The Hidden Goddess

Chapter 3

Bumangon na ko sa higaan ko at nagpalit ng uniform. May klase pa ko at kailangan ko na rin maglunch dahil nagugutom na talaga ako.

I went to the dinning hall at kumuha orange juice and beef.

Naghanap ako ng magandang pagpwestohan, and then I saw one vacant table at the corner. Tamang tama at hindi ganun karami ang estudyante sa part na yun.

Nilapag ko na ang mga pagkain ko at umupo. Kakain na sana ako when I felt someone is watching me.

I look around to see who is watching me and then I saw him staring at me. The guy I really hate the most is with his friends, the twins and the guy with the wind ability.

Why is he looking at me?

I quickly finished my meal and immediately went to my next class.

Nagbasa muna ako ng libro na kinuha ko noon sa library at hinintay na dumating ang professor namin at ang ibang classmates ko.

Di rin nagtagal ay unti unti ng dumadating ang mga classmates ko at isa na dun ang grupo ni kuneho.

Naramdaman ko nanaman na may tumitingin sakin simula ng dumating ang grupo nila at hindi nga ko nagkakamali na siya parin iyong tumitingin. Nagfocus na lang ako sa librong binabasa ko para hindi kovna maisip ang tungkol doon.

Napatigil ako sa pag babasa nang may lumapit sakin na babae na kasama dun sa grupo ni kuneho.

"Hi! May I sit here?" tanong niya sakin habang nakangiti.

"S-sure no problem." nahihiyang sagot ko.

Umupo siya sa katabi kong upuan, wala namang umuupo doon kasi ayaw nilang tumabi sakin. Pwera na lang dito sa babaeng to.

"By the way I'm Mandy Delion, and you are?" masayang sabi niya.

She has this beautiful green eyes na bumabagay sa morena skin niya.

"Miracle Josephine Beaufort, uhmm you can call me Josephine." mahinang sabi ko dahil nahihiya ako.

"Beaufort?! So you are the only princess of Beaufort Kingdom, am I right?" tanong niya sa akin, sobrang energetic niya na akala mo ay hindi nauubusan ng energy sa katawan.

"Yes" maikling sagot ko.

"Ang ganda mo pala sa personal, hanggang kwento lang kasi yung ko sakin tungkol sayo." sabi niya sakin at mas inilapit pa niya ang sarili niya.

"Huh? Bakit naman nila ako kinukwento sayo?" nagtatakang tanong ko.

"Well usap usapan lang naman ang kaharian niyo dahil kayo ang pinakamakapangyarihan at may pinakamalaking nasasakupan dito." sagot niya.

"Hindi ko alam ang tungkol doon." sabi ko na labis na ikinagulat niya.

"What? Hindi ba sinasabi ng parents mo sayo o kaya naman hindi ka pinapasyal sa buong nasasakupan niyo?" she asked shockingly.

"No, ngayon lang ako lumabas ng kaharian namin." I answered that made her shock more.

"What? Ibig sabihin hindi mo pa nararanasan ang mamuhay sa labas ng kaharian niyo?" tanong niya.

I shooked my head as an answer at kitang kita ko ang gulat sa mukha niya pero agad din itong nawala.

"Ibig sabihin wala ka ring kaibigan?" she asked, it's like she's interviewing me.

I shooked my head again as an answer at lalong lang itong nagulat na agad ding napalitan ng ngiti.

"Well if that's the case then, from now on ako na ang pinaka unang kaibigan mo, so friends?" Inilahad niya ang kamay niya sakin, sa una ay nagdadalawang isip pa ako kung tatanggapin ko ba o hindi pero sa huli tinanggap ko parin ito.