Hanımdan Ağa(Tamamlandı)

Hanımdan Ağa-57

Selam canlarim😊
Iyi okumalar❤
Allaha emanetsiniz🌼🍃

***

Rojda bir gelir misin?"diye seslendi berfin.

Herkes gitmişti.Konakta kalanlarsa bir bir odalarına çekiliyordu artık.

Buyur berfin"dedi rojda genişçe gülümseyerek.

Gel şöyle senle biraz sohbet edelim.Hala olacaksın heyecanlı misin?"dedi tebessümle.

Rojda yavaş adımlarla berfinin yanına çöktü.
Yüzünde sahici bir gülümsemeyle bir elini Berfinin karnına koydu.
"Çok mutluyum berfin.Hayatımda ilk defa bu kadar mutluyum.Bunun bozulmasından korkuyorum."

Berfin rojdanin elini destek amaçlı sıkmıştı.
"Herşey gerçek korkma.Ve şunu asla unutma hayatını senden baska kimse ne cennete çevire bilir ne de cehenneme.Kötü yoldaysan unutmaki direksiyondaki sensin.Bunu aklından çıkarma olur mu?"Soru cümlesinden çok birşeyleri unutmamasını sağlamak istemişti.

Rojda hadi canim gel gidiyoruz"diye seslenen mustafayla ayağa kalkti hızla.Elini kalbine götürmüştü.

Her canim değişinde yüreğim yerinden çıkmaya meyl ediyor"demiş berfinin gülümseyerek bakmasiyla biraz utanmisti.

Berfinin kalkmaya çalıştığını görüp gerisin geri oturmasını sağladı.
"Kalkma lütfen.Yeğenlerime iyi bak.Görüşürüz"demiş hızla merdivenlere koşmuştu.

Şimdi siz merak ediyorsunuz ne oldu diye?
Azad koca yüreğini yine ortaya sermisti....
Olan biten bundan ibaretti.

Aslında rojdayi hiç evlendirmemisti.Sadece biraz kendisine gelmesini sağlamak için agayla anlaşmıştı.

Anlaşma şuydu.Rojda o eve kuma diye gittiğini sanacakti.Herkes ona kumaymis gibi davranacakti.Amaç aklının başına gelmesini sağlamaktı.Ve azad zeki bir adamdi.Dediği gibi olmuş iki ay sonra rojda ağlayarak af dinlemişti.Hem azaddan hem benden.
Onun rol yaptığını düşünmüştüm başlarda.Ama gerçekten eski rojda gitmiş yerine yüreği güzel bir kadın gelmişti.Benden çok koşturuyordu bebeklerin hazırlığı için.

Hayat garipti.Hemde fazlasıyla önceden düşmanı olan kadın şimdi dostuydu.Olayın üzerinden 10 ay geçmişti.Ilk başlarda rojda konakta bizimle kalıyordu taki azadin sorduğu soruya kadar.

Azad mustafanin rojdayi sevdigini biliyordu.Herşeyi gizlice planlamış son ana kadar berfine bile soylememisti.Rojdanin gerçekten eski halinden eser kalmadığını anlayınca mustafayla evlenmeyi isteyip istemediğini sordu.Konağı geldiği günden beri gözleri sürekli mustafayi arayan rojda hemen kabul etmisti.Birşeyi fark etmişti rojda, azada hissettiğini sandığı duygular saplantidan başka birşey değildi.Onun aklına azadi rojba hanım sokmuştu.Küçükten söylediği sözlerle aklını celmisti.Rojdada aklıyla kalbini bir sanıp hareket etmiş yanilmisti.Ama azadin merhameti sayesinde onu gerçekten seven ve değer veren bir adama eş olmuştu.

Berfini daldığı düşüncelerden çıkmasını sağlayan beline sarılmaya çalışan kollardı.Sarılmaya çalışıyordu çünkü tam anlamıyla sarılması pekte mümkün değildi.Çünkü berfinin karnı yarım dünya kadar vardı.Yani olması gerekenden daha büyüktü.Eee ikiz taşımak zordu.

"Ne düşünüyorsun böyle?"dedi yanağını berfinin  yanağına getirip hafif ona dönerek.

Berfin azadin kollarindan kurtulup ona doğru döndü.
Bir elini azadin yüzüne götürüp yavaşça okşadı.
Kirli diye tabir edilecek olan sakalları hafiften ellerini gidiklamisti.
Gözlerini yüzünden azadin gözlerine çıkardı berfin.
"Senin ne kadar mükemmel bir adam olduğunu düşünüyordum."
dedi kocaman gülümseyip devam etti.
"Senin yüreğindeki merhamet dışardan görenleri sasirtir.Senin öyle güzel bir yüreğin var ki seni sırtından vuran birini bile ayağa kaldırdın.Rojdanin yüreğindeki iyiliği ortaya çıkarmayı başardın.Onun kötülük içinde yok olmasına izin vermedin.Sen sen nasıl güzel bir adamsın böyle.Hangi duamin kabulüsün.Hangi yakarisimin cevabisin..."

******

Papatya"diye seslendi baran uyanmış olduğunu belli etmek adına.Yanından her seferinde kaçan kadına dikti kömür karası gözlerini.

Güzel bir kızdı papatya.Hem yüzü hem yüreği.Öyle ki yüreği yangın yeri olan baranin kül olan yüreğini,kullerinden bir araya getirmisti.Tıpkı anka gibi.Baran yanıp kül olmuş sonra papatya sayesinde kullerinden doğmuştu.

İlk başlarda çok zordu.İki yabancı gibi dolaniyorlardi ortaklıkla.Birbirine yaklaşmaya korkan iki yaralı kalpti onlar.

Ama birgün baranin eve  gelmemesiyle papatya endişeden uyuyamamis sabaha kadar aramış en sonunda uykuya yenik düşüp baranin odasinda bulunan dışarıyı gören sedirde uyuya kalmıştı.Bunu sabah gelen baran fark edince kabul etmesede ikisi de o gun kabullenmisti birbirlerine çekildiklerini.

Ve artık biribirine kördüğüm aşık çiftten başka birşey değildiler.

Bir eliyle karısını kıstırıp hafif üstüne eğildi.

"Her sabah kocanı yatakta bırakıp kaçmak ayıp değil mi papatya hanım?"demişti

Kocasının kömür karası gözleri kendine öyle güzel bakıyordu ki birgün kalpten gitmezse iyiydi.Yüzüne çarpan nefesle kalbi tekledi.Durmazdi değil mi?

"Ş-şey"deyip sustu.Ne diyeceğini bilememisti.Utanıyordu hala.Eee bunda baranin payida büyüktü.Her seferinde bel altı sözlerle yerin dibine sokuyordu.

Baran karisinin kekelemesiyle gür bir kahkaha attı.Onu utandirmak fazlasıyla hoşuna gidiyordu....

Ve bölüm sonu.❤