Keyifli okumalar <3
.......................................................................
Arka fonda, dinlendirici bir müzik vardı. Yolun ortasındaki beyaz çizgileri izliyordum. Bazen sayıyor, takıldığım yerde baştan başlıyor; bazense beni hipnoz etmişlercesine düşüncelere dalıyordum. Beynimden aynı anda bir sürü düşünce geçiyordu. Fiziksel olarak hiç yorgun olmasam da düşüncelerim beni yeterince yoruyordu.
''Anka, düşünmeyi kesmelisin. Başka şeylerle ilgilen.'' Pusatın sesiyle başımı sola çevirdim.
''Bir yerden sonra ipin ucu kaçıyor Pusat.'' Dikiz aynasından arkaya baktı. Bende başımı çevirip arkaya baktığımda Oğuz'un uyumuş olduğunu gördüm. Gülümsedim. Ayaklarını cama uzatmış ve boylu boyunca koltuğa uzanmıştı. Boyu uzun olduğundan komik bir pozisyonda duruyordu. Tekrar önüme dönüp, Pusata baktım.
''Yokluğumda ne oldu?'' kaşlarını çatarak bana baktı.
''Dosyanla başından beri ben ve ekibim ilgileniyorduk. Ailenin her halini gördüm. İlk zamanlarda her şey berbattı. Tek bir ip ucu bile yoktu. Ailen perişan durumdaydı. Oğuzun onlardan aşağı kalır yanı yoktu. Nedenini anlayabiliyorum. Anlattıklarına ve gördüğüme göre mükemmel bir insansın.'' Bir an ikimiz içinde sanki zaman durdu. O da bu dediğine şaşırmış gibiydi. Dudağını ağzının içinde yuvarladı. Bakışlarını çekip tekrar önüne döndü. Bense onu dinlemeye devam ettim.
''Aradan bir yıl geçti berbat bir, bir yıl. Artık kafam patlayacaktı. Seni bir hırs haline getirmiştim. Her yerde sen vardın başımı nereye çevirirsem senin gittiğin gezdiğin yerlerde, kameralardan alınmış fotoğrafların vardı. Bir gün hepsini yaktım. Artık öldüğünü düşünüyordum. Bitmişti her şey. Bu kadar imkansız olamazdı. Bir hafta tam bir hafta boyunca seni azad ettim kendimden ama sonra vazgeçmedim...Bir gün gittim karakola sıfırdan başlamak gibi aylarca tertemiz bir sayfadan baktım ve seni oradan almadan iki ay önce senin orada olduğunun bilgisi geldi. '' yüzünden çektiğim gözlerimi hızla tekrar ona döndürdüm.
''Ne?'' Ağzımdan sadece bu çıkabilmişti. Gözlerini saniyelik bir şekilde bana çevirdi ve tekrar yola döndü.
Sıkıntılı bir nefes çekti ciğerlerine; ''Kim olduğu bilinmiyor ama yer tespitinde senin bulunduğun ev vardı. Yani onlardan biri. Sonra seni kurtardık.''
''Amaçları ne Pusat? Onca zaman kılıma dahi zarar verilmedi. Şimdiyse beni onların serbest bıraktığını söylüyorsun. Ne anlamalıyım? Beni kimi korkutmak için kaçırdılar.'' Artık düşünecek daha fazla şey vardı.
''Neden birilerini korkutmak amacı seni kaçırdıklarını düşünüyorsun?''
''Çünkü ben sade bir genç kızdım kimseye bir zararım dokunmazdı. Sessiz sakin. Çevremde yaşanan olaylara hiç karışmazdım. Umurumda olmazdı. Oğuz'dan başka arkadaşım bile yok benim''
''Peki, umursamaz bir insanmışsın. Bu yüzden yardım etmen gereken ciddi bir durumda yardım etmediğin oldu mu? Belki yapacağın en ufak bir hareket onun hayatını değiştirecekti. Bile bile yapmadığın bir şey oldu mu?'' Silikte olsa düşünmeye başladım ama hiçbir sonuca varamıyordum.
''Ben kötü bir insan değilim , Pusat. Yardıma muhtaç kişilere hep yardım etmişimdir. Cidden düşünüyorum ama bir sonuca varamıyorum. Zaten çok puslu görüntüler beynimde. Gerçek ve rüyayı bile zor ayırt ediyorum.'' Bakışlarımı tekrar ona çevirdim. Başını sallayarak beni onayladı.
''Kaçırıldığın günü hatırlıyor musun?'' başımı sallayarak onayladım.
''Evet. Hatırladığım en spesifik şey yağmurlu bir gün olması. Okuldan çıktım hızlıca otoparka gittim. Arabamdan staj dosyalarını aldım ve öğrenci işlerine vermeye gitmiştim. Akşam üzeri gibi işim bitti bende okuldan çıktım. Okulun karşısındaki bir kafeye girip kendime kahve aldım. Okulun alt kapısından direkt otoparka gitmek için ara sokağa girdim. Hızlı bir şekilde yürüyordum, yağmur hiç durmadan yağıyordu. Bunları biliyorsundur zaten.'' Tekrar başını olumlu anlamda salladı. ''Sonra, yanımdan siyah, camları filmli bir araba geçti. Biraz ilerledikten sonra durdu ve geri geri yanıma geldi. Yolunu kaybeden biri sandım. Sonra plakasının olmadığını fark ettim birkaç adım gerilediğimi hatırlıyorum. Sonrasında kendimi birden bire aracın içinde buldum. İki kişi beni tutuyordu, her şey saniyeler içinde gelişti. Boynumda bir acı hissettim ve bitti.'' Başını çevirip bana baktı. Anlatırken ağladığımı bile fark etmemiştim.
