Catching The Brightest Star [HS#2]✔

CHAPTER 28

The next few days after that happened were more awkward. It all happened in the 9th day of November, and now is November 13. I want to skip monday class, marami kaming subject ngayon at baka late na kaming umuwi. Dad and Mom is already home, And they are glad because my Bro decided to go back home. But he often visit his condo too.

"Take your meds, okay?" Mom said. Agad naman akong tumango at uminom ng tubig. Mayroon pa akong iinuming gamot after lunch, at hindi ko alam kung paano ko itatago iyon. Lumabas na ako ng kusina, habang dala ang aking bag. Kanina pa naghihintay si Kuya sa kanyang sasakyan kaya naman nag-mamadali akong naglakad.

Sumakay na ako, at umupo sa kanyang tabi. He is wearing a formal attire, at sasabak na naman siya buong araw na trabaho. It was a silent drive, dahil may kausap rin siya sa kanyang cellphone. It was a ride of silence, nasabi ko na rin sa kanya na alam na nina Camille. He looks so worried that time, for me. Dahil baka i-overthink ko ang nangyari.

But I didn't, I tried to shrugged it off as much as I could. And tried to look at them in the eye, na parang walang nangyari. When we reached the school, I immediately look at him and smiled. "I'll go now, Kuya." Sambit ko. He smiled back at tumango tango.

"I'll fetch you at five." He said.

"Sure." Ani ko naman. Tuluyan na akong bumaba sa kotse, at naglakad. Hindi ko na siya tinanaw na umalis at tumingin na lang sa dinadaanan. Habang nagmumuni-muni ay biglang may umagaw ng aking bag, akmang sisigaw na sana ako nang bigla takapan ni Liam ang aking bibig.

"Surprise," Nakangiting sabi nito. Agad naman akong napahawak sa aking dibdib dahil sa gulat. Nawala ang ngiti sa kanyang labi at nag-aalalang tumingin sa akin. "Ayos ka lang? Carina? Are you okay?" Sunod sunod nitong sabi. Tinanggal ko ang aking pagkakahawak sa sarili, at nakangiting tumingin sa kanya.

"I won't die." Bulong ko. Agad siyang nagpakawala nang buntong hininga nang sabihin ko iyon. I know they are worried too, simula noong nalaman nila ay naging more caring sila sa akin. They even hold my things, and offer to buy me snacks. Minsan nga ay nagtataka si Aster but I just tell him that they are this extra in life.

"Subukan mo lang," He said. Sabay kaming naglakad paloob sa unibersidad. Hawak niya pa rin ang aking bag at hinayaan ko naman siyang gawin iyon dahil nabibigatan din ako. Samantalahin ko muna ang ginagawa nilang kabaitan kapalit ng ginagawa nila sa akin noong hindi pa nila alam.

"Asaan si Camille?" Tanong ko sa kanya.

"Na kay Tyron, malamang. Lagi namang magkasama ang dalawa na iyon." Iritadong sabi niya. I chuckled, ganito rin si Camille tuwing tinatanong ko kung nasaan si Liam. Buti na lang at may manliligaw na halata namang gusto niya rin si Camille, kundi ay iisipin ko na nagseselos siya kay Riri. "Buti pa kami ni Riri, kahit monthsary namin ngayon, alam namin kung paano mag-balance." He added.

"Bakit ganyan ka? We should be happy." Wika ko, he just rolled his eyes.

"Edi wow na lang." Sabi pa nito. Iiling iling akong hindi na nag-salita at nanatili na lang na tahimik. Nang makarating kami sa room ay mayroon ng mga tao, andoon si Aster. Mag-isa lang siya, dahil wala pa sina Tyron at Camille. Agad akong umupo, sa kanya. He greeted me with a smile, habang hawak ang kanyang notes.

"You didn't reviewed last night?" I asked, ako kasi ay nag-review buong weekend dahil sa sunod sunod naming quiz.

"I didn't. I was talking with you the whole night." He said, agad naman akong napatawa. We taled until 11 in the evening, at sigurado akong antok na antok na rin siya 'non. "But it's fine, may tinitignan lang naman ako." He continued. Because he is busy, hindi ko na muna siya kinulit. Ibinaling ko na lang ang atensyon sa aking phone, may nareceive kasi akong picture galing kay Camille.