Catching The Brightest Star [HS#2]✔

CHAPTER 17

Three days had passed since our 2-weeks vacation had start. Wala akong ginawa dito sa bahay kundi tumunganga ss harap ng study table ko, o kaya naman ay humiga sa kama at tumunganga sa kisame. Wala akong magawang kahit na ano, Wala talaga. Narinig ko ang pag-ring ng aking cellphone na nasa bedside table, kaya agad akong tumayo mula sa kumportable kong pagkakaupo sa veranda at kinuha iyon. Nakita ko sa screen ang numero ni Aster, at wala sa wisyong bumagsak sa kama habang sinagot iyon.

"Hey," I said, At niyakap ang unan.

[Good Morning, Star. How are you?] He asked.

"I'm fine, You?" Sagot ko.

[Way too fine. And by the way, I'm here at your sala. Can you come down for me, please?] Unti unting nawala ang matamis na ngiti sa aking labi at dahan dahan kong ibinaba sa aking tabi ang cellphone. Pinutol ko ang tawag kahit na hindi niya pa naririnig ang aking sagot. Bakit siya andito? Hindi pwedeng andito siya, I mean, Hindi sa ayaw kong malaman nila Mommy pero Oh god! Hindi pa ngayon, Hindi pa ako handa!

Basanag basa ko naman na gusto niya nang maging legal kami, Pero hindi pa ngayon. Damn, For sure sobrang habang explanation na naman ang gagawin ko. Wala akong nagawa kundi ayusin ang sarili, at agad na tumayo. Wala na akong pake kung anong suot ko, at dali dali na lang na bumaba sa hagdan. Bumibilis ang tibok ng aking kwarto, ngunit hindi ko na iyon pinansin. Ang kailangan ko ay maharap siya ngayon, kailangan ko silang maharap ngayon.

Nakarating ako sa ibaba, at rinig na rinig ko ang taimtim na tawanan nila. Napakagat ako sa aking labi, at dumiretso sa sala. 

"Good morning everyone." Pilit ngiting bati ko at inikot ang buong tingin sa kanila. Si Mommy at Daddy, na parehas na may matatamis na ngiti sa labi. Si Kuya, na may maliit ding ngiti ngunit hindi ako sigurado kung totoo iyon. At ang huli ay si Aster, na nakatingin lang sa akin. Walang ngiti sa kanyang mga labi, ngunit kitang kita ko iyon sa kanyang mga mata.

Muntik na akong matuwa sa kanila, dahil mukhang sobrang saya nila. Ngunit katulad nga nang sinasabi ng iba, Ang tunay na kasiyahan ay nakikita sa mata. At base sa nakikita ko ngayon, si Aster lang ang totoo. I'm expecting this, that they will react like this. But either they accept Aster or not, Labas na sila sa kung anong mayroon kaming dalawa.

"Good morning, Lady." Bati pabalik ni Daddy, bahagya naman akong tumango at lumakad papunta sa tabi ni Aster para maupo. And for once, He made me smile without doubts. Nagkatinginan kaming dalawa, at napansin ko na formal pa rin ang suot niya kahit na bakasyon na. Okay? He's a Hechanova pero pwede siyang mag-try ng ibang klase damit? I mean, Not longsleeves! Mukha tuloy siyang business man.

"How's your sleep?" He whispered, I cleared my throat at tumango tango.

"Great," I whispered back. Ibinalik ko ang tingin kina Mommy, na ngayon ay hawak na ang kamay ni Daddy. Magkatiklop ang mga iyon, at para bang mas kinakabahan pa siya kaysa sa amin ni Aster. For what? Na baka magalit sina Daddy at Kuya? I won't let that happen.

"Carina, You didn't tell us that your suitor is very much great. Buti naman at pinapunta mo siya dito sa bahay, Right Dylan?" Mom said, halata naman na humigpit ang kapit niya kay Daddy habang sinasabi iyon. Hindi ko naman talaga siya pinapunta, Siya ang nag-kusa at hindi man lang niya sinabi sa akin.

"Of course, Hon. You aren't kids kaya wala na kaming sasabihin. And Aster, My boy, Please take care of Carina. She's not that normal." May tumusok sa aking puso nang sabihin ni Daddy ang mga nahuling salitang iyon. Naramdaman ko ang pag-kuha ni Aster sa aking kamay na nasa gilid kaya agad akong napatingala sa kanya.

"Indeed, Sir. She's isn't normal, She's different. Very very different." Mom smiled sweetly, as she look upon my brother who just smile at her in return. Alam kong nag-uusap na sila tingin na iyon, at sa tingin ko rin ay kakausapin nila ako mamaya.