CHAPTER 37

1.2K 33 67
                                    

Aster and I became unbreakable since that happened. Well, it all happened two months ago, and it may seem impossible to my Family to take him away from me. Or take me away from him. He did his waiting every morning outside our house, just to take me ro school. He did his waiting every saturday, just for us to have a long time bonding that we can't do during weekdays because we studied in different school.

And until now, I never spoke to anyone. Anyone of them. "Good day, love." I heard him said when I opened the gates. Andoon na kaagad siya, nag-aabang sa harap ng kanyang sasakyan.

"Good day," I greeted him back. It's saturday, and we planned to go to an amusement park kilometers away from home. Well, I was fine with that. He promised we won't ride any rides na nakakalalaglag puso.

Pumasok ako sa kanyang sasakyan, at ganoon din naman siya. He is just wearing a simple shirt, plain pa nga eh. Oversized shirt na naka-tock in naman ang suot ko. "How's the sleep of my baby?" He asked. I just smile, itinaas ko ang aking kamay at nag-thumbs up. "Are you hungry?" Tanong niya pa.

Napatingin ako sa aking tiyan at umiiling iling na tumingin sa kanya. "My tummy's getting bigger and bigger every saturday." I said. He just laugh, at nag-simula nang patakbuhin ang kanyang sasakyan.

"Are you pregnant every saturday?" Biro niya na ikinairap ko. "I can't believe she's rolling her eyes to me." He continued.

"Ayokong tumaba, hindi maganda iyon." Wika ko, talking about my heart failure. Mahirap ang huminga, at mas mahihirapan pa ako. Baka mamaya, hindi na pala taba iyon, kundi ay manas na.

Nakita ko ang kanyang pag-tigil, he just realize it. Huminga siya nang malalim at agad na tumango tango. "Alright. I won't." He said. Ngumiti na lang ako at tumingin sa bintana. We are on the wide road, away from home. It feels good, na medyo malayo sa kanila.

Buong atensyon ko ay nasa labas ng bintana, habang nag-mamasid sa paligid. I clearly can't see any trees, puros mga nag-tataasan na building at mga tindahan. "Hey, let me hold that hand." Napatingin ako sa kanya nang marinig iyon. Agad kong iniabot ang aking kamay, at pinagtiklop niya iyon kasama ang kanya. He even kissed it, and it made me chuckled.

"Have you ever drink heavy alcohol?" I asked. May nadaanan kasi kaming isang store na nag-titinda ng mga wines. Tumingin ako sa kanya, at agad kong nakita ang pag-tango.

"Just a little, kapag may parties or special occasion." Sagot nito.

"Do you ever smoked, kissed someone at the bar, pop a cherry---"

"What pop the cherry?! I haven't kissed someone except you and my Mom. I never smoked! Oh my god, Carina. I can't believe you're saying this." Aniya. Nakita ko pa ang pamumula ng kanyang pisngi dahil sa aking tinanong. It made me laugh a little.

"Malay ko ba kung uminom ka with your friend Rosechel, or kissed someone. At malay ko rin kung naka-pop ka na ng cherry." Ani ko.

"Hindi ko maintindihan ang mga babae. Sila ang gumagawa ng ikaka-selos nila." I laugh at hindi na ulit nag-salita. Gusto ko lang naman malaman kung ano ang pakiramdam ng nakainom. I mean, hindi pa ako nakakatikim ng alam. Kahit ang amoy ng sigarilyo ay bawal sa akin. About the kiss, and pop the cherry, wala lang. I just want to annoy him.

It wasn't a long drive, and we finally reach the place. Sa parking lot siya tumuloy, and we went out to enjoy being a kid. Nang tuluyan kaming makapasok ay hindi na ako nag-atubili na maglakad lakad. Halos iwan ko na nga siya dahil sa sobrang bilis ko. Ang dami kasing games, I mean, ayaw ko na talagang sumakay sa kahit na anong rides. Gusto ko na lang na mag-laro. Ang ganda ng prices, ang lalaki ng teadybears at OMG! Ang daming nag-bebenta ng sweets sa paligid.

Catching The Brightest Star [HS#2]✔Where stories live. Discover now