Isa ang Merton Academy sa mga kilalang paaralan sa buong Pilipinas. Karamihan sa mga nag-aaral dito ay mga kabataang may talento pagdating sa akademiko at mga laro. Ngunit may isang klase sa loob ng Merton Academy ang tinitingala ng lahat ng estudya...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"TINGNAN mo ate Jamie! Nagpa-flash sa TV ang Merton Academy." Dali-dali akong tumakbo tungo sa sala at tumutok din sa TV. Ang Merton Academy ang isa sa mga prominenteng paaralan sa Pilipinas. Hindi pera ang nagiging batayan para makapasok sa paaralang ito... kung hindi talino.
Ipinapakita sa TV ang mga estudyante ng Merton Academy na nag-e-excel sa iba't ibang sports at maging ang mga awards at trophy na nakuha ng paaralan. Kapag sa Merton Academy nakapasok ang isang estudyante. 90% ang rate na makakakuha ka agad ng magandang trabaho na mayroong magandang sweldo.
Aminado akong hindi ako ganoon katalino, pero gagawin ko ang lahat para makapasok sa paaralang ito. Magaganap ang entrance exam sa susunod na linggo kung kaya't puspusang pagre-review ang ginagawa ko.
"Maaapak ko rin ang paa ko sa dream school ko na 'yan, soon!" sabi ko ng punong-puno ng determinasyon. Nai-imagine ko na nga ang sarili ko na suot ang uniporme ng paaralan, at sigurado ako na babagay sa akin iyon.
"Ayon lang, mataas din mangarap. Muntik ka nang bumagsak nung Grade 12 ka ate, naawa lang ang mga professor sa 'yo kasi ga-graduate ka." Pag-e-epal ng kapatid kong si Jason, he's 14 years old at mas bata lang sa akin ng apat na taon.
Nawala ang ngiti sa aking labi at bumaling ang tingin ko sa kanya. "Alam mo, epal ka. Akala mo kung sinong matalino, palakol din ang grades mo sa math."
"Atleast ako, alam kong bobo ako. Ikaw, bobo na nga, nangangarap ka pang makapasok sa school na matatalino. Gising din uuuy!" sabi niya sa akin.
Huminga ako ng malalim. "Mamaaa! Si Jason nga nang-aasar na naman, batukan mo nga 'tong hinayupak na 'to, pitong beses sunod-sunod." Sa aming magkapatid, ako ang panganay pero ako parati ang inis talo. Malakas mang-asar itong kapatid ko, palibhasa lalaki. Lahat ng kagaguhan ay nakadikit sa katawan.
"Hoy kayong dalawa! Nag-aaway na naman kayo, isa pang marinig ko kayong magsigawan, lalayas kayong dalawa." Sermon ni mama. "Ikaw, Jamie, akala ko ba gusto mong makapasok diyan? Ba't 'di ka mag-review?"
Sumimalmal ako at nagmartsa na pabalik sa kwarto. Ibinuklat ko ulit yung Calculus book ko. "Makikita mo Jason, kapag ako nakapasok dito, isasampal ko sa 'yo 'tong calculus book at itutusok ko sa 'yo 'tong faber castel na ballpen. Makikita mo."
Habang nag-aaral ako ay hindi ko maiwasang mapatingin sa mga fairies na poster sa kwarto ko. Bata pa lang ako ay malaki na ang attachment ko sa mga Fantasies, siguro nga ay lumaki ako na naniniwala na nag-e-exist ang mga taong may powers, o kaya naman mga dragons or other mythical creatures. Dati ay nauubos ang oras ko sa panunuod ng mga videos na totoong nag-e-exist ang mga mermaid, ang mga taong may kapangyarihan daw, at mga fantasy movies.
Mahilig pa rin naman ako sa fantasies... hindi na nga lang ako naniniwala rito. Ginagawa na lang nilang makulay ang mga bagay-bagay na naiisip ko. Gaya na rin ng word na 'Fantasy,' hindi 'to nag-e-exist, gawa-gawa lang 'to ng mga taong malilikot ang imahinasyon.
