Devil's Bride: Volume 1 • 2

Chapter 30

LIGHTS OUT

Aria's POV

"So, you've made it." An unfamiliar voice echoes behind my back. We looked at her and she's already staring. I smiled at her and she smirked back. Tinignan ko siya mula ulo hanggang paa. Well, maganda naman ang suot niya. Bagay sa kanya, masyadong makapal ang tela. Parang mukha niya. Saktong sakto sa balat niya para matago ang mabaho niyang ugali.

"Uh, yeah." Just a plain answer from Luke.

"Come. I have something to show you." She smiled sweetly. Napatingin ako sa kamay niyang agad na lumingkis sa braso ni Luke. I rolled my eyes.

"Uh, cobra." I hissed.

"What did you say?!" Mataray na tanong niya. Bakas sa mukha niya ang pagkainis.

"Hmm?" I hummed and smirked. She looks so pissed. Ha! Serves you right.

"Sorry. I can't leave her here." Dahan dahang inalis ni Luke ang braso ni Clara na nakalingkis sa kanya. Kitang kita sa mukha niya ang pagka dismaya, inis, at galit.

Oops, so sad. I chuckled.

"No, it's fine. This night will be long, be careful." She emphasized the last two word while staring at me before she left. Was that a threat?

"Hayaan mo na sya. Wag mo nalang pansinin." He squized my hand and I smiled at him.  Natigilan ako ng may biglang kumalabit sa akin mula sa likuran. I looked back and I saw her.

Wait, who is this?

"Sabi ko na nga ba ikaw 'yan!" She shouted sabay tanggal ng mask.

Klyne? She smiled at me. She's wearing a silver dress that perfectly matches her short black hair.

"Nakita kita kanina,'yung pag rampa mo sa red carpet. Grabe 'yang gown mo ha! Sumosobra na 'yan." She said, natawa naman ako sa kanya. She's so energetic.

"By the way. This is Luke, and Luke this is Klyne." Pag iintroduce ko. Luke offered his hand to her, nahihiyang nakipag kamay naman si Klyne sa kanya.

"Oh! You were that guy!" Gulat na sabi niya. Maski ako napatingin sa kanya. Muntik ko ng makalimutan, nandon nga pala siya kanina sa classroom ng biglang in-abduct ng alien slash devil itong si Luke.

"Wait, where's your masks? Malapit na mag umpisa 'yung program." She said. Inabot sa akin ni Luke 'yung mask ko pagkatapos sinuot ko na rin ito. Humanap na din kami ng table namin.

Minutes passed at hindi pa rin nagsisimula ang program. Nainip ako at napagpasyahan kong magpahangin muna sa balcony. Para makalanghap ng sariwang hangin. I sighed. Tumingala ako at pinagmasdan ang buwan. I still can't believe na totoo ang mga nangyayaring 'to. It really seems impossible. I looked back to see him. Nakatingin lang siya sa kawalan habang umiinom ng tubig. Napaka unrealistic. Lahat ng 'to. Lahat ng mga nangyari. Lahat ng mga pinagdaanan namin. Parang kahapon lang ng maganap ang lahat...

"Aria." Isang malamig na boses ang nagbanggit ng pangalan ko. Boses ng isang babae, napalingon ako sa paligid pero ako lang ang tao sa balcony. Hindi ko alam pero unti-unti nalang ako nakaramdam ng pagkahilo kasunod ng pagkirot ng aking sintido. Napahawak ako sa aking sintido na parang tumitibok. Bakit ganito? Hindi ko alam pero parang may kulang sa akin. May isang bagay ako na hindi maalala. Pero ano?

Natigilan ako ng may humawak sa aking balikat. Mula sa dilim naaninag ko ang kanyang mukha. He looks worried.

"Are you okay? May masakit ba sayo?" Nag aalalang tanong niya at dahan dahan akong tinayo. Umiling ako nilang tugon. "Sabihin mo lang kung may masakit sayo ah, para maiuwi na kita." He said.

"Okay lang ako." Sagot ko, nag aalinlangan syang tumingin sa akin.

"Are you sure?" He said and I nodded.

"Tara na sa loob?" Aya ko at mas naunang naglakad sa kanya.

Sakto naman pagpasok namin mag uumpisa na ang program. Pinatayo kaming lahat para i-welcome ang President ng school. Nag iwan lang ito ng konting mensahe. Ang tatay pala ni Clara ang Presidente ng University. Kasunod nito ang iba't ibang professors naman from different courses. At ang pang huli ang Student Council.

"Good evening, ladies and gentlemen. I am the Student Council President, Clara Lyle Robins. The only heir. This night will be long. Enjoy as if it your last time." She smiled devilishly.

Ramdam ko and talim ng tingin niya sa akin nang banggitin nya ang mga huling salitang 'yon. Sakto naman pagkatalikod niya sa stage ay biglang namatay ang mga ilaw. Naghiyawan ang mga tao sa loob. Hindi ko alam pero bigla ako nakaramdam ng takot.

Biglang pumasok sa utak ko ang panaginip na 'yon...

Darkness.

That's the first thing I remembered.

It was dark, it was cold, and I was scared. It seems like I won't be able to escape anymore. I mentally shook my head, trying to remember the events that happened before I even got here. But no matter how I tried, I was hopeless.

I might as well just stop restraining myself. After all, I deserved this.

All of it.

Nanlamig ako sa kinatatayuan ko at hindi ako makagalaw. Sinubukan kong mangapa sa dilim. Halos mabingi ako sa hiyawan ng ibang estudyante. Where...is he?

"Luke? Luke! Nasaan ka?" Sigaw ko mula sa dilim. Nagkakagulo na silang lahat. It was so dark and their screams are pissing me off. Pero hindi ako nagpatinag, mas lalo ko pang nilakasan ang boses ko.

"LUKE! Ah-" I shouted, bumagsak sa sahig ng may biglang tumulak sakin. Nagka stampede na dito sa loob ng ballroom. Rinig na rinig ko ang mga sigaw nila.

The same screams, same scenarios, same tragedy. Biglang nagflashback sa utak ko ang pangyayaring ayaw ko na ulit maalala. I covered both of my ears and keep my eyes shut. It was the same as that day! Kahit na nakapikit ako, I still can see their bloods, their faces, and their deaths...

"Tulungan mo ako, Luke!" Sigaw ko.

"ARIA!!!" I heard his voice out of nowhere. I tried to get up kahit sobrang dilim, kumapit ako sa lamesa para makatayo.

"Aria! Nasaan ka?!" Sigaw niyang muli. I can feel him, he's close! I tried to reach my arms para mahawakan ko siya.

"Luke, nandito ako!" I shouted and someone grabbed my left hand.

"Aria?" He asked, I grabbed both of his hands. I'm crying af. I want to see him. I really want to.

Mula sa dilim, may humila sa akin papalayo sa kanya at sabay na tinakpan ang aking ilong ng telang may nakakahilong amoy. Sa sobrang lakas, nabitawan ko ang mga kamay niya. I tried to utter a word pero dahan dahan akong nanghina.

"Aria!" The only word I heard bago ako mawalan ng malay, and everything went black.

Belle: Hellooooo