Chapter 22

306 20 1
                                    

After that incident ay nilayuan ako ng mga tao na para bang may sakit ako na nakakahawa, pero buti na lang at meron si Richard at Alexander na laging nasa tabi ko.

Sa tuwing busy si Richard ay si Alexander ang sasama sakin, ganun rin si sakanya pag wala si Richard kumbagay vice versa lang ang dating. Minsan ay nakakasama ko rin si Jester pero hindi ganun kadalas dahil sa sobrang dami ng pinagkakaabalahan niya.

Kasalukuyan akong nakaupo dito sa garden ng school habang pinagmamasdan ang buong kapaligiran, today is the first day of autumn. I silently observed the leaves falling from the trees, this kind of scene is very beautiful and mesmerizing.

After this autumn will be my 18th birthday. The first day of winter is the day that I was born in this world.

I miss my parents, how are they?

I came back to my senses when Richard called me. "Hey Josephine, why are you here alone?" tanong niya sakin at umupo sa tabi ko.

"Nothing, I just want to relax myself for a while and also I want to be away from those gossipers." I said and forced a smile.

"I'm sorry I can't help you with that, but I'm always here whenever you need me or whenever you are in trouble." sabi niya sakin habang hinahaplos ang buhok ko.

"That is considered as help Richard and don't worry I will." nakangiting sabi ko at sinandal ang ulo ko sa braso niya, niyakap niya ako gamit ang kaliwang braso niya at tumingin sa kalangitan.

Napatingin kami sa may gilid ng garden nang lumabas ang isang lalaki kasama si Tober at tinawag si Richard dahil pinapatawag daw siya sa Dean's office.

Hinalikan muna ako ni Richard sa noo at nagpaalam bago siya umalis.

Tumayo na ko at maglalakad na sana paalis upang maglibot libot ng pigilan ako ni Tober.

"The two of you are really sweet to each other, you look like a couple." sabi niya at naglakad papunta sa direksyon ko.

Hindi ko pinansin ang sinabi niya at nilampasan siya pero bigla niya kong hinila at isinandal sa pinakamalapit na puno sa amin, ramdam ko ang malakas na paghampas ng likod ko sa puno na halos mapapikit pa ako dahil sa sakit nito. Isinandal niya ang dalawang kamay niya sa puno at yumuko ng kaunti hanggang sa magkalevel na ang mukha namin.

"Why are you always with him Miracle. Do the two of you have a thing already?" he asked in a deep whisper.

"I don't want to waste my time explaining to you Tober." walang ganang sagot ko.

"Just answer me!" nagtitimping singhal niya.

"Are you dumb? Of course he is my friend and also our colleague that is why I am always with him............and also he trust me, unlike you who don't give a damn on my explanations and chose to believe the lies of others." naiinis na paliwanag ko sakanya.

"Now I know why you are always avoiding me, it is because I didn't listen to your explanations and scold you, right?" sabi niya habang diretsong nakatingin sa mga mata ko.

"So what?" iniwasan ko ang mga tingin niya.

"Well the truth is, I believe in you it's just that Madison is my childhood friend and she is very important to me." pagpapaliwanag niya.

"Yeah yeah, I know. If you don't have anything to say then let me go, Alexander might be looking for me now. " I said and rolled my eyes.

"Can you please stop mentioning their names when you're with me." naiiritang sabi niya.

"I don't want to, let me go now. Alexander is_" hindi ko na natapos ang sasabihin ko nang halikan ako ni Tober sa labi. Ramdam ko ang mainit na labi niya sa mga labi ko, his kiss was slow and moving in a gentle rhythm. Hinawakan niya ang batok ko upang mas mapadiin pa ang paghalik niya sakin.

The Hidden GoddessWhere stories live. Discover now