty delikwent tymczasem całkowicie olał sprawę, postanawiając wrócić do domu. Piąty za to uznał wypadek za niezłą sensację i przyglądał się sytuacji, jednocześnie fotografując okolicę.

Powyżej mamy do czynienia z pięcioma różnorakimi reakcjami na zajście, które może przydarzyć się tak naprawdę każdemu. Nie mało jest bowiem wypadków na świecie.

Dodam też, że tego przykładu będzie dotyczyć ćwiczenie czwarte, więc warto zwrócić na niego uwagę.

W każdym razie powróćmy na razie do emocji w sensie ogólnym, a także tego, jak w ogóle klasyfikujemy uczucia.

1.) Uczucia społeczne, powstające podczas integracji z drugim człowiekiem. Głównie mamy tu do czynienia z relacjami typu uczeń - nauczyciel, rodzic - dziecko albo kobieta - mężczyzna. Wszystko a propo odczuwanych przez daną osobę uczuć społecznych zależy od tego, jak mocno związana czy zaznajomiona z kimś jest. W stosunku do nauczyciela można odczuwać lęk lub podziw, ojca/matkę darząc sympatią bądź nienawiścią. Lojalność, niechęć, przywiązanie, zazdrość, niepewność czy gniew nie są tutaj obce.

Tak samo jak ów fakt, że każde z przeżywanych uczuć społecznych zostaje odrzucone lub odwzajemnione, co prowadzi do następnych stanów emocjonalnych. Przykładowo taka nieodwzajemniona miłość.

2.) Uczucia moralne, ściśle związane z przyjętymi normami moralnymi i uznaną przez siebie hierarchią wartości. Pojęcie moralności jest powszechnie znane, jednak nie dla wszystkich znaczy to samo. Człowiek od momentu narodzenia obserwuje otaczający go świat, kreując indywidualne zasady moralne, według których w dorosłym życiu postępuje. Dla jednej osoby kradzież może jawić się jako czyn zdecydowanie zabroniony, niezgodny z jej poglądami, gdy kogoś innego przywłaszczenie czyjegoś dobra razić nie będzie.

Uczucia moralne nie raz wystąpią jako powód dumy, zadowolenia z siebie. Satysfakcji, iż żyje się zgodnie z własnymi założeniami. Z drugiej strony prowadzą niekiedy do poczucia winy, nawet wstydu ze źle wypełnionego obowiązku. Dajmy na to - dany delikwent dotąd uważał przemoc za przejaw czystej niemoralności. W pewnym momencie został mimo to zmuszony do jej użycia, co przełożyło na późniejsze odczucia i zawód wobec samego siebie.

3.) Uczucia estetyczne, dotyczące zachwytu nad pięknem obiektów. Zarówno wobec wytworów przyrody, jak również dzieł człowieka w postaci obrazów, rzeźb, poezji, gry aktorskiej, sportu oraz im podobnych. Uczucia te kształtują się i zmienią w zależności od przyjętego kanonu piękna w danym kręgu kulturowym. Ta sama rzecz inaczej byłaby odbierana w różnych krajach czy epokach. Średniowieczne społeczeństwo mogłoby z mniejszym entuzjazmem przyjąć malowidło, które w baroku cieszyłoby się ogromną popularnością.