GEL SAR BENİ✔️ (Ara Verildi )

29.Bölüm

Cahit ağanın,yoğum bakımdan özel odaya alınışı ile bütün aile sonunda derin bir nefes alabildi.

Leyla , annesinin yanında oturup elini sıkı sıkı tutan Ömer'in ,nasıl dışarı çıktığını deli gibi merak ediyor fakat adama bu durumu sormaktan çekiniyordu.
Miran ve Devran ,iki gündür yanlarına gelmemiş fakat her fırsatta Ömer ile telefonda görüşüyorlardı.

Genç kız olayları neler olduğunu deli gibi  merak etti .Ömer'i üzmemek için sesini çıkarmayınca içindeki kurt aklını ruhunu yemeye başladı.

Adamın başında yeteri kadar bela varken soruları ile bunaltmak istemedi fakat bu durumu ne kadar süre devam ederdi bilinmez .
Kafasının içinde susmayan o ses Leyla'yı çürütürken uzun süre susamayacağını biliyordu.

Bir de aralarında konuşulmayan ,hala tam olarak sır kalan bir Gülnihal mevzusu   vardı ki genç kız düşündükçe başına ağrılar giriyordu.

Mutlu  olmak ve her şeyi geride bırakmak için bu  meseleyi de halletmeleri gerekiyordu.
Yoksa  aralarını açacak her gün  içini kemirerek büyüyen canavar  kocaman olup ikisini de yutacak ,karanlık her yanlarını saracaktı.

Leyla ,verdiği kararla omuzlarını biraz daha dikleştirdi.
  Ömer'e neler olduğunu ,her şeyi soracak ve artık çok mutlu olacaklardı.
Adamın kendisine bir bakışından bile  anlıyordu en güzel kaderi ,nasibiydi bu kara gözlü yiğit .
Olmaz artık dediği gün ,gülmez kaderim dediği an çıkmıştı karşısına Leyla ,sadece bir süre farketememişti.
Meğer kalbinin hep beklediği , aklının ucundan bile geçmeyen sevda Ömer Boran'mış.
Adam ile göz göze gelince utanarak bakışlarını aşağı eğdi.
Ömer ise yüzünde hayran bir gülümseme ile kıza uzun uzun baktı.
"Hadi bakma uzaktan git sevdiğinin yanına !"diyen Gülbahar hanım ile adam içten gülümsedi.

"Ben sevdiğimin yanına giderim de sen çok yoruldun be annem .Burada ben kalırım siz eve gidin artık biraz dinlenin ."
"Yok oğlum ben ayrılmam buradan,sen kızları al git .." dediğ an Ömer annesinin eline uzandı.
"Annem ,babam yarına kadar uyuyacak .Bu gece ben kalayım yarına dinlen ,gel sen kal ,olmaz mı ?"

Gülbahar hanım derin bir nefes alıp verdi.
"İyi madem sen nasıl diyorsan öyle olsun.Biz kızlarla gidelim .Çocuklarla sana yemek yollarız aç aç oturma . Hadi kızlar ,Aslı ,Şirin ,Efsun burada uyunmaz kızım kalkın !
Leyla güzel kızım sende gel ,Ömer burada kalsın ." Dediği an Ömer'in öksürük  sesi ile uyanan Aslı adama kaşlarını çatarak baktı.

"Yavaş be , gece gece !"

"Kızım öksürmesin mi çocuk ?"

"Öksürsün yengem ama insan gibi ses çıkarsın ! Ödüm koptu uykumun en tatlı yerinde uyandım ya off !"

"Senin eşek mi girdi yoksa rüyalarına ha Aslıcık ? Ondan mı uyanmak istemedin sen !"
Bu sefer öksürme sırası Aslı'ya geçmişti.

"Öhöhöh !!"

Diye sesler çıkaran Aslı 'ya herkes gülmeye başladı.
Gülbahar hanım kızlara doğru yürürken ,Leyla ve Ömer gözleri ile konuşuyordu.
Leyla gitme kal demesini beklerken Ömer gitme sakın diyordu .

Gülbahar hanım kızları toplayıp giderken Leyla kadının yanına çekinerek geldi.

"Şey ,yani anne . Ben aslında .."

"Ay ıkınma ,söyle sevdiceğimle burada kalmak istediğini ! Yedin iki dakika da kendini !"
"Aslı !"
"Tamam sustum gül kokulu yengem . Hadi kızlar biz yavaştan çıkalım yengem gelinine ilk gecede yapması gerekenleri anlatsın .. Ay burası yanlış mekan değil mi ? Bak şimdi nasıl üzüldüm sizin vuslat yine başka bahara kaldı." Diye söylene söylene giderken Gülbahar hanım artık yeğenine ne demesi gerektiğini bilmiyordu o yüzden sustu.

"Kızım anlıyorum burada kalmayı istiyorsun ama olur mu bilemedim ?"

Ömer konuşan iki kadının yanına gelip elini Leyla'nın eline uzattı ,parmakları ile kavradı.
"Olur annem olur . Niye olmasın nikahlı karım sonuçta değil mi ?"

Gülbahar hanım kararsız bir şekilde başını sallarken Leyla kırmızının kaçıncı tonuna girdiğini bilmediği yüzünü yere eğdi.
"İyi madem siz birlikte kalın . Sabah erkenden ben gelirim siz dinlenmeye eve gidersiniz . Taze gelin ve damadın hastanede kalması nasıl olur bilemedim ya ,yine de sizin dediğiniz gibi olsun ." Dedi.
Kadının kararsız bir şekilde gidişi ile Leyla önce sırıttığını hissettiği Ömer'e sonra ellini esir alan ele baktı.

"Gülmesene !"
"Çok komiksin ama biraz daha kızarırsan öpeceğim o gül rengi yanaklarından ."
"Sakın yapma hastanedeyiz ! Zaten Aslı dalga geçerek gitti bir gören bir tanıyan olur . Of niye kaldım ki sanki !"

Ömer ne konuştuğunu dinlemeyi unuttuğu Leyla'nın dudaklarına hipnoz olmuş gibi bakakaldı.
Genç kız söylediği sözlere cevap vermeyen adama bakışlarını kaldırınca  gözlerinden gördüğü ateş ile öksürmeye uzaklaşmaya çalıştı.

"Hiç bir yere gidemezsin artık Leyla Boran . Karımsın,helalim ,yar dediğim dermanımsın."
"Böyle konuşma ,utanıyorum."
Ömer genç kızın yüzünü avuçlarının arasına alıp alnından öptü.
"Nasıl konuşayım ,benim sana bakarken dilimden bir tek sevdam dökülüyor."
"Bari annemlerle kaldığımız özel odaya gidelim ,of koridorun ortasındayız Ömer gelen geçen bize bakıp gülüyor."
Diye fısıldayınca adam bakışlarını onlara bakıp gülen, kendi aralarında konuşan hemşirelere çevirdi.
"Eminim onlarda böyle bir sevda istiyorlardır.
Hatta  benim gibi yakışıklı ,karizma bir ağa bile hayal edebilirler."
"Egoist!" Diye sinirle adamın kollarından çıkıp Gülbahar hanım ve kızlar ile kaldıkları özel odaya girdi.
Ömer arkasından koşturup kapıyı kapatınca Leyla kocaman sandığı odanın nasıl bu kadar küçülebildiğine şaşırdı.

"Ne yapıyorsun ? Hastaneye iyice reklam olacağız !Baban yan oda da hasta yatıyor sen kızları kapı aralarına mı sıkıştırıyorsun ?"
Ömer öyle bir güldü ki Leyla yutkunmak zorunda kaldı.
Ne aklında ki soru işareti ne de onu kemiren kurt kaldı.
Dudaklarının üzerindeki baskı ile gözlerini açmaya çalıştı.
Ömer'in alıştığı ve sevmeye başladığı kendine has kokusunu sokulunca kollarını adamın beline sardı .
Öpüşüne verdiği karşılıkla ikisi de yeniden nefes almak için bir an ayrılmak zorunda kaldılar.
"Bir tek sen varsın ,senden öncesini yok saymayı ,unutmayı o kadar çok istiyorum ki ,bunu kelimelerle anlatamam ."

"Anlatma ,ben gözlerine bakınca görüyorum ki .. Aylar önce korktuğum adam değilsin .Haftalar önce acaba olur muyuz dediğim adam da değilsin.
Sen artık günler önce yolunu beklediğim,yokluğunda kimsesiz eksik yanımsın ama !"
Diyen kızla Ömer derin bir nefes alıp verdi .
"Yine de bir aman var yani !"

"Geçmişten kalma bir ama ,seni sevmeme ,tutulmama engel olmayan bir ama .. Bu affettirmez mi beni ?"

"Ah be Leyla'm keşke benim de hayatımın senden öncesi ,senin kadar masum olsaydı."

"Ben hiç bir zaman masum ,saf bir köylü kızı olmadım Ömer . Hayatımı değiştirmek için hatalar yaptım ve bunun tek suçlusu yine benim . Cezamı çektiğimi düşünsem de yaptım ,hala pişmanım . Şimdi tek masum şey içimdeki aşk . Sana duygularım en saf ,en temiz .."
"Benimde !" Deyip yeniden öptü ayrılmak istemediği dudaklardan ,Leyla'da karşılık verince adam artık emin oldu.
Yaptığı yanlışı da , hatayı da affederdi bu güzel kız ,yine severdi Ömer'i ..
Belki zaman alırdı bir kadının canını yaktığı için fakat vazgeçip gidemezdi.
Tıpkı onun bırakıp gidemediği gibi .

Alnını alnına yaslayıp kızın dudaklarına doğru fısıldadı.
"Ben ,Gülnihal ile ..Affet Leyla'm ben kendimi affedemiyorum ama sen affet . Ben onunla birlikte oldum ."

Genç kızın gözlerinden yaşlar akmaya başladığında Ömer kendine lanet ederek akan gözyaşını öptü.

"Beni kandırdığını anladığımda canını yakmak istedim. Bir yanım bana gelmesini bekledi ama bir yanım Miran'a gideceğini bildiği için onu parçalara ayırmak istedim. Ben bir kadının ahını aldım , canını almadım. Hangisi daha kötü bilmiyorum ama pişmanım ..
Ona dokunduğum için , sabahında yalnız bıraktığım için ..
En önemlisi babamın küçükken asker arkadaşına verdiği sözü tutmak yerine ,Gülnihal'i hayatıma soktuğum için çok pişmanım ." Dedi .