Hanımdan Ağa(Tamamlandı)

Hanımdan Ağa-29

Bu ortamı bozan
"Çek lan ellerini"diye bağıran sesti.

Fırat berfini izliyordu arabanın içinde.Konaktan koşar adım çıkması dikkatini çekmişti ve peşine takılmaya karar vermişti.Nereye gidiyordu gecenin bir saatinde tek başına hemde gülerek.

Iki saattir berfin ve azadi izliyordu.Berfinin anlattıklarını o da dinlemişti.Bildiği şeylerdi ama berfinden duymak yıkmışti firati.Kendine bir küfür savurdu.Çok canını yakmisti berfinin.Azada yalvarirca konuşması sinirlerini ziplatmisti.Azadin berfini opmesiyse iyice  koruklemisti öfkesi.Tamam zamanında yapmıştı bir serefsizlik ama berfini kimseye bırakmaya niyeti yoktu.

Olduğu yerden bağırmışti.
Azadin kendine bakan öfkeli gözleri hiç umrunda değildi.Gözlerini berfine dikmiş öylece bakıyordu.

Azad öfkeyle berfinin önüne geçmişti.Bu adamın arsizca gözlerini berfine dikmesi sinirini bozuyordu.

"Buna kim olarak karar veriyorsun"dedi dişlerinin arasından tislayarak.Azadin yanında berfin olmasaydı bir aslan edasıyla firatin üzerine atlayıp parcalayabilirdi.

"Sevdiği"dedi fırat yüzsüzce.Güzellikle alamazsa zorla alacaktı berfini.Başka seçenek yoktu!

Azad çok komik birşey duymuş gibi kahkaha atarak gulmeye basladi.

Berfin gerilen ortamda ne yapacağını düşünüyordu.Azadin gülüşü hiç hayra alamet değildi.

"Sevdiği mi?"dedi alayvari bir tavirla.

"Sen misin ulan sevdiği it!"diye bağırdı öfkeyle.

"Elimde kalirsin lan it ötede havla yemin olsun gözümü kırpmadan alırım canını."

"Azad kendini kandırma berfin hâlâ beni seviyor tabi bende onu."dedi sonunda salak bir siritmayla azada bakarken

"Sevdiğini enkaz da bırakmışsin, nefessiz bırakmışsin can cekisirken ardına bakmadan s..olup gitmissin şimdi karşısına geçmiş seviyorum mu diyorsun ulan!Bu mu sevgi?Ben bakmaya kiyamiyorum,dokunmaya korkuyorum incitirse diye.Sen ona neler yaşatmışsin.Sevdiğinin elinden zamanında tutsaydın, adam olup da.G*t korkusuna kacmasaydin.Halâ seviyorum diyebilmen çok gülünç.Senin sevda sandığın şey öyle bir şey değil koçum"dedi.Gözleri sinirden kat be kat koyulurken.

"Azad aradan çekil derim berfini sana birakmaya niyetim yok."dedi hiddetle

"Git burdan fırat"dedi berfin dayanamayarak.Azadin konuşması yüreğine işlemişti.

"Asıl sen git fırat yoksa canın yanar.Berfin benim sözlüm ve senin böyle konusman benim damarima basmaktan başka bir işe yaramıyor."

Fırat kahkaha attı.
"Siz "dedi ve tekrar gulmeye basladi.Normal bir gülüş değildi mutluluktan hiç değildi.

"Peki bundan babanla ağabeyinin haberi var mi berfin?"dedi tehditvari bir bakışla.Ne demek söz ulan!

Berfin sessiz kalırken azad hemen cevabı yapıştırdı.
"Var koçum sen dert etme" dedi dudağının bir tarafı yukarı doğru kivrilirken.

"N-ne demek var?"dedi şaşkın şaşkın.Aslında tek şaşkın olan fırat değildi berfinde şaşkın şaşkın bakıyordu ne demek haberleri vardı.Berfin daha soylememisti ki

"Evlilik teklifi etmeden önce babasından ve ağabeyinden onay aldım.Gittim anlattım adam gibi.Ayrıca haberleri olmasa bile."dedi eline kalbine getirip
"Önce kalplerimiz verdi sözü elimizdekiler sadece simgesi."dedi adeta son golü atarak

Ilk başta biraz baran sinirlenmişti ama Azadin karşısında hâlâ dimdik durup seviyorum demesiyle ikna olmuştu.

"Berfinnnnn!
Sana süre verdim dedim, yüzüğü at dedim yoksa canını yakarım dedim hâlâ ne b*k etmeye bu adamın yanındasin."Sinirlenmisti sevdiği kadın başka bir adamın ardından ona bakıyordu.Hemde nefretle.
Gözlerindeki saf nefretle bakıyordu.Hafifçe yutkundu fırat.Birde ailesi de biliyordu içinde kaynayan öfkeyle bağırdı

"Gidiyorum berfin ama sanmaki seni bu adama bırakırım.
SENI BENDEN BAŞKASINA YAR ETMEM"diye gurleyip arkasını döndü.Arkasını dönüp giderken sol gözünden bir damla yaş yavaşça yanagina inmeye başlamıştı.Fırati ağlatan ilk kadındı berfin.

Giden firatin ardından derin bir soluk verip eliyle alnını ovdu azad.Bu adam tam ruh hastasiydi belli.Azad önlem almalıydı biran önce bu adam rahat duracak gibi değildi.

Arkasında kalan berfinin omuzlarından tutup yüzüne baktı ne hissettiğini anlamak ister gibi.

"Iyi misin güzelim?"

"Iyiyim azad sen yanimdayken nasıl kötü olabilirim." dedi kocamanca gülümseyerek.

Azad berfinin ellerini avcuna aldı."Üşümüssün hadi seni eve bırakayım."

"Ondan önce şu olayı anlat azad
Ağabeyim ve babam gerçekten biliyor mu?"

"Biliyor güzelim biliyorum sen söylemek isterdin ama bende bir ağabeyim onların arkasından iş çeviriyormış gibi olsun istemedim.Geçtim karşılarına anlattım baran biraz kizsada sonunda ikna oldu babansa gülümseyerek baktı bana ardından omuzuma hafif vurup aileye hoş geldin evlat dedi ama senden gizlemelrini istedim.Zaten baranda aynı şeyi söyledi .Seni birde berfinden dinleyelim dedi."

"Ne yani biliyorlar ama bana birşey demediler mi?"dedi şok olarak.Ağabeyine ilk kendi söylemek isterdi ama Azadin yaptığı çok hoşuna gitmişti.Ne güzel bir adamdı böyle azad.

"Evet guzelim ağabeyin senin anlatmani bekliyor.Hadi gidelim hasta olacaksın"demişti azad berfinde basiyla onay verip azadin ardından gitti.

Azad arabaya biner binmez isiticiyi açtı.Berfinin hasta olmasını istemiyordu.

Sessiz geçen yolculuk olmuştu.Zaten uzak değildi hemen gelmişlerdi.Azad berfine sarılıp alnına bir buse kondurdu.

"Kendine dikkat et ceylan gözlüm"dedi gözlerine dikkatle bakarken.Birinin gözlerinde kaybolmak tabirini hep saçma bulmustu.Ama berfinin gözleri kalbinin kıyısıydı bakınca kayboluyordu.Ve bundan zerre pişman değildi.Bunun için rozerine teşekkür etmeliydi belkide.Onun sayesinde tanımıştı berfini.Hem kendi güzeldi hemde yüreği.Azada kalsa daha bir sürü şey soyleyebilirdi.Normalde az ve öz konuşurdu ama berfini anlatmaya kalkınca kelimeler yetmiyordu.Birini söylese diğeri eksik kalıyordu.

"Kalbim senin"dedi usulca.
Ardından sende kendine dikkat et azad"dedi.Uzanarak yanagina bir buse kondurup koşar adım konaga yürüdü.Aksi halde kalbi ağzından çıkacaktı.Elini kalbine koyup"sakin olsana ne öyle çıkmak ister gibi?"dedi

Azad da berfinden farklı değildi bir eli yanagina gitmişti.Yüzünde peydah olan gülümseme görülmeye değerdi.

Baran o sırada aşağı su içmek için inmişti.Kardeşini eli kalbinde kendi kendine kizarken görmek şaşırtmıştı.Alışkın değildi berfinin bu hallerine.

"Berfin"dedi

"Ayyy ağabey ne yapıyorsun orda?" dedi.Yok kalbi bugün ya sevinçten yada korkudan duracakti.

"Gel bakalım hanım ağam senle biraz konuşalım"dedi gülümseyerek.Kardeşiyle bunun lafını hiç etmemişlerdi.Bunda yaşadıkları bolgeninde etkisi vardı.

"Peki ağabey"dedi berfin zar zor.Ağabeyinin ne konuşacağını anlamıştı.Ama çok çekiniyordu.Böyle birşeyi konuşmayı bırak lafı bile olmamıştı bugüne kadar.Nasıl söylerdi bilmiyordu ama bildiği iyi birşey vardı azadi çok seviyordu.

Bir günde iki bölüm hani alkış😂

Yoruma canlar❤