Hanımdan Ağa(Tamamlandı)

Alternatif Final

Uzun bir aradan sonra tekrar merhaba hanımdan ağa ailesi...
Bu bölüm üzülen okuyucularım için...Umarım beğenirsiniz.Keyifli okumalar...🌸🌿

*****

Sevgi karanlığı aydınlığa çevirir...🌸

"Hayırrr!!!!!!Hayır olamaz!Berfin gitmeeee..."diye bağıran azadla berfin uykusundan sıçramıştı.

İlk ne olduğunu uyku sersemi anlamasa da bir süre sonra azadin uykusunda sayıkladıgini fark etti.

"Azad azad ben burdayım sakin ol!Azad kendine gel ben yanındayım '

Berfin azadi tam göremediği için hemen koşup ışığı açıp,yanına geri dönmüştü.

Gözlerini açan adama şaşkın şaşkın baktı.Karanlıkta fark edememişti galiba.Azadin gözleri kan çanağına dönmüştü.

Azad sen iyi misin demeye kalmadan kendine sımsıkı sarılan adamla şaşkınlığı iki katına çıkmıştı .

Gitmedin.Gitmedin dimi"deyip biraz geri çekildi.Gercek olduğuna inanamıyormuşcasina bakıyordu berfine.

Kan çanağına dönmüş ışığı sönmüş gözleri berfinle yeniden hayat bulmuştu.

Berfinin yüzünü iki eliyle sarıp,alnını berfinin alnına yasladi.

Nefesleri anca düzene girmişti. Çok şükür rüyaydı gördükleri. Sevdiği kadın yanındaydı. Rüyası bile yüreğine indirmeye yetmişti.

"Beni bırakma olur mu canemin?Olur mu güzelim?
deyip durakladı.
Gözünden ardı ardına düşen yaşları gören berfin tam konuşacaktı ki azad tekrar konuşmaya başladı.

"Ben her şeyi senle yaşadım berfin.Acıyı da sevinci de...Ben sensiz olamam güzelim.Sevmek neymiş senle öğrendim.Gitme olur mu?Benden hiç gitme."deyip tekrar sarıldı. Rüyanın etkisini uzun bir süre atamayacaktı.Öyle gerçekçi görmüştü ki hatırlamak bile istemiyordu. Rüyada olsa sevdiği kadın toprak altına girmişti.

****

Yüzüne ardı ardına konan öpücüklere uyanmıştı azad.

Gülerek açtı gözlerini güne.

Başında dikilmiş olan kızı oğlu ve güzeller güzeli karısı öylece ona bakıyorlardı.Insan daha ne isterdi ki.

Şu manzarayı yaşayacağını hayal dahi edemezdi azad.Gerçi berfinden önce hayal kuran, bunlar için çabalayan bir adam değildi.Sadece hayatın kendine biçtiği görevi yerine getiren bir robot misaliydi. Insanı insan yapan ve yaşama tutunduran yegane şey sevmekti.Kıyamadan,masumca çıkarsızca sevmekti...

Yatakta zıplamaya başlayan aselle düşünceleri yarıda kesilmişti.

"Hadi babaaaa kalk artık. Karnım açıktı benim."diyen minik bücürüğe baktı.

Öyle mi küçük hanim bie kere öperseniz belki kalkarım."

"Tamam o zaman ama kalk tamam mi baba.Hemm..."diyerek gözlerini kocaman kocaman açan aselle yüzündeki gülümseme genişlemişti.

Hem ne?"

Söylesene kızım"diyen ikizine sinirle döndü asel

"Sen dursana bir"deyip tekrar babasına döndü.
"Beni lunaparka götürecektin ya babacım unutmadin dimi?"diyerek masum masum bakışlar atmaya başlamıştı.

Senin derdin belli oldu asel hanim.Bende diyorum bu kıza noldu?Asel ilk defa acıktım diyor."diye söylene söylene mutfağa giden berfinle azad kocaman bir kahkaha koparıp yattığı yerden kalktı..