New Family, New Feelings [Book 1]✔️

Κεφάλαιο 23

Φαιης Ρον:

~ Με έχουν κλεισμένη από χθες το βράδυ μέσα στο μπάνιο. H ατμόσφαιρα είναι παγωμένη. Κρυώνω πάρα πολύ εφόσον βρίσκομαι εδώ μέσα μόνο με τα εσώρουχα μου και με μια ψηλή κουβερτούλα. Με πονάει τόσο πολύ που δεν μπορώ να τον πάρω τηλέφωνο για να ακούσω έστω και για λίγα λεπτά την φωνή του. Κανονικά θα έπρεπε να σκέφτομαι τρόπους για να φύγω , αλλά φοβάμαι. Φοβάμαι ότι αν καταλάβουν ότι ' διεφυγα ' θα με σκοτώσουν. Τωρα ίσως  υπάρχει μια ελπίδα για να σωθώ.

Μαμά, δεν μου αρέσει εδώ. Ο κόσμος με πνίγει ...

~ Άκουσα την πόρτα να ανοίγει και πήρα το βλέμμα μου από τα πλακάκια. Η μορφή του Στέφανου εμφανίστηκε μπροστά μου . Το πρόσωπο του ήταν θλιμμένο και τότε η καρδιά μου ξεκίνησε να χτυπάει γρήγορα. Κάτι μέσα μου , μου έλεγε ότι δεν ήρθε για καλό. Από τη  έκφραση του προσώπου του μπορούσα να καταλάβω ότι δεν ήρθε με καλές διαθέσεις. Φοβάμαι για αυτό που πρόκειται να ακολουθήσει...

" Φαίη, συγγνώμη " τον άκουσα να ψιθυρίζει.

" Γιατί μου ζητάς συγγνώμη Στέφανε ;"

" Για αυτό που πρόκειται να ακολουθήσει. Προσπάθησα να του αλλάξω γνώμη , αλλά δεν με ακούει. Το μόνο που σου ζητάω είναι να μείνεις δυνατή. Ότι και αν συμβεί , μετά θα είμαι δίπλα σου. Σήμερα το βράδυ θα είσαι ελεύθερη " μου είπε και ξέχασα πως να αναπνέω.

[...]

" ΑΑΑΑΑ ΣΤΑΜΑΤΑ " ουρλιαξα Μόλις ένιωσα την επιφάνεια του μαχαιριού να σκίζει την σάρκα από το δεξί μου μάγουλο. Ούρλιαζα , είχα γδαρει τα μέσα μου , αλλά κανείς δεν με άκουγε .

" Μαλακα" του φώναξα και τον έφτυσα στο πρόσωπο.

~ Μα το μετάνιωσα αμέσως μόλις ένιωσα το μάγουλο μου να καίγεται. Είχε ρίξει οινόπνευμα πάνω στην ανοιχτή πληγή. Γουρλωσα τα μάτια μου και άρχισα να κουνιέμαι σαν μανιακη. Εσύ με σε όλες τις πληγές μου από λίγες σταγόνες χωρίς να τον ενοχλούν οι δυνατές κραυγές μου. Είχα αρχίσει να κουράζομαι. Ήμουν αδύναμη για να φωνάξω άλλο. Αφού ούτως ή άλλως με αγνοούσαν όλοι τους. Δεν έβγαινε πια φωνή. Τα μάτια μου άρχισαν σιγά σιγά να κλείνουν. Το τελευταίο που άκουσα ήταν η φωνή του Στέφανου να μου λέει να μην  κοιμηθώ. Από κει και πέρα, σκοτάδι...