°Helping the player°

~Real Κεφάλαιο 44 ~

-Εμ Αχιλλέα μου δεν θέλω να σου το χαλάσω αλλά βρισκόμαστε σε νοσοκομείο.

(Αχιλ.) - Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι αυτό θα με σταματήσει?

Πλησίασε προς το μέρος μου ακόμα περισσότερο και ήρθε και κάθισε πάνω στο κρεβάτι βασικά ποιο κρεβάτι. Ήρθε και κάθισε επάνω μου.

-Αχιλλέα μου με πατάς.

(Αχιλ.) - Δεν πειράζει.

Μου έδωσε ένα απαλό φιλί και κάθισε πάνω στο στομάχι μου σαν μικρό παιδάκι.

(Αχιλ.) - Δεν ξέρεις πόσο τρομαξα όταν σε είδα πεσμένη. Ένιωσα την γη κάτω από τα πόδια μου. Νόμιζα πως θα σε χάσω.

Ανασηκωθηκε από την κοιλιά μου και με κοίταξε στα μάτια. Φαινόταν βουρκωμενος.

(Αχιλ.) - Δεν μπορώ να σε χάσω Κλειώ. Έχω καταλάβει κάτι τον τελευταίο καιρό. Κλειώ... Δεν είμαι πλέον ερωτευμένος μαζί σου...

Ένιωσα την καρδιά μου να σπάει σε χίλια κομμάτια και κατευθείαν τα μάτια μου βούρκωσαν και άρχισα να κλαίω. "Με χώριζε?"

(Αχιλ.) - Μην κλαις μωρό μου. Άσε με να τελειώσω. Πλέον δεν είναι έρωτας για μένα. Κλειώ... Σε αγαπώ...

Το μυαλό μου είχε γίνει κουλουβαχατα. Δεν μπορούσα να σταυρωσω λέξη. Ο Αχιλλέας μόλις μου είπε ότι με αγαπάει και ω Θεέ μου αυτή η λέξη ακούγεται τόσο ωραία όταν βγαίνει από τα χείλη του.

Μήπως λέω μήπως πρέπει να του απαντήσεις κιόλας?

Σωστά Σουλα σωστά μια φορά στην ζωή σου είπες κάτι σωστό.

-Αγάπη μου... Τα αισθήματα είναι αμοιβαία...

(Αχιλ.) - Αχχ δεν ξέρεις πόσο ωραία νιώθω που μου το λες αυτό.

-Σε αγαπάω Αχιλλέα...

Τον τράβηξα προς τα πάνω και εκείνος ένιωσε τα χείλη μας σε ένα παθιασμένο φιλί. Ξαφνικά ξεχάσαμε που ήμασταν... Είχαμε μπει στον δικό μας κόσμο και δεν μας ένοιαζε τίποτα τριγύρω μας...

Ο χτύπους της πορτας μας ανάγκασε να απομακρυνθουμε και ο Αχιλλέας σηκώθηκε από πάνω μου κάθισε στο πλάι του κρεβατιού.

-Ναι?

Η πόρτα ανοίγει και μέσα μπαίνει ένα άτομο που δεν περίμενα σε καμία περίπτωση να με επισκεφτεί.

(Αγγ.) - Έρχομαι ειρηνικά.

Γύρισα προς τον Αχιλλέα και τον είδα να τον κοιτάει με ένα δολοφονικό βλέμμα.