jøshler |-/ sømetimes quiet is viølent [Türkçe Çeviri]

Bu İyiydi, Değil mi?

Bu hikaye bana ait değil, izin alarak çeviriyorum. Hikayenin asıl yazarı: @TyjoSmolJishwaBean

< Son iki bölüm gençler aaa>

josh'un gözünden

Eve geldiğimde mutfakta birinin annemle oturduğunu görünce şaşırdım.

"Bayan Joseph?" diye sordum ikisine de şaşkınlıkla bakarak.

"Ah, merhaba Josh.", dedi ve bana hafifçe gülümsedi. "Senle konuşmak istemiştim, umarım yanağın iyileşiyordur.", dedi, sanki kendisi yapmış gibi suçlulukla bakarak.

"İyi, teşekkür ederim. – Tyler nasıl?", diye sordum hemen ve çantamı ön kapıya bırakarak mutfakta onlara katıldım.

"Ah, iyi gidiyor. Sonunda yardım alıyor ve... sana söylemek istediğim şey de şuydu ki, onu birkaç eyalet ötedeki bir birime olabildiğince çabuk transfer edeceklerini söylediler.", diye açıkladı. "İkinizin yakın olduğunu biliyorum... ama.. ilk başta ziyaretlerin imkansız olacağını söylediler ve... biraz da uzak bir yer."

Hüzünle yutkunarak başımı salladım.

Yardım alıyordu.

Bu iyiydi, değil mi?

"Daha iyi olacağını umuyorum sadece.", dedim dürüstçe, aşağı bakarak.

"Biliyorum, bu zor zamanlarda ona çok iyi davrandın. Seni bulduğu için çok memnunum.", dedi elini benimkinin üzerine koyup baş parmağıyla derimi hafifçe okşayarak.

Başımı sallayarak gözyaşlarımı yuttum.

"Teşekkür ederim... Y- yakında gidecek mi demiştiniz..? Yakın ne kadar yakın?", diye sordum dikkatlice.

"Bu gece evde olacak ve yarın ayrılacağız.", dedi ve başımı salladım.

"Tamam. Bu iyi.", dedim buna inanmaktan çok kendimi buna inandırmaya çalışarak.

"Üzgünüm, tatlım.", dedi annem ve bana sarıldı ama pek umursamadım.

"Sorun değil, iyiyim... Sadece çok ödevim var. Bana söylediğiniz için teşekkür ederim Bayan Joseph.", dedim hızlıca ve yukarı çıkmadan önce sahte bir gülümseme takındım.

Sadece yalnız olmak istiyordum, yalnız olmaya ihtiyacım vardı.

Kapıyı arkamdan kapadığım gibi dibine çömeldim ve penceremden onun penceresine bakakaldım.

Tyler...