Hanımdan Ağa(Tamamlandı)

Hanımdan Ağa-2

👉Ali Baran-Ben sana yandım(Harika bir yorum dinleyin derim)

👉Umarım severek okursunuz....Oy ve yorumlariniz benim için kıymetli.

👉Bu arada bana kitap kapağı konusunda yardımcı olabilirseniz sevinirim.

👉Şarkı veya bölüm tavsiyesine açığım.Şimdiden teşekkürler❤

....... DÜŞERSEN ILK DARBE DÜŞMANINDAN DEĞİL,DOST SANDIKLARINDAN GELİR....(Kamile Özarslan)

"Hanım ağam" dedi çekinerek

"Gel Rozerin(Mardin ağasının kız kardeşi)geç otur."dedim.

Bana hayran hayran bakıp
"Sizin gibi güçlü olmak isterdim.)dedi.

Buruk ve silik bir tebessümle kafamı ruhaya çevirdim.Belki hikayemi dinlemek onu biraz olsun güçlendirir cesaret verirdi.Acı güçlü yapardı insanı saf acı.Benimde kaynağım yüreğimi kor gibi yakan acıydı.

Zordu kadın olmak.Bütün yükü omuzlara almak.Benim içinde zor olmuştu ama annesi gözleri önünde töre yüzünden ölen bir çocuk olarak dimdik durmuştum.Annemi,melegimi beş sene önce vermistim kara toprağa.Onun yanında ağabeyim ve kavuşamadığı sevdiğini de vermiştik toprağa.Işte ben o gün yemin etmiştim bu topraklarda töre adı altında can alınmaması için elimden geleni yapacağıma.Gözlerim yine  Elruha manzarasina takılıp kalırken o gun düştü yine gözlerimin önüne,içimdeki acıyı unutmamami sağlamak istercesine yüreğimi daglayarak.

****

"Ana ağabeyim yok."
Kurulan kahvaltı sofrasına çağırmak için çıkmıştım odasına.Kapıyı tiklatsamda ses gelmemişti.Oysa ağabeyim hemen kalkar
"geliyorum güzelim"derdi.Merakla ve birazda korkarak girdim odaya.

"Ağabey" diye seslendim ama odada yatakta boştu.Odada bulunan banyonun kapısına yöneldim bu sefer.

"Ağabey"diye seslenerek kapıyı tikladim ama ses yoktu yine.Yavaşça kapıyı aralayıp baktım.Burda da yoktu.Ama benim ağabeyim kahvaltı yapmadan gitmezdi şirkete çalışmaya.Hiç yapmazdı kalbim korkuyla çarpmaya baslasada saçma sapan düşünceleri kafamdan kovup sakin olmaya çalıştım. Anama seslendim en son çare
"ağabeyim yok"diye oda bakınmisti ama yoktu.Yemek yediğimiz yerde de oturmak için kullandığımız odada da.Yoktu hiç bir yerde. O an hiçte hoş olmayan kulak tırmalayan bir gürültüyle kapıya birileri vurmaya başladı.Sese Baran agabeyimle babam çıkmıştı odalarından.Ikisi koşarak kapıya gelmişlerdi.Kara haber tez duyulur derlerdi de inanmazdım o zamana kadar.Yüreğimde ki sıkıntı gittikçe kendini belli etmişti.Gelen komşumuz Ahmed agabeydi.Nefes nefese "ağam"dedi

"Agir"dedi tıkanan nefeslerinin arasında
"Agirle zilani vurmuşlar ağam"dedi.

O an yer altımdan kayar gibi sallandı.Duvara son anda tutunmustum.Bogazima düğüm olan şeyle kala kalmıştım.Anam ağıt yakarak yere oturmuş bağırarak ağlıyordu.Baran Ağabeyim ve babam koşarak evden çıktılar ama agabeyim ve sevdalı olduğu kızı oracıkta el ele can vermişler.Babam ve ağabeyim cenaze arabasıyla omuzları düşük gözleri yaşlı geldiler eve.Haberi alan anam oracıkta kalp krizi geçirdi.Aglamaktan harap olmuş halde alelacele hastaneye gittik.Ama anam zaten çoktan can vermiş.Sonrası kabustu benim için,ertesi gün hem ağabeyimle sevdiğini hem de anami kara toprağa verdik.Herkes çöktü.Baran ağabeyim daha bize haber vermeden öldüren,agalar toplanmadan kendi kendine karar veren Zilan(Agir ağabeyimin sevdiği)ın ağabeyinin kafasına sıkmış aileler arası kan davasını başlatmıştı.Daha sonra Istanbula gitti ordaki şirketin başına geçti.

Babam herşeyden elini eteğini çekti."Karımı oğlumu kara toprağa vermeye engel olamadığım ağalığı istemem"deyip sukuta büründü o günden sonra.

Ben ve acim baş başa kaldık.O günden sonra kendime dedim ya düşüp herkesi kendine güldüreceksin ya da bir gecede yıkılan ailem gibi aileler yıkılmasın diye mücadele edeceksin dedim.Ve mücadele ettim.Zordu inanki cok zor oldu Rozerin ama vazgeçmedim.Hanımdan ağa mi olur dediler?Kadınsın sus dediler ama direndim.Önüme gelene yardım ettim.Kiminin kızını kiminin oğlunu aldim namlunun ucundan,canim pahasina da olsa.Başta istemeyen amcam bile zamanla ses etmedi agalima.Simdiyse elruhada herşey bir lafima bakar.Çok kez pes etmek istedim.Ama anam geldi ağabeyim geldi kavuşmadan toprağa giren sevdalilar geldi aklıma.Tekrar kalktım agaya.Kimsenin canı yanmasın diye uğraşırken çok kez pes ettim ama hemen kalktım geri.Çünkü düşersen ilk tekme düşmanından değil dost sandıklarindan gelir." Derin bir nefes alip elruhadaki bakislarimi Rozerine çevirdim.

"vazgeçme"deyip omzuna hafifçe vurup onu düşünmesi için yalnız bıraktım.Mutfağa gidip yemeklere bir göz atsam iyi olurdu.Ordan şu ağa bozuntusuyla konuşmak için Mardine gidecektim.Hazırlık yapmaları için çalışanlara haber verdim.Yine bir yola çıkmistim Rabbim yardımcımiz olsun....

Ve bölüm sonu Berfinin karakteri yazarken beni bile hayran bıraktı.Sizler ne düşünüyorsunuz? Yoruma bekliyorum. En güzele emanet olun...♥