Koruyucu Melekler¹ || Min Yoongi

36. Bölüm

Bundan sonra oy ve yorum sınırı koymayı düşünüyorum. Çünkü okunma sayısına göre oy ve yorum çok az.
Merak etmeyin az bir sınır olucak.

Vote sınırı:10

Sınır geçtiğinde bölüm gelecektir.

İyi okumalar❤❤

Elimdeki son kıyafetleride valizimin içine koyup fermuarını çektim. Hazırdım.

Onların yanından ayrıldıktan sonra direk eve gelmiş ve valizlerimizi hazırlamıştık.

Babam
"Hadi kızlar!!"

Babamın aşağıdan seslenişini duyduğumda valizimin kolunu tutup, sırt çantamı tek omzuma astım. Ardından odama son kez bir göz gezdirip dışarı çıktım ve aşağı inmeye başladım.

Sonunda aşağı indiğimde benimle beraber Yaren ve Aslı'da inmişti.

Babam
"Hadi çıkalım."

Hepimiz onaylayıp evden çıktık. Ardından babamın getirdiği büyük arabanın bagajına valizlerimizi koyduk.

Yaren
"Açelya sen öne geç kanka."

Yaren'i onaylayıp ön koltuğa babamın yanına geçtim.

Babam
"Hazır mısınız kızlar?"

Kızlar
"Evet."

Babam cevabını aldıktan sonra arabayı çalıştırıp havaalanına sürmeye başladı.

~~~~~~~~~~~~~~~

Sonunda havaalanına geldiğimiz de valizlerimizi alıp içeri geçtik.
Babam zaten biletleri aldığından direk uçağa geçmiştik.

Yolculuk başlasın o zaman.

11 Saat Sonra/Türkiye

Sonunda uçak yolculuğumuz bittiğinde havaalanından çıktık ve babalarımızın arabasına bindik. Burda dağılıyorduk. Çünkü hepimizde ailelerimizle kalıyorduk.
Evimi ciddi anlamda özlemiştim. Özellikle annemi çok özlemiştim. Ah canım annem benim.

Babam
"Eve gittiğimiz de kesinlikle keşke gelmeseydim diyeceksin."

Ben
"Bütün sülalenin evde olduğunu söyleme bana."

Babam
"Bunca zaman Kore'de kalmanın zararları."

Babamın gülerek söylediği şeye bende gülmüştüm. Haklıydı.
Ah herneyse ailemi özledim ben.

~~~~~~~~~~~~~~

Arabadan inip valizimi aldım ve karşımdaki o çok özlediğim eve baktım.

Babam yanıma gelip valizimi aldığında bakışlarım ona döndü. Bana gülümseyip kolunu omzuma attı.
Bende güldüğümde beraber eve doğru yürümeye başladık.