نامجون سعي ميكرد از دريچه كوچيك ماشين كه نور ضعيفي ازش ميومد بيرونو نگاه كنه.
زياد از جين دور نشده بود ولي كيلومتر ها ازش دور بود...
قلباشون كنار هم نبودن...
نميدونست چرا توي ديوار سنگي اسير شده بودن...دوتا تنها كه فقط همو داشتن....انگاري سنگ بينشون اينقدر حسود بود كه دلش نميخواست اين دوتا كنار هم باشن....
تمام فكرش پيش جين بود...
نميدونست الان داره چيكار ميكنه، با خودش فكر نيكرد باز كي ميتونه ببينتش؟!
سه سال خيلي بود...
چطوري ميخواست سه سالو بدون جين سر كنه...؟!
جين...جين...جين! تمام فكر و ذكرش جين بود. اصلا به خودش فكر نميكرد چون الان همه چيزش جين بود...بدون اون نامجوني هم وجود نداشت؛ ديگه نامجوني نبود كه زندونو تحمل كنه، با دنيا بجنگه و همه چيزو زير پا بزاره تا به جين برسه.
اگه جيني نبود، سفيد برفي و هفت كوتوله هم وجود نداشتن...اينطوري سفيد برفي دركار نبود تا نامادريش مسمومش كنه و ريچارد نجاتش بده...
آره...
نامجون نقش ريچارد رو إيفا ميكرد...
اگه سفيد برفي نباشه،پس داستاني نيست كه ريچارد نقش مكملش باشه...
با توقف ماشين فهميد كه رسيدن...حالا فرسخ ها از جين دور شده بود.
در آروم باز شد و با نگهبانا از ماشين پياده شد.
ديواراي بلند...نگهابانا...پس زندون اينطوري بود...
با فشاري كه نگهبان به كمرش وارد كرد فهميد بايد راه بيوفته. آروم سرشو پايين انداخت و شروع كرد به راه رفتن.
به محض ورودشون به زندان سوز سرديو احساس كرد كه حسش بهش ميگفت
"از اين به بعد بايد باهاش سر كني"
اين بيشتر باعث ميشد به جين و آغوش گرمش فكر كنه...
يه دست يونيفورم بهش دادن و هدايتش كردن سمت سلولش. بيشتر زندونيا با افتخار نگاش ميكردن چون حالا"رواني كه درمان شد" بود.يه عده هم براش كف ميزدن و بخاطر كارايي كه كرده تشويقش ميكردن.
به انتهاي راهرو كه رسيدن،نگهبان در سلولو باز كرد كه يه پسر توش نشسته بود و كتاب ميخوند.
نگهبان آروم به شونه نامجون زد و بعد از بازكردن دستبندش و ورود نامجون،در سلولو بست.
_خوش اومدي!
نامجون به پسر قد بلندي كه روي تخت نشسته بود نگاه كرد و لبخند زد
+ممنون...!
نامجون بي هيچ حرف اضافه اي روي تخت نشست و وسايلشو كنار خودش گذاشت
خيلي طول نكشيد كه پسر قد بلند كنارش نشست.
_به خودم افتخار ميكنم هم سلوليم شدي پسر!
YOU ARE READING
Memories of buried dreams of two psychical
FanfictionMemories of buried dreams of two psychical 📿 🔻 +عشق ما...به جایی نمیرسید...تو یه خلافکاری...یه قاتلی...چطور میتونستم عاشقت باشمو باهات زندگی کنم؟عشق ما پایان خوشی نداره... نامجون با خشم اسلحه و از پشته کمرش در اورد و سمته جین گرفت و با صدای دورگه...
