Catching The Brightest Star [HS#2]✔

CHAPTER 2

Nakatingin ako sa kisame ng aking silid, habang ang parehas na kamay ay nasa dibdib. Hindi ko matanggal sa aking isipan ang mga sinabi nina Camille at Liam. Lalo na ang mga mabibigat na sinabi ni Tyron, Hindi ko pa rin mapakalma ang sarili hanggang ngayon. Ayaw ko naman na malaman nina Mommy na ganito ang nararamdaman ko kaya hangggat maari ay ayaw kong lumabas ngayong gabi.

Bakit ba kasi sobrang gusto ko siya? Baka kasi hindi dahil sa mayabang siya, o kaya naman antipatiko at matalino. Baka kasi siya 'yung sapat na hangin na kailangan ko, Baka kasi siya lang ang taong kayang bigyan ako 'non. Bakit ko nalaman? Dahil siya lang naman ang dahilan kung bakit araw araw akong nakikipag-laban kay kamatayan sa pag-pasok sa eskwela.

I should be homeschooling right now, Gustong mag-hire ni Daddy ng mga professor na tuturuan ako dito sa bahay para huwag na akong makalabas. But I insist, Kung ikukulong nila ako dito, Hindi ko makikita ang gusto ko. Hindi ko malalangahap ang hangin na hinahanap ng katawan ko. And that's Aster Hechanova, He made me lost to the puzzle of love, that time we made an eye contact when I was 8. And I'm so young that time, I can't even imagine.

"Carina?" Napatingin ako sa naka-lock na pinto nang marinig ang boses ni Mommy. Agad akong tumayo at inayos ang sarili, Huminga ako nang malalim at lumakad papunta sa pinto. Bago tuluyang ibukas ay muli akong nagpakawala ng malalim na hininga. Pinanood ko siyang pumasok sa aking kwarto at umupo sa kama, sumunod ako sa kanya at naupo rin.

"How's school?" She asked, Lagi niyang tinatanong sa akin 'yan. Para ata sa kanya, Isa pa lang akong elementarya, At hindi ko naman siya masisi sa pangangamusnta. She's just trying to keep an eye to me, Dahil isa rin siya sa hindi pabor na mag-aral pa ako sa isang ganap na unibersidad.

"Great, I'm doing great as you all know." Pagmamayabang ko pa, Hindi nila pwedeng malaman lahat nang nangyayari sa akin. Hindi ko kakayanin kung hindi na nila ako papasukin. I don't wanna break their rules, So to be fair, Hindi rin dapat nila sirain ang akin. I just want to live like a normal teen-ager, Kahit alam kong sobrang layong mangyari 'non. Because I'm not born normal, for Pete's sake!

"Really? That's good, I just want to check you out. Bumaba ka na mamaya, We'll eat together because your father will come home early." She said before she stood up, Tumango tango naman ako at tuluyan na siyang lumabas. Tumuloy ako sa banyo para mag-hilamos. Tinignan ko ang aking sarili at inayos ang mukha bago tuluyang lumabas. Baka mahalata nila na umatake na naman ang sakit ko, Napansin ko rin na namumutla ang aking bibig. Kinuha ko ang isang liptint na normal red lang ang kulay at nag-apply sa akimg labi, Para safe. Ayaw ko pa naman sagutin ang mga tanong nila lalo na kapag may napapansin sa akin na kakaiba.

Lumabas ako sa kwarto at bumaba, Naabutan ko sina Mommy at Daddy, kasama si Kuya na masayang nag-kekwentuhan sa hapag-kainan. Hindi pa naman sila nag-sasalita at sigurado naman akong hinihintay nila ako.

"Oh, Ang tagal mo ha. Come, Sit. Let's eat." Matamis ang ngiti ni Daddy habang winiwika iyon, Pilit naman akong ngumiti at umupo sa tabi ni Mommy. Si Kuya Leon ay nasa harap namin, Habang si Dad ay nasa gilid ng table. Kagaya nga ng sinabi ng aming Ama, Nag-simula na kaming kumain.

Kasalukuyan nilang tinatanong si Kuya tungkol sa kanyang trabaho. My Brother is a cool business man, Katulong siya ni Daddy sa trabaho. That's why Mom left her job, She used to be the Vice President of our Company while Dad is the CEO. Pero dahil may sakit ako, at habang tumatanda ay masyadong nagiging delikado knowing na marunong na akong makipag-socialize at I'm facing the reality, She quit. Kuya pursue business administration para mapalitan si Mommy. And they all did that on pupose, They all did that for me.

Tahimik lang ako habang nagpapanggap na masigla sa pag-kain nang biglang mabaling sa akin ang usapan nila.

"You're doing great, Nasabi sa akin ng mga Professors mo when I talked to them. That's good, Ija." Dad said, Pilit naman akong ngumiti at tumango tango.