GEL SAR BENİ✔️ (Ara Verildi )

10.Bölüm

Ömer ne yapacağını bu işten ailesi zarar görmeden nasıl çıkacağını düşünmeye başladı.
Hayatında belkide ilk defa yarının ne getireceğini düşünmeden Leyla'ya elini uzatmıştı .
Şimdi ise kafasında oluşan ihtimaller ile nefesinin kesildiğini hissetti.
Arabadan inip ağaçların arasında bir taşın üzerine gidip oturdu.
Kendi kendine bir çare ararken Leyla sessizleşen adamın haline acıdı.
İçinden ona kızıyordu bir tarafı fakat baskın tarafı abisi için mutluydu ve en önemlisi kendileri içinde bir umutları olabilirdi.
Arabadan inip Ömer'in yanına doğru yürüdü . Adamın tam önünde durup yere çöktü.
"İstersen ger dönelim ,bakalım düşünmeden verdiğin kararın ve zararın ne kadarını telafi edebiliriz görelim ." Dedi.

"Beni bir gün sever misin Leyla ?"
Adam aynı soruyu cevabını alamayacak olsa da yeniden sordu.
"Ömer şu an ne sen ne de ben önemliyiz . Kardeşlerin ,Emre onlar mutsuz olabilirler ."

Adam saçlarını sıkıntı ile  karıştı. Kızın sözlerinde haklı olduğunu biliyordu fakat içinden bir ses hayatında ilk kez doğru bir şey yaptın diyordu.
"Leyla ,eğer seninle olmazsam ailem beni hiç affetmez . Onlar seni çok sevmişler neden bilmiyorum senin adın geçince yüzleri gülüyor. Ben annemle ,babamla küs olmak istemiyorum. Sen onların gelini olursan belki beni affeder gurur duyarlar "dedi.

Leyla adamın söyledikleri ile başını yere eğdi.
Ömer'in ona aşık
olmadığını ,sevmediğini elbette  biliyordu .
Yine de kalbi bu sözlerle incindi.
Sadece ailesi onu sevdiği için istiyordu başka bir nedeni yoktu.
Bu duruma içten içe bozulsada o da adamın kara kaşına kara gözüne meraklı değildi.
"Ömer ailen kızlarını kaybettiğinde beni gelinleri olarak gözlerinin göreceğini  mi sanıyorsun ? Hemde Efsun on beş yaşında senin fevri kararınla okulundan olursa! Dahası Şirin abimi ister mi ? Ağa kızı bir eli yağda bir eli balda büyümüş . Yoksulluğa alışır mı dayanabilir mi ? Ailen kızları acı çekerken seni beni görür mü hiç !"

Kızın haklı  sözleri ile Ömer ayağa kalktı.
Hala yerde oturan kıza elini uzattı.
"Hadi dönelim sen haklısın .Kendi hatamı affettirmek için kardeşlerimin üstüne basamam . Bu haksızlık olur ve ben yine kötülük etmiş olurum." Dedi.
Leyla adamın uzattığı eli çekinerek tutup ayağa kalktı.
Bir süre hiç konuşmadan birbirlerine baktılar.
Adam kızın elini bırakıp arabasına binince Leyla başını sağ sola sallayarak peşinden yürüdü.

Bu saatten sonra Emre ile olmayacağını bilen kız Ömer'in de vazgeçmesiyle eski hayatına döneceğini kabullendi.
İçindeki ses kendisini teselli etti. "Boşver bir kaç saat istenmek bile güzeldi " diye söylenerek son kez Ömer'e baktı.
Arabanın çalışması ile Leyla bakışlarını adamdan çekip yolu izlemeye başladı.
Sessiz çeken yolculuk sürecinde ne Ömer kıza dönüp bir daha baktı ne de Leyla başını adama çevirdi.

Çiftlik evine varmadan geri dönen Ömer kızın acıktığını düşünerek bir yerde durdu.
"Ben bir şeyler alayım sende tuvalet ihtiyacın falan varsa  hallet ." Deyip kızın gözlerinin içine bakmadan çekip gitti.
Leyla bu duruma sevinmesi gerekirken içten içe bozuluyordu.
Tuvalete girip işini halledince saçlarını yüzünü hafif su ile ıslattı .

"Bitti sakın olmayacak şeylerin hayalini kurma bir İbrahim vakası daha kaldıramam . O salak kalbine sahip çık bir günde hiç olmayacak bir  adama vereyim falan deme sakın !"
Kendi kendine sinirle söylenerek tuvaletten çıktı.
Siniri hala tepesindeyken köşeyi dönünce Ömer ile karşılaştı.
"Ben sana bunu aldım . "
"Ne gerek var ki !"
"Şimdi o kadar adamın içine gireceğiz belki aşiret falan karar için toplanır."
"Anlamadım elbise ile bunların ne alakası var ?"
"O kadar adamın içinde pijama ile oturacak değilsin her halde !"
Ömer kızın kucağına verdiği poşetle arabaya doğru giderken Leyla adamın arkasından uzun uzun baktı.