jøshler |-/ sømetimes quiet is viølent [Türkçe Çeviri]

O Benim Uzay Mekiğimdi

Bu hikaye bana ait değil, izin alarak çeviriyorum. Hikayenin asıl yazarı: @TyjoSmolJishwaBean

tyler'ın gözünden

Tanrım.

Bu çok kötü bir fikirdi.

Yutkundum ve koridorda ileri geri ilerlemeye devam ettim.

Ardından durdum.

Tamam bunu yapabilirsin.

Titreyerek nefes verdim ve yavaşça kapıyı açmaya gittim.

Kararımı gözden geçiremeden dışarı adım attım ve hafif soğuk bir rüzgar beni karşıladı.

Tamam, yapman gereken tek şey kelimenin tam anlamıyla sadece karşıdan karşıya geçmek.

Dişlerimi rahatsızca birbirine bastırarak yavaşça yürümeye başladım.

Bundan nefret ediyordum.

Bu çok kötü bir fikirdi.

Tanrım, galiba öleceğim.

Kusacak gibi hissediyordum.

Yolun yarısını yarılamıştım ki birinin konuştuğunu duyarak irkildim.

"Ah, Tyler, değil mi?"

Arkamı döndüğümde Bayan Dun'ın, arabasının yanında durduğunu gördüm.

Herhalde evden ayrılmak üzereydi.

Ağır bir şekilde başımı salladım.

"E-evet... şey... J-josh evde mi acaba?"

Kekelediğim için kendime küfrettim ama o ise hemen bana Josh'u anımsatan bir şekilde gülümsedi.

"Evet, evde. Bekle- kapıyı açayım." Arabasından uzaklaşarak kapıyı açmaya geldi.

"T-teşekkür e-ederim.", diye mırıldandım arkasından ilerlerken.

"Sorun değil. Hemen gelirim ben de, marketten birkaç şey almam lazım. Ayrıca, siz ikiniz evi yıkmadığınız sürece her zaman gelebilirsin, Tyler." dedi içeri geçmem için kapıyı tutarken.

Minnetle başımı salladım ve içeri girdim.

"Üst kattadır. Eğlencenize bakın.", dedi bir başka sıcak gülümsemeyle.

Arkasından kapıyı kapadı ve küçük bir rahatlamayla iç çektim. Başarmıştım.

Dikkatimi çekecek bir şeyler bulmak için etrafıma bakındım.

Alışılmadık bir şey yoktu.

Sadece koridorda asılı duran aile fotoğrafları.

Gözümün ilk iliştiği fotoğrafa yaklaştım.