Catching The Brightest Star [HS#2]✔

CHAPTER 35

"I didn't mean to disturb you but---"

"Please, be sitted."

I cut her off, and smiled. I didn't mean to cut her, but I was too curious why did she call me late last fruday night, and tell me to meet her in a restaurant far away from home. I did attend, not because I don't want to disappoint her, but because she said it's important.

"Good Morning, Rosechel." I uttered, she was late. But that's not my point, her hair is tied up at mayroon ring maliliit na hibla sa gilid ng kanyang ulo. I wonder if Aster fix it for you?

"Good Morning, It was urgent. And I am really sorry." She said. I force to smile, as I turn my gaze away. Ang dami niyang dala, at ang laki laki ng bag niya. "Alam kong gusto mong malaman kung bakit gusto kong makipag-kita sa iyo, salamat sa oras mo anyways." She continued.

"It's fine. Let's order first." Ani ko, at tinawag ang isang waiter. Iniabotan niya kami ng tag-isang menu, habang tumitingin ako ng masarap kainin ay hindi ko mapigilan ang sarili na mapatingin sa kanya. I am taangr than her, and I am more skinny. She's cute, and funny. Napansin ko iyon noong una kaming mag-kita.

"May problema ba?" Hindi ko napansin na napatitig na lang pala ako. I smiled, at agad na umiling iling. Ibinaba ko na ang menu, at ganoon din siya. Seeing how she looked upon the menu, I can say that she is rich at ilang beses nang nakapunta sa mga magagarbong restaurant. Siya mismo ang kumaway sa waiter, at sinabi ang kanyang order.

Sinabi ko na rin ang akin nang matapos siya. Hindi ako sumandal sa sandalan ng upuan, at nanatiling smarte sa bawat galaw. "Why did you invite me, suddenly?" Tanong ko, habang nag-hihintay kami ng order. Napatingin ako sa paligid nang may maramdamang kakaiba. Someone is watching us, I know.

"It's all about Aster..." Paunang sabi niya. Napangiti ako, marahil ay alam kong tungkol sa kanya ang pag-uusapan namin ngayon. "He told me na nagkita daw kayo, and you officially broke up with each other." Nanatiling masaya ang aking mga labi kahit na dahan dahang humigpit ang hawak ko sa aking sarili.

"He told you about that? Lumelevel-up si Aster." Hindi ko sinasadya na maging sarcastic sa harapan niya, pero mukhang ganoon na nga lang ang dating sa kanya. Natahimik kami saglit nang dumating ang aming order, agad siyang napainom sa tubig habang ako ay kinuha ang kutsara at tinidor para mag-simula na.

"Well, yeah. He often tell me things, random stuffs." Aniya.

"Did you two play laun tennis?" I asked, bahagya naman siyang tumango. Sa pagkakaalam ko ay isa o dalawang beses pa lang kaming nag-lalaro ng ganoon. "Did you walked on the hallway after class?" Tanong ko ulit. Napahinto siya nang tanungin ko iyon, alam kong wala na kami but I am jealous. Sobra.

"Y-yeah..." At humigpit na ang kapit ko sa tinidor nang marinig ko iyon sa kanya.

"Pinapunta mo ba ako dito para sabihin sa akin na gusto mo si Aster at malapit ng maging kayo?" Diretsong tanong ko na ikinalaki ng mata niya. Binitawan ko ang hawak na medyo malakas na tumunog at napahawak sa tapat ng aking dibdib. Bawal kang magalit, bawal kang maganito ngayon, Carina.

"No, no. That's not what I mean..." Pag-tanggi niya pa.

"And what do you mean? You did so much things with him, iyong iba nga ay hindi ko pa nagawa kasama siya. Tumitingin rin ba siya sa iyo kagaya nang pag-tingin niya sa akin dati? Ipinapakita niya ba sa iyo ang ngiti niya? Does he kissed you the way he did to me?" Tuloy tuloy na tanong ko, nag- baba siya ng tingin. "I knew it." I said.

"Tell me, did he break up with me because my Mom told him to do so o dahil nakita ka niya? Was it you?" Tanong ko pa. It was a total silence between us, it lasted for a couple of minutes. I was just staring at her, while her, trying to gaze away from me. It became heavier to breathe, and my mind goes very crowded everytime she sigh.