မေျပာမဆုိဘဲနဲ႔ Kai နဲ႔စကားေျပာေနတုန္း လက္ကုိအတင္းဆြဲကာေခၚလာေသာ Chanyeol ေၾကာင့္ Baekhyun အူတူတူျဖင့္ သူ႔ေနာက္သုိ႔လုိက္ပါလာရသည္။ ဆုိင္ထဲတြင္ လူအမ်ားအျပားမ႐ွိလုိ႔သာ ေတာ္ေသးသည္။ ႐ွိသည့္လူအနည္းငယ္ကလည္း စိတ္ဝင္တစားျဖင့္ ၾကည့္ေနၾကသည္။ ေ႐ွ႕ေနာက္မစဥ္းစားဘဲ ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္တာကုိသာ ဇြက္လုပ္ေသာ Chanyeol ေၾကာင့္ Baekhyun သူ႔အစားရင္ေမာမိသည္။
"မင္းကုိယ့္ကုိ ျငင္းေနတာေတြက ဒါေတြေၾကာင့္ေပါ့ဟုတ္လား"
"ဘာေတြေျပာေနတာလဲ ခင္ဗ်ားေျပာတာ ဘာမွနားမလည္ဘူး "
"ကုိယ္နဲ႔႐ွိေနတုန္းကက် မျမင္ရတဲ့ မင္းရဲ႕အျပဳံးေတြက ဘာျဖစ္လုိ႔ ခုဏကေကာင္ေ႐ွ႕က်ေတာ့ ေဖာေဖာသီသီေပးေနရတာတုန္း မင္းေျပာေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္တာေတြဆုိ "
"ခင္ဗ်ား ကြၽန္ေတာ့္ကုိ သိကၡာမခ်ပါနဲ႔ အခုခင္ဗ်ားနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔က အလုပ္႐ွင္နဲ႔ အလုပ္သမား ဆက္ဆံေရးဘဲ႐ွိေတာ့တာ သတိရပါ "
ငုိခ်င္ေနသည့္ စိတ္ကုိထိန္းထားရင္း ရင္ထဲကမပါေသာ စကားမ်ားကုိ Baekhyun ေျပာလုိက္မိသည္။ သူရဲ႕ဘဝထဲမွာ ပါဝင္ခဲ့တယ့္ အတိတ္ေတြကုိ ေမ့ေပ်ာက္ၿပီး ေကာင္းေကာင္းႀကီး ဘဝကုိေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ ျဖတ္သန္းႏုိင္ေစလုိသည္မွာ Baekhyun ၏ အတၱ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူ႔ကုိစိတ္နာေစလုိေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ သာ ဤသုိ႔ေျပာဆုိေနျခင္း။
"အဟား Baekhyun မင္းေတာ္ေတာ္ ေျပာင္းလဲသြားတာဘဲ "
"ဟုတ္တယ္ ကြၽန္ေတာ္ အားလုံးေျပာင္းလဲသြားၿပီ အရင္တုန္းက ကြၽန္ေတာ့္ ပုံစံေတြေရာ ခင္ဗ်ားကုိ ခ်စ္ခဲ႔တဲ့ အခ်စ္ေတြအကုန္လုံးေရာဘဲ"
"မင္းကုိယ့္ကုိ အေၾကာင္းျပခ်က္ေလးဘဲေပးပါ ဘာေၾကာင့္ကုိယ့္ကုိ ထားခဲ့ရတာလဲ ဆုိတာ အခုေတာ့ ဘာမွမသိတဲ့ ကုိယ္ကအ႐ူးျကီးလုိဘဲ"
"ခင္ဗ်ားသိလဲ ဘာမွထူးသြားမွာ မဟုတ္တဲ့အတြက္ ကြၽန္ေတာ္မေျပာျပႏုိင္ဘူး ကြၽန္ေတာ့္ကုိ မေႏွာင့္ယွက္ပါနဲ႔ေတာ့ ဒီလုိဆုိရင္ ကြၽန္ေတာ္ ေနာက္တစ္ေခါက္ အေဝးကုိ ထြက္ေျပးသြားရလိမ့္မယ္ "
